Shaky, Violeta, Arsalan eta Zhara ziren. Bikotea eta 3 eta 4 hilabeteko haien seme-alabek osatutako familia. Beste lau pertsonekin batera bizi ziren Bartzelonako Tetuan plazan okupatutako etxabe batean. Banku baten egoitza izan zen espazioa, hark itxi eta deslai utzi zuen arte. Antza, beste 13.000 lokal ere hutsik daude, hiriko 80.000 merkataritza-lokalen %17.  

Iragan azaroaren 30ean hil ziren familiako lau kideak, goizaldean, haiek jakin gabe ere azken bizitokia izango zutena suteak irentsi zuenean. Ikerketak zabalik jarraitzen du, baina hipotesi nagusiaren arabera, kandela batek eragin zuen sua. Agintariek bazekiten aldez aurretik eraikinaren egoeraz, eta halakoetan bizi diren pertsonentzat arriskutsuak diren okupazioen zerrendak biltzen dituen Esquadra Mossoen txostenean agertzen zen.

Zerrenda hori duela urtebete hasi zen osatzen, Badalonako eraikin bat suntsitu eta beste hiru pertsona hil zirenean. Horrez gain, bizi-baldintza ezin eskasagoak biltzen zituen leku hartan bizi ziren beste hamarnaka migratzaile ere etxerik gabe geratu ziren. Antzerako egoerak arazo kroniko bihurtu dira Bartzelonako Metropoli-eremuan eta, Kataluniako hiriburuko udalak aitortu duenez, 384 lagun –53 adingabeak– bizi diren 86 kokaleku lokalizatuak ditu; beste 105 lokaletan 481 pertsona bizi dira, haietatik 156 adinez txikiak.

Kasurik onenean, horietako hainbat familiak udalaren gizarte zerbitzuetako laguntzak jasotzen ditu: janaria, seme-alabak eskolatzeko aukera eta osasun egoeraren jarraipena. Alabaina, bada zerbait haietako gehiengo handiaren egoera errotik baldintzatzen duena: ez dute Atzerritarraren Nortasun Zenbakirik. Praktikan, horrek esan nahi du ofizialki ez direla existitzen Espainiako Estatuarentzat, nahiz eta jatorrizko herrialdeetako agiri denak txukun-txukun izan.

Horixe zen zendutako familia honen egoera. Pakistaneko herritartasuna zuen aitak, eta amak Errumaniakoa. Milaka pertsona inolako babes barik uzten dituen Atzerritarren Lege arrazista eta baztertzaileari esker, ez zuten ez bizileku, ez lan baimenik. Legeztatu bako egoera horrekin, bikoteak ezin zuen izenik eman Bartzelonako etxebizitza eskaeren zerrendan; ezta herritartasun errenta edo bizitzeko gutxieneko errenta eskatzeko aukera ere. Horrexegatik, diru-sarrerak lortzeko txatarra biltzen zuten eta okupazioa zen sabaia izateko modua.

Sasi-etxebizitza hauetako askotan ez dago argi-indarrik, eta sua da ikusteko edo hotza datorrenean berotzeko bide bakarra. Badatoz Gabonak eta, gure kontsumo neurrigabea akuilatzeko kalean argiek dir-dir egiten duten honetan, ezin ditut burutik kendu argia emateko kandela bat besterik ez duten pertsona horiek. Tetuan plazako heriotzak ez dira istripua, argi-indar enpresen, bankuen eta higiezinen hilketa bat gehiago dira; txiroen aurkako gerran, urtez urte hala ematen diete amaiera iluntasunean utzi nahi gaituen sistema kapitalistarentzat inongo balorerik ez duten bizitzei.