Como vimos, ás veces, tanto a portavocía como os dirixentes, por tanto o partido, aos poucos días de dicir unha cousa, manifestan o contrario, refírense nun momento ao novo estatuto pactado coa burguesía vasca e logo non lles gusta que se consideren autonomistas. Quizais porque moitos en Euskal Herria estamos a pensar que o estatuto de Álava, de Bizkaia e de Gipuzkoa non é máis que un complemento a España.

Iso é o que supón renunciar aos obxectivos estratéxicos do Movemento de Liberación Nacional Vasco e integrarse no sistema e, ao mesmo tempo, reivindicar “non pasa nada, porque somos os de sempre”. En definitiva, dedícanse á esquizofrenia pura ou á mentira, á socialdemocracia vasca (para ocultar a función que lle asignou o capital, sexa de dereitas, de centro ou de esquerda.

Desta maneira, expresan o seu desexo de romper co réxime de 1978 e, ao mesmo tempo, senten orgullosos do voto ao GAL-PSOE, dicindo que volverán votar a favor da “sociedade vasca” (Iñarritu, defensor do sionismo). Da mesma maneira, e como sinalabamos hai pouco, a sociedade vasca é constantemente testemuña para coser ou romper aquilo que lles esixe facer en todo momento.

Durante uns días falan da autodeterminación, aínda que a dinámica é case esquecida, e preguntan polo dereito á autodeterminación, un dereito fundamental e irrenunciable, que é unha confusión na linguaxe popular.

Ao mesmo tempo, faise referencia ao proceso independentista do tres carrís (Araba, Bizkaia e Gipuzkoa ou Euskadi, Alta Navarra e Iparralde). Tres carrís e ritmos diferentes, e a través da maxia conformarán a independencia vasca para o ano 2026, que incrible! Terán algo que ver as excelentes relacións cos imperialistas norteamericanos (Estados Unidos)? É dicir, como eses imperialistas asasinos e terroristas invaden e destrúen países de todos os continentes, talvez ocórraselles, como ocorreu no Kósovo da antiga Iugoslavia, construír o Estado de Euskadi. Somos conscientes de que non son os mesmos casos e condicións, pero se se atopa alén do foso, pode pasar calquera cousa.

Tamén se refiren á fronte Independentista. Preguntamos quen é por parte dos vascos nesa presunta Fronte, tendo en conta que até agora as forzas institucionalistas vascas sométense á lexislación dos nosos ocupantes. Insistimos en que non vemos ningún axente real entre os autonomistas e institucionalizados vascos para formar esa fronte.

Defenden a ruptura co “réxime do 78”. Para saber de que estamos a falar, entendemos este réxime como unha reforma para pasar da ditadura franquista á ditadura burguesa, coa monarquía parlamentaria. Pero, por suposto, votan ao GAL apostando polo benestar da sociedade vasca, a mellor opción.

Ninguén paraliza ao pobo (non lle gaña) … pero quedou claro que os 35, 5 e 47 pararon. En realidade, ademais de non ser un patrón muestral modélico, non coincide coa frase anterior, sobre todo no mundo da Esquerda Abertzale, que se estende moito máis alá das estruturas, tendo en conta que o devandito sempre se cumpría e non ao revés, como ocorre na maioría dos espectros políticos.

Así mesmo, mostrouse convencido de que a paz e a liberdade chegarán tarde ou cedo a Euskal Herria. Neste sentido, nós dicimos que a Independencia e o Socialismo son os Movementos históricos de Liberación Nacional Vasco e as reivindicacións permanentes máis prezadas de toda a Esquerda Abertzale. Agora, segundo a interpretación de sortu, a sociedade vasca quere a paz e a liberdade. Para eles, como está demostrado, son o maior desexo de todos os vascos e vascas que viven en Euskal Herria, xa que teñen cubertas todas as necesidades básicas: emprego digno, vivenda si ou para todas e todos, ensino superior mediante financiamento público, sistema sanitario público sen recortes, xubilación… Por tanto, paz e liberdade? De que pobo trátase? Usan unha guía equivocada?

Sortu segue afirmando que o voto de esquerda independentista é o que máis dano lles causa. Pois ben, nós repetimos unha e outra vez que si a situación empeora, como sucedeu antes, o voto de EH Bildu será a favor dos GAL, e que está disposto a volver facelo. Como dicimos nós, a liña política vasca coherente e revolucionaria prexudica ás estratexias españolistas (sen excepcións), porque non se pode aceptar que se faga un harakiri fronte aos inimigos.

Calquera movemento ou outra estrutura que pretenda levar a cabo un cambio radical no sistema económico, capitalista e patriarcal sempre manifesta a súa vontade de crear un movemento obreiro vasco independente e revolucionario. Este movemento deberá ser independente dos partidos, sindicatos e outros poderes, e ser suxeito causante de toda a súa liberdade. Ao capital interésalle diversificar as frontes de loita para ocultar a opresión nacional e de clase.

Insistimos en que queren a independencia de Euskal Herria para o ano 2026, pero cando se fala de amnistía pon cara de pánico. Haberá que dar todo para que os presos políticos vascos saian á rúa e volvan deportados e exiliados, que foron deixados no esquecemento por todo o Movemento de Liberación Nacional Vasco. Pero tamén dicimos que a verdadeira amnistía é imprescindible para conseguir os nosos obxectivos finais, porque mañá e pasado, sen dúbida, teremos novos presos políticos vascos.

Non esquezas que a medida que se achegue o 10 de novembro, vanse a levar a cabo formulacións aparentes e contundentes. Pero tras o esgotamento electoral, renovarase o novo estatuto de autonomía, ao mesmo tempo que se dialogará coa patronal sobre a violenta reaparición da crise económica, que na práctica está a ocultar a tantas persoas, etc.

Facemos un chamamento a unha dinámica xigantesca a favor da abstención activa e revolucionaria, así como a contribuír á conformación canto antes do movemento socialista e revolucionario vasco de liberación nacional.

(2019. 09.29) Jon Iurrebaso Atutxa