Animalia batzuk dira. Hor buka daiteke kronika. Joseba Irazoki eta bere lagunak, JIEL bilakatu dira, eta sasoiko daude. Lagunak, jakina da, Ibai Gogortza gitarran, Jaime Nieto baxuan eta Felix Buff (bufffff) baterian dira. Aspaldi ikusi gabe laukotea, eta distortsioa zein garbi astintzen duten, dedio!

Haien lan berrian, sample eta midi batzuk prestatu dituzte zuzenekorako, egia esateko, asko eskaintzen ez dutenak. Nahikoa dute euren indar propioarekin. Soinu dotorea ateratzen dute den-denek, eta aski bete kantaren frekuentzia guztiak.

Lan berriko errepertorio osoa eman dute, Etorkizuneko nostalgia, Gizaki dependientea, Oro eta Egia eta gezurra (hemen bai, sample eta bestelakoek kolorea gehitu dute). Aurreko lana bezain leherkorra ez den arren, abiadura eta txinpartak mugitzen dituzte kanta guztiek. Eta jackiek dio “kanta lasaienak” ere, mugitzen zaitu barru-barruan.

Sicarioa afterrean dantzarako aproposa dela ziurtatu du Irazokik. Pelax taldearen Arerio etorri zait gogora, erdi broken beat horrekin. Eserita egotea zaila izan da Olimporentzat –Usurbilgo pertsonaia ezagun horietako bat– eta, inbidia apur batekin ikusi dugu bere eromen puntua, zutitu eta dantzan jarri denean “zinbuluka, zanbulu”.

Klimaxa bilatzeari ekin diote, eta etorri ere, etorri da Zigorra profetikoan: “Arauak onartu beharra da zigorra / ez isuna, ez kartzela / Burua makurtzea, arrazoia ematea / Men eta men egitea eta amen esatea. / Normaltasuna da zigorra”.

Gogortzak eta Irazokik partekatu dute solo luze eta disonante bat, eta amaierako zati instrumentalean denek eman dute dena. Irazokiri kableak eutsi dio, urrunera zihoan bestela, bere trantzean, “Joseba Irazoki Eta” akronimoa duen gitarra dotoreari konta ezinezko soinu eta zarata koloreak ateratzen.

Ibilbide luzeko taldeek badute erosotasunaren arrisku puntu bat. Taldekideak beste mila saltsatan dabiltzala eta, izan zitekeen sormen lasaiago baterako aitzakia. Inondik inora ere ez. Mugetaraino eramaten dituzte kantak, elektrizitateari sua ateratzen. Lisabö-koei entzuna diet, ez direla inoiz izango Euskal Herriko talde gogokoenen zerrendan. Baina kontuz, Zappak zioen moduan: “Zure musikari gogokoenaren musikari gogokoenak dira”. Normaltasunari ostikoka beti.