Gauaren iluntasun beltzak hartu ditu arabar Gorbeialdeko bazterrak, baina Barañain eta Larrabetzuko Javi, Kattalin eta Anek ekarritako fokuek argiztatu dute gaua. Afaria eta geroko bertso tartearen ostean, J Martinakoek hartu dute oholtza. Bertsoa eta autotunea bata besteari segika ari dira gaurkoan, pentsaezina izango zen duela urte gutxi, ezta? Eta, gainera, ezberdintasunean antza duten bi genero mota hauek elkar erakartzen dute.

Teklatua, gitarra eta bi mikrofono besterik ez. Sinpletasunaren edertasuna goraipatzen dute. Mini gona eta kaputxadun crop top-a jertsearekin nahasten dituzte J Martinakoek. Estetika pentsatua eta landua dutela agerikoa da, gaurkotasunez jantzita daude.

Oholtza gainera igo eta gaueko ihintza gainetik kentzeko nahian dantzan jarri dira larrabetzuarrak. Desira, Su, Beste Zerbait, Mundu Zahar eta Oraindik ez abestiekin berotu dute bertso osteko giroa. Haiek ere bertso sorta bat abestu dute, baina noski autotunearekin batera. Koldo Izagirrek eta Joseba Tapiak egindako Lagun galduaren geografia kantaren bertsioa abestu dute. Nahasketa berezi bezain berriztatzaileak ondo ematen dio belarriari eta entzuleen artean nabari da, belaunaldi arteko proposamen garaikidearen beharra dagoela.

Laguntasunez eta konplizitatez jositako gau-giro honetan ikusleei eskainitako abesti bat egin dute. Dellafuentek eta Novedades Carminhak elkarlanean egindako Ya no te veo abestiaren bertsioak jendea dantzan jarri du. Aulkitik altxatu eta mugitzeko grina eta gogoa usaintzen dira, baina egoerak oraindik ez du desinhibiziorako aukerarik ematen. Hala ere, aulki gainean dantzatzen jarri denik ere badago. Festarako irrika sumatzen da, gorputzek desinhibiziorako gogoa dute, baita J Martinakoek ere. Eserita egotea beharrezkoa izango ez den zuzeneko baten ametsa noiz etorriko zain jarraitzen dugu Spotifyko playlist-a entzun bitartean.