Ezegonkortasun egoera batean murgilduta gaude azken urteotan: krisi ekonomikoa, pandemiaren kudeaketa autoritarioa, gerrateak, prezioen gorakada... Denbora pasatu ahala, autoritarismoan eta pobrezian oinarritutako bizi eredua hedatzen ari da mendebaldeko herrialdeetan, eta milaka langileren bizi baldintzak erabat okertzen ari dira. Agintariak eta masa komunikabide nagusiak, ordea, horren guztiaren oinarrian dagoena ezkutatzen ari dira: bankarien eta enpresari handien erasoaldia. Badirudi krisialdia denok pairatzen dugun gertakari neutrala dela, baina errealitatea guztiz bestelakoa da: enpresari handiak eta bankariak negozioa egiten ari diren bitartean, langileon bizi baldintzak gainbeheran doaz.

Edonork esango luke egoera honi aurre egiteko garaia dela, baina gauzak ez dira hain sinpleak. Izan ere, Espainiako koalizio gobernuak herritar xumeen alde lanean ari den ideia saldu nahi digu, eta ezin uka ez duenik lortzen. Izan ere, egoera larria dela edonork onartzen badu ere, gobernua bere esku dagoen guztia egiten ari den ideia hedatuta dago gizartean: "Behintzat gobernua laguntzak ematen ari da, txikiak badira ere", edo "eskuinak gobernatzea baino askoz hobea da orain daukaguna" eta abar.

Laburbilduz, orain bertan "inoizko gobernurik aurrerakoienak" hedatu nahi duen mezua zera da: guztiaren gainetik, gobernu hau herritar xume eta langileen gobernua dela, gaizkien pasatzen ari garen horien "ezkutu soziala" egiten ari dena. Eta, aldi berean, egoera honen soluzioak enpresarien eta langileen arteko paktu nazional bat eskatzen duela.

Baina, gobernuaren neurri horiek ogi apurrak eta iruzurra dira langileontzat. Kontrakoa badiote ere, uneoro enpresari handien interesak lehenesten ditu gobernuak. Nola ulertu daiteke bestela alokairuen prezioari %2ko muga ezartzea, azken urteotan batez beste %41 igo denean? Nola ulertu daiteke, erosketa saskiak %14ko igoera izan duenean, elikagai batzuei BEZa jaistea? Berbera beste hainbat neurrirekin: erregaien prezioa %50 garestitu da azken urteotan eta litroko 20 zentimoko laguntzak ematen zituzten (jada kendu dutena), etxegabetzeak gelditu zituztela esaten dute eta 2022an gutxienez 21.888 etxegabetze egon ziren... Neurri horiek ez dute ez langileon pobretzea gelditzen, ezta enpresarien irabaziak ukitu ere egiten. Mercadonaren, Iberdrolaren, putre funtsen, bankuen eta abarren irabaziak nola handitzen diren ikusi dugu azken hilabeteetan.

Hori gutxi balitz bezala, protesta erreprimitzeko bitartekoak handitu ditu "inoizko gobernurik aurrerakoienak"; besteak beste, desordena publikoaren delitua gogortuta eta poliziaren aurrekontuak igota.

Testuinguru honetan, beharrezkoa da alderdi parlamentarioen sistematik kanpo mobilizatzea eta beraiekiko oposizioa kale mailan adieraztea. Izan ere, politikari profesionalek blokeo politikoa sortzen dute; hau da, bizi dugun pobretzea errotik eraldatzeko aukerak blokeatzen dituzte: alde batetik, krisialdiak deskontentu soziala sortzen badu ere, berau kanalizatzeko bitartekoak dituztelako (komunikabideak, estatu egiturak, finantzaketa...) eta, bestetik, uneoro enpresari handien interesak lehenesten dituztelako. Besteak beste, Europar Batasuneko aginduen eta kapital internazionalaren menpe daudelako.

Horrela, langileon artean desmobilizazioa, gauzak aldatzeko esperantzarik eza, borrokarako ilusio falta eta desatxikimendua nagusitzen dira. Horregatik, kalera atera behar gara eta, agintariei oposizioa erakustearekin batera, langileon artean esperantza eta borrokarako grina hedatu behar ditugu. Hori da urtarrilaren 28an egingo ditugun manifestazioek bilatzen dutena: argi adieraziko dugu enpresari handiek eta politikari profesionalek gidatutako estatu batean ezin dela egoera errotik aldatu; kontrara, langileon alternatiba independentea behar dugu, langileon Estatu Sozialista helburu izango duena.

Langabetuen, gazteen, ikasleen, langile desberdinen, etorkinen, emakume langileen... arteko batasuna eta borrokarako grina hedatzeko garaia da, ez gobernuaren iruzurrak irentsi eta enpresarien paktu baten zain geratzekoa. Enpresari handien gobernu hobe baten esperoan geratu beharrean, geure aldarriekin kalera atera eta antolatzeko garaia da.

Enpresarien eta agintarien erasoaldiaren aurrean, gazte langileok borrokara!

Naroa Aranburu Barandiaran, Gazte Koordinadora Sozialista