Ás mulleres ocórrensenos coidados constantemente, temos unha creatividade innata, estamos tan adestrados, que ás veces non nos damos conta, “ostras, isto tamén é coidar”, “ostras, quizais o coidado de trinta persoas non é sostible”, “ostras…”; non, esa última ostra non se nos ocorre porque esa última avestruz diranos para coidarnos. Nas nosas folgas cóidannos aos nenos, ben, para algúns non hai outra maneira de non ser nais de cando en vez, para ser militante, profesor ou putazor do catro da mañá do bar. Pero deberiamos organizarnos para coidarnos, alu jateak, koktelak (un bloody mary para min), e, ultimamente, o grupo Telegram para dar unhas pinzas aos hombrecitos que molestan ás feministas.

Por que eses grupos Telegram? Pois porque a forma máis efectiva de que as mulleres nos coidemos é coidar ás feministas; coidarnos mutuamente, en xeral, pero sobre todo feministas. E moitos de nós temos nenos, e saímos pouco á rúa, e non estaremos cando ao machito do último momento ocórreselle dicir “ollo” a unha feminista do pobo que admiramos, intimidar nas festas do seu pobo, facer sentir medo… Quizais hai que deixar de chamar aos psicólogos, porque a única loita de poder que se pretende resolver a través dos psicólogos (psicólogos para as vítimas, psicólogos para facer seguimentos aos derivados). Cando criamos que a un tipo de militancia pechóuselle a brageta, uns penes volven a patinar por algunha ranura e cando os penes dun e outro empezan a bailar, sempre nos pillan debaixo. Levantamos de novo os penes, ou as mozas, teremos que crear os grupos Telegram e despedirnos os psicólogos.