Aranceis: mesmo na guerra económica, a escenografía non pode substituír á estratexia
- Donald Trump aproveitou a súa viaxe a Super Bowl no Air Force One para informar dos aranceis que está a piques de implementar. En canto á escenografía, sobresaliente. A mensaxe para casa é “Eu estou máis tranquilo que tranquilo, mira onde imos... Os estadounidenses tamén poden estar tranquilos hoxe, e a partir de mañá”.
Ao parecer deuse conta –ou llo dixeron– de que a mensaxe desa “pequena dor” que anunciaba a semana pasada non era o máis conveniente para abordar a guerra comercial, e regresou, máis ou menos, á de 2017: as guerras comerciais son moi boas e gáñanse facilmente. Pero polo si ou polo non, sen dicilo. Porque iso non o expresa a historia. Nin o que ten o seu propio.
En realidade, ese intento de escenificar a tranquilidade ten que ver, si non o propio Trump, co nivel de dor que se empeza a sentir nestas tres semanas de gobernar sobre os proxectos arancelarios. Porque é a dor o que a guerra comercial compaxina con calquera outra guerra; non a dor física, senón económico... con todo o que poida derivarse diso. Non verter sangue directamente non converte en xogo a guerra comercial, nin moito menos.
A resposta que atoparon os anunciantes contra Canadá, México e China debería dar moito que pensar á Casa Branca de Trump. O porto das represalias quedou aberto en todos os casos, e no caso de China, esas represalias executáronse desde o primeiro momento. A pesar de que non se nega a dialogar para buscar solucións, consideran que os que están en risco de verse prexudicados deben pór a énfase niso.
E, sobre todo, impulsa ás opinións públicas locais cara a iso, case sen excepción. Por suposto, as partes de negocio afectadas temen a dor, pero o ambiente social non é favorable á rendición en ningún lugar. O carácter de Trump "axuda" moito para iso. Co paso do tempo (e a dor), seguro que irá cambiando. Pero é un factor estratéxico para a opinión pública.
Como en todas as guerras, tamén na guerra comercial é necesaria a estratexia para obrar ao seu servizo. As primeiras pelexas de hoxe mostran, por exemplo, que China ten polo menos axustada a estratexia de resposta. Que reflexionou durante moito tempo os recursos, prazos, niveis e intensidades que vai utilizar. E disfrazado de timidez, que vai facer dano desde o primeiro momento, golpeando sectores ou producións concretas. Evidentemente, iso sería unha quimera que llo pedisen á Unión Europea.
A pregunta é gorda: ten unha estratexia a administración Trump? Por exemplo, cal é o obxectivo exacto desta guerra que incendiou, máis aló da calamatrica habitual de Trump (“viven por conta nosa...”)? Equilibrar a balanza comercial? Revitalizar a industria en Estados Unidos? Dotar á caixa pública e reducir os déficits? Cortar as pernas a China? Amolar a Europa?
Yanis Varoufakis-ek DiEM25 mugimenduaren Youtubeko kanalean elkarrizketatu du Columbiako Unibertsitateko Jeffrey Sachs irakaslea. Horrek azaldu du nazioarteko politikan Amerikako Estatu Batuek pokerrean jokatzen dutela, Errusiak xakean eta txinatarrek Go jokoan. Azken hori... [+]
Botoen %99 zenbatuta, Mark Caney egungo lehen ministroa buru duen alderdiak 168 aulki lortuko lituzke Komunen Ganberan, eta lau gehiagorekin osatuko luke gehiengoa. Alderdi Kontserbadorea izan da bigarren bozetan, 144 eserleku lortuta. Duela lau urteko hauteskundeetan baino... [+]
Beldur hori bada. Badirudi Donald Trump etorri dela Washingtoneko bulego borobila luzerako okupatzera. Bigarren mandatua du, baina bere hurbileko aholkulariei, ez dela txantxetan ari berretsiz gainera, Konstituzioan zenbaki bakan batzuk aldatzeko bere xede zurruna aipatzen die,... [+]
Washington (AEB), 1930eko ekainaren 17an. AEBetako Kongresuak Muga-Zergen Legea onartu zuen. Smoot-Hawley Legea ere esaten zaio Reed Smoot senatariak eta Willis Hawley diputatuak bultzatu zutelako.
Legeak 900 produktu ingururako inportazio zerga-mugak %40 eta %60 artean igo... [+]
