Euskal Herriko Gazte Orkestra (EGO) 25. urteurrena ospatzen ari da. Harrobiko urte hauetan bilakaera interesgarria ikusi dugu. Izan ere, gero eta gutxiago harritzen gaitu talde horren kalitateak, gero eta gehiago espero baitugu. Eta EGOk ez du inoiz huts egiten.

Neguko bira honetan eskainitako programa arretaz aukeratu dute, bizitzen ari garen garaietan zentzua izan zezan. Eta nik aipatzen nuen interpretazio-bilakaera hori erakusteko ere bai.

Kontzertua Edward Grieg norvegiarraren Peer Gynt ederrarekin hasi zen. Egia esan, konposizio hau Henrik Ibsen norvegiarraren antzerki-obra batentzat konposatutako musika intzidentala da. Baina partiturak hainbesteko arrakasta izan zuen, ezen konpositoreak zati batzuk atera eta bi suitetan biltzea erabaki baitzuen. Orkestra-koloreko miraria da, melodia-inspirazio handikoa, Griegen ukitu folklorikoaz tindatua. EGOko kideek ondo baino hobeto jakin zuten Rubén Gimeno zuzendariak emandako ñabardura guztiak itzultzen. Interpretazio sinple eta koloretsua izan zen.

Ondoren, Jan SIbeliusen Finlandia obra nazionalista eskandinaviar handienetako bat interpretatu zuten. Lanak zazpi minutu inguru irauten du, eta ia luze-zabalean erritmo eta estilo zurrunbilotsuan garatzen da, orkestra-karga handiarekin, finlandiar herriaren zapalkuntza eta borroka sinbolizatzen du, itxaropenezko ereserki batekin amaituta. Pieza hau arrazoi aberkoiekin konposatua izan zen, Errusiar Inperioaren gobernuak finlandiar autonomia deuseztatzearen aurkako herri oposizioa mugiarazteko. Tsaristen zentsurari iseka egiteko jaso zituen izenburu ezberdinak ospetsu egin ziren, horien artean Sentimendu zoriontsuak Finlandiako Udaberriko Egunsentian. EGOk bertsio bizia egin zuen, ñabardura handirik gabea, baina erritmikoki oso zuzena.

Egitarauak Vaughan Williamsen lan koral handienetako batekin jarraitu zuen: Towards the unknown region, Euskal Herriko Gazte Abesbatzak protagonismoa izan zuen inspirazioz beteriko obra. Izpiritu handiko interpretazioa eskaini zuten, dudarik gabe.

Eta Pablo Sorozabalen Gernika oratorio dramatikoarekin amaitu zen kontzertua, hiriaren gaineko bonbardaketen izugarrikeria gogoratuz. Musikagilearen jaiotzaren 125. urteurrenean, obra hau ezin zen falta. Euskal Herriko gazteen koru eta orkestraren interpretazioa bizia izan zen, eta ñabardura nabarmenez betea.

Bis bezala, gabon kantak ezin ziren falta. Alaitasun hutsa.