Miarritzeko Ama Ikastola: Euskarazko Oasis Bat


1987ko apirilaren 12an
Alazne eta Maialen, Miarritzeko ama-ikastola irakasleei elkarrizketa
Ipar Euskadiko Hiri Erdaldunean
Miarritzeko Ama Ikastola: Euskarazko Oasis Bat
Miarritze ingurumenean, suhiltzailetxe ondoan, kokatua dago ama-ikastola hau. Egoitza printzipalean, bi gela handi, gela tipi bat eta komunak aurkitzen dira. Beste batean jantokia egokitu dute, hirugarren ba badago ere –puskaz beterik–momentuz ez dute erabiltzen. Denak prefabrikatuak. Berriki montatuak.
Jolasorenetan iritsi gara, haurren algarek hatzemanak getatu gara segidan. Maialen eta Alazne andereñoak hurbildu zaizkigu. Lehena txikienekin ari da, baigorriarra dugu, bestea, Alazne, Hegoaldekoa berau handitxoekin dabil.
Seaskan –orokorki hartua–ematen diren arazoak alde batean utzi ditugu oraingoan, eta bertako aferez mintzatu gara. Haurrek ohi duten atsedenaldia baliatuz hona hemen gure solasa.
ARGIA.–Zein metodologia erabiltzen duzue, haurraren hezkuntzarako?
ALAZNE-MAIALEN: Nahi baduzu gure lana da erakustea, eta guk hori praktikaren bidez eramaten dugu, hau bakoitzaren mailan, adina eta beharra ezagutu behar ditugularik. Haurrek jostatu behar dute, eta horretarako gelan baditugu txoko ezberdinak. Badaude, sutaldea egiteko, panpinak, konstrukziozko jokoak eta abar. Baina, haurrak egun guzia jostatzen aspertzen dira, orduan, guk, andereñoek, badaukagu programaketa bat prestaturik egiteko. Guttienez, fitxa bat eta marrazki bat egin behar dute egunero. Zenbat eta materiala gehiago eduki, are aberatsagoa izanen da haurraren lana, badituzu: buztina, kola, pintzelak, aizturrak, papera, e.a. Esatebaterako, haurrek aitzurrak ttiki-ttikidanik erabiltzen dute, bestalde, haurraren mundua marrazkien dela ezagutzen dugu.
A.–Zenbat haur duzue eta nola banatuak?
A-M. 31 haur ditugu orotara, bi taldetan. Lehenean 2-3 urtetakoak; 13 dira. Bigarrenean 4-5-6 urte dituzte eta 18 dira. Kopuru egokiagoa iruditzen zaigu bigarren taldekoa lehenekoa baino. Pixkanaka haur kopurua ari da gehitzen Miarritzeko ikastolan. Gero, lehen maila hasteko Blanpiñoi eta Arrangoitzeko ikastoletara abian dira.
A.–Zein dira sozialetik heltzen dira haurrak ikastolara?
A-M.–Batez ere giro erdaldunetik hurbiltzen dira, arau bezala bi urtez hasi behar dute, eta hola lortzen dute bost urterako hizkuntzaren ezagupena. Duela 4 urte arte, espektro soziala konkretuagoa eta euskaldunagoa zen, orain zabaldun egin da, eta horren ondorioz haur erdaldun gehiago etortzen dira. Beraz, problema haundia dugu, zinez arazo haundia da euskararena. Euskara ikastolako hizkuntza ari da bihurtzen. Euskarari bizitasun berezi bat eman beharrean gaude, euskara ikastolan hitzegin dezaten lortzen dugu, baina gero etxera joatean ez dute rnantentzen.
A.–Ikastola honen sorreraz mintza gintezke? Noizdanik dagoen funtzionamenduan eta abar...?
A-M.–Orain dela 13 urte hasi zen Miarritzen ikastola. Egia esateko ez dugu iaz arte, benetako eta guretzako egoitza bat. Hasieran, parrokiako lokal batean, erotzekoa zen, geroztik «Caisse d'allocations» delakoak utziriko lokal batean. Gero lokalik gabe gelditu ginen, bi urtez nonnahi ibili ginen, garagetan eta hola, adibidez: ostatu bateko «gela batean». Orain, azkenean, anitz eta anitz borrokatu ondoren, Herriko Etxeak lur pizka bat "utzi" zigun, hau erdiesteko hainbat eta hainbat "okupazio" egin izan behar genituela, Herriko Etxean bertan. Prefabrikatu batzuk erosi genituen, eta gurasoek–errefuxiatuen laguntzaz–montatu zuten gaurko ikastola. Iazko Pazkoko bakantzetan hain zuzen ere.
A.–Finantza aferetaz nola moldatzen zarete?
A-M.–Ikastola bakotxean autonomo gara, dirua gurasoek, laguntzaileek ezartzen dute, baita kantaldietatik ateratzen dena ere. Hortik. elektrizitatea, gasa, ura, kantinaren gastuak e.a. pagatu behar dira, eta teoriaz soberan gelditzen den sosa Seaskaren bulegora igorri behar dugu, irakasleen pagatzeko. Bistan dena, gure kasuan ez da hori sekula gertatzen. Horrela izanik, hori Seaskaren gain gelditzen da eta diru aldetik egoera larri larria da.
A.–Amaitzeko, zer errepresentatzen duen ikastolak Miarritzen?
A-M.–Bon, bederen lokal bat badugu, leku bat. Hemen gaude. Adibidez, eguberrietan «arbre de Noel» montatzen da eta gu ere horretarako komitatuak gara, beste eskolen artean «ikastolako haurrak» deituak gara, dena den gu hemen ttipiak gara. Konparazione baterako, beste eskoletako haurrak ortzegunero piszinara joaten dira, dohainik edo deus gutti pagatuaz, guk aldiz ez daukagu eskubide hori, bainan urte guziz Herriko Etxean hori galde egiten dugu, gune bat idekitzen entseiatzen gara.
IZASKUN eta MIKEL

Okupazioak eta guzti egin ondoren, lurra lortu zuten.
51

GaiezGizarteaIrakaskuntzEskolakIkastolakIkastolak

Azkenak
Eneko Etxeberria: “Ez nioke nire semeari Jose Miguelen bilaketaren zama utzi nahi”

Jose Miguel Etxeberria Naparra-ren gorpua aurkitu gabe bukatu da Frantziako Landetan egindako bigarren indusketa. 44 urte dira militantea desagertu zenetik eta bere familiaren belaunaldi batetik bestera pasa da bere bilaketaren zama. Azken indusketa honek ez du, berriki hildako... [+]


2024-05-06 | Gedar
Asteartean hustu nahi dituzte Otxantegi Herri Lurrak

 

Hirugarren aldiz, Berangon birjabetutako lurrak husteko data berri bat ezarri dute. 08:00etan bertaratzera deitu dute Otxantegi Herri Lurretako kideek.

 


"Elkarren berririk izan gabe lelo berdina hautatu dugu, 'Palestinako umeak gureak ere badira': esanguratsua da"

Gasteizko hezkuntza komunitateko hainbat zentrok eta eragilek ekimena antolatu dute maiatzaren 10erako, Palestinako umeak gureak ere badira. Genozidioa gelditu! lelopean. Urriaz geroztik zenbait eskola ekimenak antolatzen hasi ziren Paletinarekin elkartasunez, nork berea;... [+]


Lan banaketak

Gizakiok ez bezala, erlauntzako hiru partaideek jaiotzetik dituzte eginkizunak argi.


Eguneraketa berriak daude