Hemendik hara eta handik hona nabilela, “Agirre Lekue Farmazia” ikusi dut botika atarian. Bertan, “Ortopedia sekzioa”… Euskarazko errotulazioa erabiltzeko erabakia hartu zenuen farmazia ireki zenuenean…

Euskal Herrian gaude, ezta? Badakit errazago litzatekeela gaztelaniaz egitea. Azken finean, denek hitz egiten dute gaztelaniaz. Hala ere, nik hasieratik gura izan nuen euskara agertu. Euskara ez dago farmazia munduan larregi sartuta. Beharbada bestelako arlo batzuetan gehiago dabil euskara… Nik Salamancan ikasi nuen Farmazia. Ostera etxera etorri eta nire inguruan euskaraz zen dena. Bilbon egin nuen beharra hamabost urtetan, beste farmazia batean. Neure farmazia eduki nuenean, banekien euskaraz, banekien gaztelaniaz, “bietara ahal dut egin”, esan nuen. Errotulazioa euskaraz eta gaztelaniaz jartzen saiatu nintzen, langileak ere euskaraz zekitenak kontratatzen… Auzoan ere jende asko dago gure moduan, Gipuzkoatik eta Bizkaitik etorriak, eta Gasteiz bertoko jendeak ere badaki euskaraz. Dena dela, gaitzena izan da farmaziako behargin euskaldunak topatzea. Horixe gaitzena.

Farmaziak ez ote du, bada, tradiziorik gurean?

Gasteizen berton ikasten da Farmazia, berton dago fakultatea, baina, hala ere, niretzat gaitza izan da farmazialari euskalduna topatzea Gasteizen! Ezin topatu. Farmazialariok badaukagu elkargo profesional bat, eta han, lan-poltsa ere badaukagu aukeran. Behargin euskalduna gura izan nuenean, poltsa hartatik jotzea pentsatu nuen. Baina ezin. Euskarazko maila halako bat –“goi-maila, erdi-maila”…–, zutela ipintzen zuen haien curriculumean, baina telefonoz deitu eta: “Nik euskaraz, gutxi”. Ez zuten komunikatzeko gaitasunik. Nik ez dut EGArik eskatzen, ez bestelako titulaziorik, baina berba egiteko gauza izan dadila. Oraintxe, haurdun dut langile bat eta bajan izango da udan. Bada, hiru hilabete lehenago hasi naiz haren baja betetzeko langile bila.

Farmazialarien Elkargoa aipatu duzu. Farmazialari Euskaldunen Elkartea ere bada, FEUSE.

Euskal Herriko farmazialari euskaldunak bildu nahi gaitu FEUSEk. Araban dozena inguru gara elkartean. Sariak, jardunaldiak, irtenaldiak eta euskararen erabilera sustatzeko ekimenak antolatzen ditu, baina lan-poltsarik ez dute. Bizkaian eta Gipuzkoan erraz xamarra da langile euskaldunak topatzea, baina Araban, gaitza. Bertoko farmazialaria, eta euskalduna, gaitza. Hala ere, ikastolan ikasitako bi dauzkat hemen beharrean.

Zure farmazian euskaraz ageri da kanpoko errotulazioa, eta berdin barrukoa.

Kanpokoa Jaurlaritzak arautua du. Haren legearen arabera “Farmazia”, “Farmacia”, edo “Botika” jar nezakeen. Pentsatu nuena: “Nik zelan gura dut jendeak ezagutzea nire farmazia?”. Legeak ez digu uzten zelan-halako izena ipintzen, norberaren izena behar du. “Agirre Lekue Farmazia” da nirea. Horrela ipinita, ez dago dudarik, euskaldunak gara. Euskaraz eta gaztelaniaz, berdin ulertzen da hitza, baina euskaraz jarri gura nuen. “Ortopedia” ere ipini gura nuen, ordea, eta aukerak ziren “Ortopedia sekzioa”, edo “Sección de Ortopedia” ipintzea. Lehenengoa ipini nuen nik. Ezin da norberak gura duen guztia jarri, araututa dator. Besterik da erakusleihoan jartzen duguna, dendaren barruko aldean. Batzuetan euskaraz ipintzen dugu, besteetan gaztelaniaz, bietara… Hor libre jokatzen dugu.

Barrukoak ere euskara ageri du zure farmazian. Zein erabili zenuen irizpide?

