O home é insensible aos demais
homes, pero moito máis insensible ás
mulleres Óscar Wilde

Esta palabra nace en América Latina, concretamente en México, cando se fala do asasinato de mulleres que comezaron hai catorce anos en Cidade Juárez pero que aínda non terminaron, porque son moitas as que morren por mor das grandes torturas.

Cando a violencia e os asasinatos contra as mulleres ocorridos na India en 2013 rebaixáronse, en concreto en Ansoáin, a súa parella apuñalou a unha muller e posteriormente violaron a seis mulleres que foron a esta cidade mexicana para gozar da vida en Acapulco. Cando aínda os berros están sen silenciar, en Guadalaxara, preto do noso territorio, un home matou a unha muller hai poucos días.

A violencia contra as mulleres é unha triste noticia que se pode ler todos os días en todos os medios do mundo, aínda que non se publican todas as noticias.

Parece que non hai fin no número de mulleres que sofren violencia física, sexual e psicolóxica. No século XXI aínda manaba por todas partes o precioso sangue vermello das señoras. Nova Deli, Cidade Juárez, Marrocos, Euskal Herria... as mulleres foron asasinadas, non só en mans de descoñecidos, senón tamén en mans dos seus maridos, noivos, pais e, nalgúns casos, fillos aos que aman.

Hai gobernos que non toman medidas reais, xa que estes gobernantes xurdiron nunha sociedade aínda patriarcal, que segue sen abandonar as fronteiras.

Si non queren caer no buraco dun victimismo estéril, por non deterse na dor das feridas, os corazóns, as cabezas e as mulleres uníronse para facer fronte a estas terribles inxustizas, non só a través da mobilización, senón a través de profundas investigacións, para referirse ao que lles está pasando. Coma se a conceptualización do sufrido fose unha saída do vórtice dos sentimentos confusos á luz.

Así, a antropóloga Diane Russel define o feminicidio como “As mulleres que caen en mans dos homes só por ser mulleres”.

Os sobreviventes desas torturas e esas mortes non se quedaron sós niso, tentaron concretar xuridicamente estes feitos, propondo as mellores vías de acceso ás axendas políticas dos seus pobos, para saír definitivamente deste cadaleito que incumbe a toda a sociedade.

O feminicidio prodúcese en todos os niveis sociais, unha das principais razóns diso provén da percepción que o home ten da muller. Maridos, homes e amantes que a comprenderon como unha cousa propia. Considéranse como unha persoa de segunda categoría privada de liberdade, un ser que non pode tomar as súas propias decisións, unha muller que debe estar baixo o control do home, que debe actuar e vivir soamente coas regras que o home ideou.

Non quero crer, con todo, que o século XXI sexa peor para a muller que os anteriores.

Lembremos tamén o cruel que foi a Idade Media, coñecida como a “idade dourada da tortura”, especialmente coa muller. Cantas mulleres foron arroxadas ao lume por inquisidores como Torquemada, De l’Ancre en nome da Santa Igrexa.

O que se fai hoxe en día é apuntar tamén ao suceso máis terrible, tentar levalo á luz.

Claro que todo isto non é suficiente, o morto non acende, non evita as feridas, os sufrimentos, os avances son escasos fronte aos excesos cotiáns, pero mentres a muller avanza, os homes ven obrigados a transformar toda a súa vida.