Nola hartuko duzue parte greban, kontuan izanda taldeko kide gehienak interna lanean ari direla?

Hasteko, guk grebarako prestaketa lanak hiru herritan egin ditugu, Zumaian, Zestoan (migratzaileak bizi diren etxe bat baitaukagu) eta Donostian. Egia da, lanuzteen bidez ikusgaitasuna lortzea oso zaila izango dela emakume migratzaileentzat, baina baita edozein emakumerentzat ere. Nik uste dut greba honek duen balore handiena aurreko egunetakoa dela, prestaketa lanetan aritu gara eta hainbat ekintza egin da.

Joan den igandean Zumaian etxeko langileek antzerkia egin zuten. Gaur (martxoaren 7a) Zestoan gabiltza interna lana egiten duten emakumeen egoeraren berri ematen eta herriko emakumeei grebarako informazioa banatzen.

Greba hau inflexio puntua izan daitekeela iruditzen al zaizu?

2018ko martxoaren 8a garrantzitsua da. Nik urte asko dauzkat. Beijinen Emakumearen Mundu Biltzarra egin zen 1995ean eta hartaz gogoratu naiz M8a prestatzen ibili garenean. Orduan ez zegoen ezta internetik ere, saretzeko zailtasun handiak zeuden. Ni orduan deabruak pontxoa galdu zuen tokia baino urrutiago bizi nintzen Argentinan, 800 kilometroko bueltan hiru feminista izango ginen, eta jabetzen ginen Beijinen zerbait garrantzitsua ari zela gertatzen. Gure informazioa fax bidez bidali genuen hara.

30 urte eta gero gauza bera sentitzen ari gara. Martxoaren 8 honetan emakumeok badakigu zerbait aldatzen ari dela. Sareak ditugu gure artean, badakigu errefuxiatuen kanpamenduetan, Afrikan, Indian, Ameriketan, munduko txoko bakoitzean, gutxienez emakume batek besoko morea jarriko duela eta esango duela: “nazkatuta nago”. Zerbait aldatzen ari da eta sentitzen dugu. Lur azpiko indarra ari gara sentitzen eta ez da gure asmakizuna.

Nire lagunak elkarrizketa egiten ari garen momentu honetan herriko plazan daude. Lehenengo aldia da hainbeste ateratzen garela kalera, esatera, “hemen gaude”.

Afrófeminas aldizkari espainiarraren zuzendaritzak erabaki du greba babestu bai, baina ez dutela parte hartuko. Argudiatu dute emakume ez zuriek ikusezin izaten jarraitzen dutela bai hedabideetan, baita mugimendu feministan bertan ere.

Batetik, argi esan behar da aldizkariaren zuzendaritzaren iritzia dela hori. Horrek ez du esan nahi kolektibo guztiak berdin egingo duenik. Bestetik, egia da, ez gaude bisibilizatuak emakume ez zuriak eta migratzaileak. Baina non nahi dugu ikusaraziak izatea? Boterearen esku dauden hedabideetan agertu nahi dugu? Jakina, ez gara horietan agertuko. Mugimendu feministan? Mugimendu feminista denok gara, banago edo ez nago, mugimendukoa sentitzen naiz edo ez. Karibeko emakumeen sarean, Malen Etxean, honela esaten dugu: “Emakume migratzaileak, eskubideekin eta ikusgarri”. Dena dela, jarrera guztiak errespetatu behar dira.