O acordo de Lizarra-Garazi constaba de dous partes: a primeira, que explicaba os factores que permitiron o proceso de paz en Irlanda, para marcar a base; e a segunda, que abordaba a posible aplicación do proceso de paz irlandés en Euskal Herria. Este acordo serviu de mostra do espazo deixado polos imprevistos políticos da década pasada a un novo escenario dialogante, que evidenciaba, como non antes, a posibilidade de chegar a acordos entre nacionalistas. Foi un fito que provocou a ilusión e a tregua de ETA, que durou apenas un ano.

O convenio identificábase de forma moi significativa no documento de Lizarra-Garazi como: "O que coñecemos como conflito vasco é un conflito histórico de orixe e carácter político no que están implicados o Estado español e o francés. Por tanto, a reparación tamén ten que ser necesariamente política. Sendo diferentes as concepcións sobre a xénese e o mantemento do conflito, tal e como se manifesta na territorialidad, o suxeito de decisión e a soberanía política, preséntansenos como problemas básicos a resolver".

En canto ao método de resolución destes problemas, propuña "un diálogo e un proceso aberto de negociación", sen excluír aos axentes implicados, "sen establecer prerrequisitos que poidan resultar insalvables para os axentes implicados" e coa intervención do conxunto da sociedade vasca.

Culminando o proceso de diálogo, viría a fase de decisión. As claves da solución que incluía a palabra e a decisión: "Supón que a negociación para decidir a solución non vai ter imposición expresa, que debe respectar a pluralidade da sociedade vasca, que se sitúa nas mesmas condicións para a consecución de todos os proxectos, que hai que profundar na democracia en Euskal Herria, é dicir, que a cidadanía vasca debe expresar coa súa palabra como será o futuro de Euskal Herria, e que os Estados implicados deben respectar esa decisión. Euskal Herria ten que ter palabra e decisión".

Tras a firma do convenio, a actitude ofensiva das forzas non nacionalistas foi inmediata, porque rexeitaban que estaban "nesgadas". Tamén se di que se promoveu un clima de colaboración entre as forzas abertzales, até chegar a convocatorias conxuntas para o Aberri Eguna.

O ambiente deteriorouse despois, cando ETA deixou a tregua, a finais de 1999, e especialmente cando cometeu o primeiro atentado en xaneiro de 2000. A EU abandonou rapidamente o acordo e a relación entre EH e PNV-EA deteriorouse ata que EH decidiu deixar de asistir ao Parlamento Vasco.

Outubro 2000 Revista Larrun: conversando cos axentes

Juan Mari Juaristi, German Kortabarria, Txutxi Ariznabarreta, Pernando Barrena e Martin Aranburu foron convidados na mesa redonda de ARGIA.