Marcel Coderchek hasteko funtsezko datuak atera ditu: hemendik 2030era artean urteko %3,2ko hazkundea dago kalkulatuta, eta horretarako energi beharra %60 haziko da eta %100 elektrizitate beharra. Horiek %85ean petrolioak, gas naturalak eta ikatzak ase beharko dituzte. Ondorioz, CO2 kutsadura %65 haziko da. Arazoa da hori ezingo dela gertatu bi arrazoirengatik: bat, beroketa globalak ez duelako onartuko sekulako kalterik gabe; eta bi, kalkulu horiek asetzeko adina petrolio ez dagoelako. Datu horietan oinarritzen dira energia nuklearra aldarrikatzen dutenak. Zentral berriak eraikitzeko asmotan Estatu Batuak eta Txina dira aitzindariak. Txinak bakarrik 32 zentral berri eraiki nahi omen ditu ondoko 15 urteetan.
Gertatzen dena da nuklearzaleen gainerako esloganak horixe direla, esloganak. Txarrenean gezurrak, eta onenean nahiak. Adibidez: «Energia garbi eta jasangarria da». 1950eko hamarkadan modan jarri zen ameskeria berpiztu nahiko lukete batzuek, sekula agortzen ez den energia garbi kalterik gabea. «Errealitatea oso bestelakoa gertatu zen -dio Coderchek- eta industria nuklearrak, urte luzez sekulako subentzio eta laguntzak jaso dituen arren, ezin izan ditu txukun gainditu segurtasunean, lehiakortasun ekonomikoan eta hondakinetan dituen arazoak».
Lehiakortasun ekonomikoari dagokionez, hasteko oso zaila da kuantifikatzea ingurumenari dagozkion kosteak. Hondakinak zaintzea bera zenbat kostako da ondoko urteetan? Eta hondamendia gertatuz gero? Amerikako Estatu Batuetan legeak 9.300 milioi dolarretara mugatzen ditu (7.700 milioi eurotara) kalte-ordainak. Baina Txernobilgo hondamendia dagoeneko Ukrainak gobernuari 55.000 dolar kostatu omen zaio eta!
«Beroketa globala eragotziko du» diote nuklearzaleek. Aitzitik, honetan ere datuak bestela mintzo dira. Gaur munduan erabiltzen den elektrizitatearen %17a sortzen dute nuklearrek eta 2030erako hori %9ra jaitsiko dela kalkulatu du Energiaren Nazioarteko Erakundeak. Soilik munduko energiaren %19 inguru energia atomikoz sortzekotan, munduan 1.000-1.500 zentral berri eraiki beharko lirateke bakoitza megawatt batekoa. Ahalegin guzti horrekin %10ean jaitsiko litzateke C02 kutsadura, eta ordainetan hondakin erradiaktibozko mendiak sortuko.
Hondakinen aferari ere ez zaio irtenbiderik aurkitu. Amerikako Estatu Batuetan Yucca Mountain-en egin nahi zuten biltegitzar bat, baina horko ikerketan izan diren eskandalu batzuk direla eta gauzak mantso doaz. Ez da kasualitatea izango azkenaldian hondakinak zentral nuklearren ondoan bertan gordetzeko planak ugaritzen aritzea.
Hala ere, nuklearren aldeko jendea urdurien jartzen duten argudioak ez dira ekologiari lotutakok. Bitxia izan da ikustea Marcel Corderch katalanaren artikuluari etorri zaizkion erantzun bizienak sos kontuengatik izan direla, energia nuklearra lehiakorra ez dela defendatzen duelako. Besteren artean, aipatu du uranioa ere -petrolioarekin gertatzen den bezala- garbia lortzen gero eta zailago eta garestiagoa dela. Eta uranio garbia lortzeko lanek gero eta energia gehiago eskatzen dutela, atomikoa ez den energia.
Coderch bezalako ikerlarien eta korporazioen arteko ezberdintasuna beti bezala diruan datza. Coderchek bere argudioak publikatzen ditu webgune erakargarri baina minoritario batean. Aldiz korporazioek kristoren dirutza darabilte irudia lantzen. Iberdrolak denbora darama «Energia Berdea» saltzen. ETBn eguraldiaren babesle gisa egiten duen publizitatea nork esango luke ez dela Greenpeace-ena?
www.argia.eus/nethurbil helbidean, gai honi buruzko informazio gehiago eta Interneteko loturak.