Izaskun Arrue andereņoari buruzko liburua idatzi du Miel A. Elustondok
Araban euskalduntzea sustatzen hasi zen garaia ere aztertzen du argitalpenak.
Gasteizko Udalak eta Arabako Aldundiak Izaskun Arrueren urratsen atzetik liburua argitaratu dute, Miel A. Elustondok idatzia. Lan berriarekin omenaldia egin nahi zaie, batetik, XX. mendearen hasieran Gasteizen umeak euskaraz eskolaratzea sustatu zutenei, eta, bestetik, Gasteizko lehenengo andereñoa bezala ezagutzen denari. Araban euskalduntzea sustatzen hasi zen garaia ere aztertzen du argitalpenak.
Liburuak jasotzen duenez, 1963 abenduaren 4an hasi zen Izaskun Arrue euskaraz eskolak ematen ume talde txiki bati, bere etxean bertan (Zerkabarren kaleko 9.ean). Erregistroen arabera, garai hartan Gasteizen euskararen alde egindako lehen jardueretako bat izan zen hori, eta euskara berreskuratzeko mugimenduaren hazietako bat. Gerra aurretik euskara ikasten hasi ziren pertsonen garrantzia ahaztu gabe, jakina. Haien seme-alabak izan ziren Arrueren lehen ikasleak, hain zuzen.
Arrueren figura abiapuntutzat hartuta, azken hamarkadetan Arabako eta Gasteizko euskararen historia laburtu du Elustondok. Hainbat protagonistaren berri eman du gainera: Pilar Landaburu, Andoni Perez Cuadrado, Isabel Lopez de Uralde, Pedro Anitua, Ramon Narbaiza, Peli Romarategi, Andoni Urrestarazu, Peli Presa, Peli Martin, Juan Enekotegi, Jose Antonio Arriola, Teresa Urrestarazu, Rafa Etxegarai, Felix Razkin, Pako Eizagirre, Jose Maria Allur, Pruden Sudupe, Eusebio Osa… Baita zenbait proiekturen eta lekuren berri ere: Errepublikako ikastola, Ramiro de Maeztu, apaizgaitegia, Estibalizko santutegia, Jesus Obrero…
Arrue hil zenean, 2016an, sortu zen liburua argitaratzeko ideia, eta orduan hasi zen egilea haren istorioak aztertzen. Izaskun Arrueren urratsen atzetik liburuan jaso dira orain, 120 orrialdetan eta koloretako argazkiez hornituta; 12 euroan jarriko da salgai liburu-dendetan.
Albiste hau Arabako Aleak argitaratu du eta CC-by-sa lizentziari esker ekarri dugu ARGIAra.
Informazio askea lantzen dugu ARGIAn, langileok gara proiektuaren jabeak eta gure informazioen atzean ez duzu sekula multinazionalik, bankurik edo alderdi politikorik topatuko. Gure ustez, burujabetza guztien oinarrian dago informazio burujabetza, ezagutzen dugunaren gainean pentsatzen eta erabakitzen dugu. Horregatik diogu kazetaritza independentea dela demokraziaren oinarrietako bat.
Aldizkaria paperean etxean edo e-postan PDFan jaso nahi duzu? Pozik hartuko zaitugu ARGIAko komunitatean. ARGIAkoa izateko, nahi eta ahal duzun ekarpena egin dezakezu, eta bueltan egoki ikusten duzuna eskatu. Indartu dezagun indartzen gaituena!
Mikel Albisu euskal preso eta idazlea –Mikel Antza izenez sinatzen ditu literatur lanak– joan den larunbatean irten zen Frantziako Estatuko Reauko kartzelatik, baina atxikitze zentro batean eduki dute asteartera arte.
Ruper Ordorika eta Bernardo Atxaga batu zituen asteazkenean Bilboko Kafe Antzokiak. Poesia eta bizipenak izan zituzten mintzagai. Bilbon hasi zuten beraien ibilbidea, Arriaga eta San Anton zubien arteko eremu horretan, Somera kalean, bereziki. Ordutik urte dezente pasatu eta gauza asko aldatu dira. Baina idazleak berdin darrai; kanpokoa bai baina barrukoa ez delako sekula zahartzen.
Txillardegiri etiketa bat jartzekotan, poliaintzindaria zela erran nezake, zeren aitzindaria izan zen lauzpabost alorretan: frankismo denborako abertzale berria, sozialista librea, Iparraldekoen lagun goiztiarra, idazle polifazetikoa, bide berrien urratzailea.
Txillardegi gogoratu eta Donostiako Udalak oraindik zor dion aitortza errebindikatu zuten atzo hainbat euskaltzalek Antiguan, gaur bere heriotzaren 7. urtemuga dela-eta
Twist (Susa, 2011) argitaratu zuenetik nobelarik publikatu gabe zegoen Harkaitz Cano eta hura bezain indartsua den apustu batekin itzuli da: Fakirraren ahotsa (Susa, 2018). Imanol Larzabal zenaren bizitza fikzionatu du, joan-etorri eta gorabehera handiko lau hamarkadaren erretratua eginez. Donostian elkartu gara berarekin, liburuak eragin dizkigun galdera sorta bat eskuan.
Hitz lodi zaleak gara euskaldunak, gustatzen zaigu politika, gustatzen zaigu estrategia, iraganean galdu omen genuena etorkizunera proiektatzea, eta hura lortzeko urratsak aurrez ondo zehaztea. Kulturan ere halatsu, kinkan dela euskal kultura, gale edo gabe egiteko unea dela, eta sarri entzuten dugu “erreferente kultural berriak” sortzeko unea ailegatu dela. Eta segidan etorriko da aipaturik, nola ez, Ez dok amairu; gaitz guztien sendagaia.
Bosgarren ediziora iritsi da (H)ilbeltza, Baztango euskal nobela beltzaren astea. Urtarrilaren 14tik 20ra bitartean egingo da aurten, asteazken honetan aurkeztu dute aurtengo egitaraua eta urtetik urtera sona handiagoa hartzen ari den ekimenaren filosofian sakontzeko ere balio izan du.
Literatur egiletasunari buruzko ikastaro batera joan nintzen azaroaren hondarrean. Kronika objektibo bat egin ezin, eta kronika zintzo bat egiten saiatu naiz. Nolakoa da euskal literaturen joko-zelaia, eta nola mugitzen gara horretan barrena?
Harkaitz Cano idazleak 'Azken aurreko manifestua' irakurri du Donostiako Bagera elkarteak Euskaraldiari amaiera emateko antolatutako ekitaldian, Kaxildan.
Gauza arraroak gertatzeko posibilitateak atzo guztiz agortu zirela sinetsita, igo gara ba gaur arratsaldean ere Durangoko Azokako antolatzaileek Landako gunean utzi diguten mahaira, behingoz kontu arruntak kontatzen dituen artikulu bat idazteko prest gure kulturaren alfa eta omega den feria honetaz, euskal kulturaren erakusleiho eta topagune, mendea eta segundua gurutzatzen diren leku. Baina asmo horiek pikutara joan dira gure mahaian laranja bat aurkitu dugunean.
