Mugako jaialdiaren jatorrizko izaera mantentzen ahalegindu dira antolatzaileak, izan ere, musika elektronikoa erdigunean jartzeko apustu zuzena hauteman daiteke. Musikaz gain, ikuslegoaren ikuspegi didaktikoa, jarrera aurrerakoia, esperimentazioa eta jokoa uztartzea izan da festibalaren xede nagusia, eta helburu berarekin jarraitzen dutela dirudi.

Aitor Etxebarria eta haren taldekideak izan dira lehenak oholtzara igotzen. Gasteizko kaleetan hotza nabari da eta areto barruan ere sumatzen da egun osoan elur maluten hotza. Eszenatokian musikari andana dago: bateria, isats-pianoa, biolontxeloa, gitarra, sinteak… Liluragarria da instrumentu akustikoen eta elektronikoen arteko nahasketa eta bateraketa.

Gernikarraren pianoak eta ahots ilunak post-rock doinuak uzten dizkigu. Nihilisem part I da bizkaitarrak sortutako azkenengo lana eta hor bildutako abestiak izan dira gau-emanaldian jotakoak. Musika zinematografikoa dela esan daiteke, baina jazz eta country ukituak ere nabariak dira. Jazz musikarekin jarraituz, Donostiako Reykjavik606 taldea igo da oholtzara.

Baxua, bateria eta dj-a dira hirukote gipuzkoarra osatzen duten elementu nagusiak, hiru oinarri horiekin eta  jazza ardatz giro musika sortzen dute. Borja Piñeirok eta Kino Internacionalek jazz elektronikoa ekarri dute aretora eta giro lasai eta atsegina zabaldu da entzuleen artean. Kasu honetan ez dago abeslaririk, perkusioak eta sanpleek osatzen dituzte abestiak eta erritmoa jarraitzeko grinak zeharkatzen dizu gorputza.

Eider Iturriagaren argazkiak: