Bere bloga begiratuz gero, agertzen den lehenengo irudia Fidel Castrorekin egindakoa da. Komandante mitikoarekin egindako azken elkarrizketa-liburua kuttunen artean du, antza, Atilio Boronek. Hardvardeko unibertsitatean ikasia, politologo argentinarra erreferentziazko pentsalaria da Hego Amerikako ezkertiarren artean, eta Euskal Herrian izango da aste honetatik aurrera hainbat hitzaldi emateko.

Atilio Boron gaztetandik sartu zen klase borroken mugimenduetan, Txilen batez ere. Gero, 70eko hamarkadan Hardvard-eko doktoradutza bukatzean exilioan geratu behar izan zuen, diktadurek beharturik; aharik eta urte batzuk geroago Argentinara itzuli zen arte. Ordutik herrialde hartako ikerketa eta unibertsitate munduari loturik egon da. Hamarnaka liburu eta artikulu idatzi ditu eta berrikitan Kubako Gobernuak ematen duen UNESCOren Jose Martí nazioarteko saria jaso du: “Krisi larri baten erdian gaude (...) Midas erregea ukitzen zuen guztia urre bihurtu eta dohain horren biktima bihurtzen bazen, kapitalismoak, ukitzen duen guztia bihurtzen du merkantzia, elikagaietatik hasi eta giza espirituaren manifestazio gorenetaraino, autodestrukziorako karrera ero horretan” esan zuen Boronek saria jasotzeko hitzaldian. Kapitalismoaren alternatiben inguruan sakon hausnartu du Boronek eta “XXI. mendeko sozialismoa” kontzeptuan teorizatu duen pentsalari nagusienetakoa da. Hain zuzen, Hiru argitaletxeak bere Socialismo siglo XXI. ¿Hay vida después del neoliberalismo? (Ba al dago bizitzarik neoliberalismoa eta gero?) liburua berrargitaratu du.

Schweinitz versus Rostow

Liburu horretan, Boronek dio azpigarapenetik garapen kapitalistara pasatu den herri bakarra dagoela: Hego Korea. Eta hori lortu zuela FMIren eta Mundu Bankuaren aholkuak ez zituelako segitu. Horrela, bere ustez Hego Amerikako hainbat herritan urte askoan hazkunde ekonomikoa izan zen arren, inoiz ez ziren garapenera iritsi, eta Schweinitz-i jarraitzen dio esateko garapen kapitalista XX. mendean itxi zen bidea dela. Horren harira, Rostow-en ekonomiaren hazkundearen ideiek –garapena ez dela lortzen erabaki politikoek ekonomia oztopatzen dutelako– porrot egin dutela baieztatzen du Boronek liburuan, eta sozialismoa berpentsatzeko gakoak ematen ditu: “Ez dago eredurik imitatzeko –dio iraganeko errezeta sobietikoak gogoan– (...) sozialismoak Latinamerikan ezin du kopia bat izan, baizik eta gure herrien asmakizun heroikoa”. Bestalde, kapitalismoaren alternatiba aurrera eramateko oinarrizko bide-orria finkatzen du lan horretan argentinarrak, eta eztabaidarako apunteak ere plazaratzen ditu azkeneko partean.