Miranderen atmosfera musikala

  • Bete egin zuten Antzoki Zaharra igande arratsaldez Elena Setiének, Xabier Erkiziak eta Grande Days taldeak. Eta, haiekin batera, Miranderen poemek. Mirande izenez argitaratu dute diskoa aurten Forbidden Colours disketxearen zigilupean. Pasa den mendeko Jon Mirande poeta zuberotarraren sei poema musikatu eskaintzen dizkigute.

Antzokira sartu bezain pronto lehenengo sorpresa: musika tresnak baino beste tresna batzuk nagusi. Pare bat gitarra, baxu bat, perkusioa eta teklatuaz gain, pedalera bana soka instrumentuek eta bizpahiru ordenagailu. “Hertzainakek edo Zaramak Miranderen poemekin eginikotik urruti egonen da hauen proposamena”, pentsatu nuen segituan.

Soinu elektronikoak oso presente eta irudi proiektatuak musikarien atzeko pantailan. Dena ilun. Poema batzuen hitzei melodia jarri diete, errezitatu dituzte beste zenbait. Sortu duten mundu paralelo horren barnean dena. Setiének ahots nagusia eramanagatik, duo ederra sortzen dute Erkiziak eta berak elkarrekin kantatzen dutenetan. Lesakarraren ahots grabe eta sakona oinarri ezinhobea da kantari donostiarraren kristalezko boz gardenarendako. Grande Days taldeko kideak ez dira atzean geratu, eta haien instrumentuak jotzeko modu konbentzionaletik haratago, puak ordezkatu dituzte zenbait kantatan bestelako tresnekin: tinbalak jotzeko baketak, biolin edo txeloaren arkua edota bihurkinak. Eta horrela lortzen dute guk itsasoa, haizea eta autoak entzutea.

Begiak itxi eta sortzen duten atmosferan flotatzen ari zarelarik, ia ezinezkoa da jakiten zein instrumentu ari den ekaitzaren soinua egiten, zein kaioarena eta zein melodia nagusia. Zuzenekoaren xarma. Behin eta berriz errepikatzen diren irudiak ikusten ditugu proiektaturik: bi eskuineko begi, panpin buruak, bururik gabeko gizon trajedunak, begiak, soinekoz jantziriko neskatilen hankak, begiak eta begiak.

Zalantzati dago publikoa, txalotu ala ez. Min ematen baitu sorturiko atmosfera ukiezin eta hauskorra txaloz apurtzeak. Bakarrik bi edo hiru kantatik behin ausartu gara txalo egiten.

Instrumentuen, ordenagailuekin bidaliriko efektuen eta ahotsen enpastatzea hain da txukuna, kosta egiten zaigula bereizten zer den gitarrak eta zer ahotsak egiten dutena. Sei kideak bat dira.

Ordubetera heldu ez den kontzertua bis bitxiarekin itxi du Elena Setiének. Kantatu eta momentuan bertan ahotsa hirukoizten duen efektua jarrita interpretatu du Igelak poemaren bukaera, eta irrintzi batekin eman dio bukaera kontzertuari, nire bizitzan entzun dudan lehenengo irrintzi hirukoiztua.

Ez dakit zein kontzertu mota espero nuen, baina ez nuen hau espero.


ASTEKARIA
2020ko urriaren 25a
Azoka
Kanal honetatik interesatuko zaizu: Kontzertuak
Zuzeneko kronika
Behin baziren baionar batzuk...

Willis Drummonden agur besta

Non: Intxaurrondoko kultur etxean, Donostian

Noiz: Urtarrilaren 5ean

Gonbidatuak: Zetkin, Elvis Caino DJ, Indezen DJ eta Zumitrenko DJ.

------------------------------------------------

... esango dugu noizbait. Joan ikustera, baina... [+]


Eguneraketa berriak daude