Lehen berde gardena leun eta uniforme jaio da eta gure begi-ninia piztu du. Gure baitan sortzen dituen desirak zuhaitzak bere izerdian hartzen dituenak dira, bizi-ziklo berri bati hasiera emateko botatzen duen indar eraldatzaile bera. Seinale sinple horien eginkizun burugogorra gure zentroko premiazko lekuan jar gaitezen saiatzen da. Gure biziraupen-bulkadei arrotza zaien indar batek trebatutako konbentzimenduan bizkor igaro ginen haietatik. Bizitzaren kolore komunen artean zein berde aukeratu erabakitzeko gai izan aurretik lotzen gaituen indar bera. Gure denbora eta trebetasunak eskaintzera garamatzan indar bera, gure bizi-zukuak estutuz, zuhaitzarenarekin ere egiten duen bezala, gu eusteko erabiltzen dituen tankeak betetzeko helburuarekin.

Beren artean lehiatzen diren ahozabalek babestutako euspena, urre koloreko paperean bildutako soberakinak jasotzearen truke; soberakinak jendaurrean erakutsiko dituzte geroan, zapata aberatsen zola ezin garbiagoak zapalduko duen azken maila betetzeko aukeratuak sentitzerakoan.

Botoa ematen dutenek aukeratutako ahozabalak, beren posizio sozialari eutsiko diotenaren promesa sinistu dutenak, eta laster kaleratuko dituztenak, txorrota ixten ari baitira, bizirauteko bitartekorik gabe geratu direnak nagusitasun merkearen gurdira igo daitezen. Emakume langileek aukeratutako ahozabalak, beren mendeko postutik enpresa bat zuzentzeko gai sentitzen direnak, beharrezko guztia antolatzen dutenak ondoren beraien nagusiak umiliatu ditzan. Ortzadarreko kolore guztietako ahozabalak, muga egiten duen zerua marroi kolorez margotzen dutenak, enpresaren jasangarritasuna landa eremurantz zabaltzeko, eta berau, nahita, besoak altxatzeko beharrezkoa den energia ekoizteko prozesuak behar bezala ebazteko jakintzaz hustuta. Historia osoan erabili den armarik hilgarriena, ezjakintasuna, zabaltzen duten ahozabalak.

Geure burua engainatuta jakitearen ezjakintasuna, gureak ez diren interesen alde egitearena, txintik atera gabe barruan hilobi bat duten etorkizunerako proiektuak onartzekoarena, non sistemaren zume guztiak sartzen garen.

Hobe leihoa irekita lo egitea eta ilargi betearen argiak gauaren erdian esnatzea, bere edertasuna miresteko zutitzea eta mendiaren gain gainean dagoela ikustea.

Mendia arriskuan dago. Ilargiak hala dio. Sinis diezaiogun. Antola dezagun erresistentzia haren argiaren gidaritzapean, elkarrekin egin beharreko bidea eraikitzen dugun bitartean, nahasteko beldurrik gabe, eztabaidatzeko eta iraultzeko beldurrik gabe, egin beharreko bidea harriz harri eraikitzen joateko beldurrik gabe, bidea mozten diguten argi teknologikoek nora ezean eraman gaitzaten ekiditen.

Azazeta-Laminoria, Labraza eta Canto Blanco oligopolio energetikoen eskuetan erortzeko zorian daude. EAEko Energia Berriztagarrien Lurralde Plan Sektorial berriak 110 kokaleku aurreikusten ditu zentral eoliko eta fotovoltaikoak eraikitzeko. Nafarroa dagoeneko kapital subiranotasunak hartutako eta lapurtutako mendilerroz gainezka dago.

Tren azkarreko proiektu bat badago, zor ekologiko, ekonomiko eta sozialera garamatzana. Eta gu elikatzen gaituzten pertsonak gurpil agroindustrialak zapaltzen ditu. Kostaldeko bizitza porlanaren azpian jartzen da, bisitatzen duten dirudunek natura miresten duten bitartean. Erraustegiak, zaborra, sakrifikatu beharreko eremuak. Iparraldea bere leku naturala babesteko ari da borrokan. Nork dio zentzugabetasun honen aurrean alternatibarik ez dagoela. Borroka dezagun eta izan gaitezen pertsona aktiboak, eragileak eta militanteak, benetako alternatiba eraikitzeko. Inork ez digu oparituko. Lurraren defentsan Euskal Herria Bizirik. Manifestazioa maiatzaren 20an 18:00etan Gasteizko kaleetan zehar. Has gaitezen esaten gobernatzen gaituzten horiei eta gobernatu nahi gaituzten beste horiei badela hitz egiten duen herri bizi bat.

Rebeka González de Alaiza