Obra egin nuenean, arkitektoa izan nuen ondoan. Euskalduna bera ere. Lehenengo, beste zenbait farmazia ikusi eta esaldi batzuk asmatu genituen. Denak gaztelaniaz ikusi genituen. Haiek batu, eta dendan zelan banatu, euskaraz zer ipini, gaztelaniaz zer, zelan… hasi ginen pentsatzen. Euskaraz ez nuen gaztelaniazko itzulpenik nahi, haien egokitzapena baino. Komunikazio enpresa batera bidali logotipoak, gaztelaniazko esaldiak euskaratzeko eta bueltan itzulpen literala! Hain literala, “Cuidado personal” ere hala itzuli zuten. Norbere burua jagotea adierazi gura genuen, horixe da “Cuidado personal”. Bada, itzulpena: “Kontuz, langileak!”, kar, kar, kar…

Kar, kar, kar…

Google-ren itzultzailearekin egingo zuten! Batek daki! Orduantxe esan nuen: “Ezin liteke izan”. Arratsalde batean paratu nintzen, zerrenda hartu eta egin nuen, azalpen batzuk euskaraz, beste batzuk gaztelaniaz, baina itzulpen literala egin barik. Neuk egin nuen azkenean, arkitektoak lagunduta.

Alfabetatuta zaude, beraz.

Bai, Labayrun ibili nintzen, Bilbon, hirugarren maila arte egin nuen han. Salamancatik etorri eta Bilbon hasi nintzenean beharrean, iluntzeko zortzietan irten eta euskaltegira joaten nintzen, alfabetatzen. Moldatzen naiz, beraz, baita itzulpenak egiten ere! Gainera, esperientzia hori izan eta gero ez naiz fidatzen!

Euskara agerian erakustea, plus bat duzu?

Nire ustez, bai. Horregatik egin dut. Arabako Komertzio Federazioak saria eman zidan iaz, euskararen sustapenagatik. Antza, auzoko kideren batek esango zien zer edo zer. “Farmazia bat, errotulazioa euskaraz, bertoko langileak euskaraz…”. Eta saria. Aurten ere deitu zidaten: “Artepan okindegiak hartuko du aurten saria, eta pentsatu dugu aurreko edizioetan saria jaso duzuenok ere ekitaldira biltzea, saria indartzeko…”. Gero, alfonbra ere jarri ziguten farmazian, “Elebiduna naiz, aberatsa naiz” esanez, euskaraz eta gaztelaniaz. Horrek indartu egiten du gure jarrera. Euskarak prestigioa ematen digu, nire ustez. Bezero euskaldunek etortzen segitzen dute. Fideltasun modu bat da, eta igarri egiten dugu farmazian. Euskaraz egitea plus bat dugu, dudarik ez.

Mungian ere plusa ote zenukete?

Han ez ginateke nabarmenduko. Ez jakitea izango litzateke gaizki han. Jakitea, normala izango litzateke. Gasteizen, ez jakitea da “normala”, eta jakitea, ostera, plus bat.

Farmazialari Euskaldunen Elkarte FEUSEko kide zaitugu.

Hamabost urte-edo badira elkartekoa naizena. Farmazia bat baino gehiago dira, Gasteizen, elkartekoak, eta horietan, errotulazioa euskaraz erakusten ikusiko duzu. Esate baterako, elkarteak hiztegia egin zuen orain dela zenbait urte, eta errotulazioa euskaraz jartzerakoan lagungarri da hori.

Zer diozu farmaziara datozkizuen bezeroen gainean?

Gehiena erdalduna da, baina euskalduna ere, hainbat. Egunean, euskaraz asko egiten dugu hemen, bezeroak ere badakielako euskaldunak garena. Eta zaintza aldian gaudenean ere, txartelak asko egiten du. Gu auzo batean gaude, Lakuan, ez gaude erdialdean. Han, seguruenera, lehenengo hitza erdaraz izango litzateke, baina hemen denek dakite euskaldunak garena. Gainera, batzuk horregatik datoz, euskaldunak garelako. Hori horrela da.

Errotulazioa euskaraz ageri duen denda bakanetarik zarete auzoan. Inguruan gaztelaniaz da dena. Euskaldunarentzat arnasbide zaretela konturatzen ote zarete?

Konturatzen naiz, bai. Gurako nuke denda gehiago egotea errotulazioa euskaraz daukana. Gasteizen ez da hainbeste denda ikusten euskarazko errotulazioa duena. Beharbada horregatik egin dugu indar gehiago. Mungian, berez egingo nuke. Hemen, ahalegin handiagoa egiten duzu. Hamaika urte daramatzat hemen. 2001ean etorri nintzen. Orduan, lehenengo, “Botika” jarri nuen. Gero, jendea euskalduna zela ikusi nuen, lehenengo langile euskalduna hartu nuen… Esan gura dut apurka-apurka egin dudala bidea. Gaur egun pentsatu ere ez hizkuntza biak ez dakizkien langilerik hartzea. Euskara ezaugarri bat da gure Farmazian. Jendeak badaki, gura badu, euskaraz egin dezakeela bertoko edozein langilerekin. Ez nirekin bakarrik. Edozeinekin.