Gritabamos “Ano novo, que nos trae?”, á volta da primeira noite do ano, aos prematuros que cruzabamos polo camiño. Esperando aos poldros, borrachos, nós. E como aínda non había runner nin selfie, atopariamos á maior parte dos rusos que saíran para botar abaixo os excesos da cea da noite anterior, unha cuadrilla de listos para renovar o ritual do seu eterno retorno a través da montaña de Ano Novo, ou ben, afeitos á rutina diaria das moedas no traxecto de ida e volta á tenda pecha, uns poucos xubilados despistados.
Naquela época, os Primula vulgaris (flores de sanjosé ou de primavera) eran adivinos da primadera. A mediados de marzo viamos cubertos os recunchos do carreiro e como di Garbiñe Larrea nese precioso libro, “no escuro inverno adornábannos e alegrábannos os recunchos”.
A festa comeza, talvez , cando a pequena flor amarela aparece ante as súas botas. Antes de ver á primeira, invádeme unha especie de alegría e transformo nun día sinalado a data da miña dita. Apunto o día, facendo a foto, facendo clic, anunciando a todos os demais que vin a flor sanjosé, subindo ás redes, post. Tamén na petición de Orakunde da tempada de Entroido, si ves as flores de primavera, “vímolas e empezaron a crearse no camiño do caserío e que pena que non estabas alí e mires: tróuxenche unha”, virame enseguida a miña filla. A historia de Larrea é que os de outrora se santiguaban e comían un gran de flores para gañarse a forza vital da nova estación.
Ensinemos que, antes de que se extingan todos os libros e contos escolares, hai un coidado, tamén na natureza. Que o medio ambiente está presente nos dereitos e na xustiza e nas cousas tanxibles
Tamén vos confesarei que adoito igualar o ano por creacións florais; agora, os sanjoses, despois, un tras outro, os lirios, os pantalóns de cuco, os marabiris, as orquídeas, os azafranes, e, neste lado, o inar en flor. E volvendo ao ano, outra vez sanjosas, as lilas, outra vez...
A esta redondez das épocas da natureza, con todo, endurecemos os seus bordos polo contaxio da contaminación e a absorción da absorción. Hai dous anos, os primeiros que vimos para o día de Ano Novo e pensei con preocupación “Ño, isto si que é un Ano Raro”. A area, que o ano pasado debería ser a curmá, creceu e creáronse para os Santos nas nosas beiras, en plena pel. Entón, vendo que unha cousa tan bonita pode anunciar inmediatamente a súa apocalipse, asustoume. Incluso o espertar das flores de primavera prematura tivo lugar nos mesmos días das augas turbias e canas de Valencia, dos botes de plástico, das manchas de combustible e dos cadáveres embadurnados.
Tamén apuntei o día, fixen a foto, fixen clic, anunciei nos arredores, subín ás redes, post, con preocupación, pero que imos explicar agora aos nosos nenos? Había unha flor chamada primavera? Quizá. Era unha época do ano chamada primavera? Coidado!
Que aprendemos a lembrar sobre a transitoriedad dos nomes naquel final do século XX? Como puidera sorrir aquel aposto Atlas da casa axiña que como se deu conta? Ensinemos que, antes de que se extingan todos os libros e contos escolares, hai un coidado, tamén na natureza. Que o medio ambiente está presente nos dereitos e na xustiza e nas cousas tanxibles. Todo o que comemos coa suor da terra. Explicar que as ecocopías son factibles e que todas as árbores e flores teñen o seu nome. Para que despois do inverno haxa lirios en primicia; primaderas e lirios.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]
Mentres escribía esta columna, tiven que cambiar o tema, porque a miña atención se viu afectada polos aranceis de Trump. Necesitaredes poucas explicacións, é novo en todos os sitios, impuxo aos produtos chineses un 10% e aos produtos canadenses e mexicanos un 25%. O que... [+]
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]