Ia inork ez du zalantzan jartzen gure energi ereduan aldaketa sakonak egin beharko ditugula, luzeegi itxaron gabe. Gaur egun, energia gehiena erregai fosiletatik ateratzen dugu, eta haiekiko menpekotasuna erabatekoa da garraioaren sektorean: energiaren %95 petrolioaren eratorrietatik dator arlo horretan. Erregai fosilak agortuz doaz ordea, baina hala ez balitz ere saihestu ezinezko beste arrazoi bat edukiko genuke alternatiba bilatzeko: klima aldaketari aurre egin beharra.

Arazoa ez da ordezkapen hutsezkoa, haatik. Iturri fosilen ezaugarri behinenetako bat dentsitate energetiko altua da –gutxituz doana, bide batez esateko; gaur egungo petrolio upel batek energia gutxiago ematen digu duela 50 urteko batek baino–; historiaren tarte labur batean energia kopuru handia eduki dugu eskura. Oparotasun horretan eraiki du mendebaldeko jendarteak gaur egungo bizimodua, eta antolakuntza soziala bera. Bide horretatik joan nahi dute garapen azkarra nozitzen ari diren herrialdeek ere. Baina ez da posible izango. Eredu energetiko berriak, bestelako iturrietara jotzea ez ezik, kontsumoa jaistea eskatuko digu, iturri horietatik ezin izango baita eskuratu petrolioak, ikatzak eta abarrek ematen duten intentsitate energetiko izugarria. Kontua ez da efizientzia hobetzeko neurriak hartzea bakarrik –hori ere bai, noski–; jabetzen hasi behar dugu askoz energia gutxiagorekin bizi beharko dugula.