Gure hiriari: ez gaitzatela berriz ere kalean utzi
Lehenik eta behin, gure aintzatespen osoa Gurutze Gorriko boluntarioen eta gizarte-langileen lanari: zuen pazientzia amaigabea, etengabeko irribarrea, eman diguzuen babesa eta maitasuna ez ditugu ahaztuko. Esker mila, bihotz-bihotzez.
Hiru hilabete, hiru hilabete dira jada Gasteizko 'etxegabeetako' ehuneko handi bat konfinatuta gaudela 'pandemia koronabirikoaren’ ondorioz. Lehenik, Pio Barojaren 'kiroldegi' lotsagarri hartan (besteak beste, 26 lagunentzako komun bakarra), eta, ondoren, duela 70 egun baino gehiago, Lakuako frontoian ukuiluratu gintuzten. Ukuiluratu, bai: ganadua neguan bezala.
"Pandemiaren aurretik behar genuen berdina baino ez dugu behar: ondo artatuak izatea gure gizarte-zerbitzuetan; bizitoki bat (...) lan-aukerak; etengabe pilulen eraginpean izango ez gaituen psikiatria..."
Pabiloi batean bilduta, kafea eta sei gaileta gosaltzen, purea eta arraina bazkaltzen eta arraina eta purea afaltzen... salbuespenak salbu, egon badaudenak... salbuespen gisa. Beno, eta oilaskoa eta indioilarra, eta indioilarra eta oilaskoa, heltzen denean. Ehun egun dagoeneko horrela, elkarrekin ez: pilatuta. 'Kanpaina-oheetan' lo eginez, suteen edo uholdeen moduko larrialdietan behin-behinean erabiltzeko pentsatuak, hau da, gehienez 5-6 egun igarotzeko. Bata bestearengandik metro eta erdira doi-doi, inongo intimitaterik gabe (bionbo bereizgarri bat, horma funtzioa egin lezakeen panel bat). Nor bere gauzak uzteko lekurik gabe (orain behintzat txarteldegiak ditugu).
Ehun egun daramatzagu horrela, beren gau madarikatuekin: ezinezkoa da lauzpabost ordu baino gehiago jarraian lo egitea, gauerdian amesgaiztoengatik garrasi egiten dutenengatik, zurrungengatik, mugikor nazkanteengatik, aire girotuaren (?) harrabotsa jasangaitzagatik.
Hiru hilabete luze, nor gure aitarena eta amarena. Nazionalitate desberdinak, arazo psikiatrikoak, alkoholarekiko edota beste toxiko batzuekiko mendekotasunak, deserrotuak, langabetuak eta lan-sistematik baztertutako adinekoak... hiru hilabete baino gehiagoz, ehun egun luzez...
Umiliatuak. Duela hiru aste arte, tabakoa edo freskagarri bat erostera atera nahi bagenuen, ahal izanez gero "taldean" egin behar genuen, eta beti Gurutze Gorriko boluntario baten "laguntzarekin", beren txaleko gorri ikusgarri eta deigarriarekin. "Aisialdirako" guneak mugatu zizkiguten –mahairik gabeko barne-lorategi bat, euria egiten duenean egon edo erre ahal izateko aterperik gabea–, "bizilagunak kexu” baitira, zer eta leihoetatik ikusten gaituztelako. "Lepradun", deitu digute... Horrela, hiru hilabete baino gehiago.
Eta, hala ere, jasan egin dugu. Hori guztia, Yolanda gure lagunaren heriotza (zergati 'naturalak', bai, baina hau ez bada inorentzat lekua, are gutxiago bere osasun eta psikologia arazoak dituen pertsona batentzat. Nolanahi ere, samina izugarria izan zen). Kideen (?) erasoak kudeatu behar izan ditugu, droga beharrean edo horien eraginpean zeudenak, edo buruko nahasmenduekin eta eroaldiekin. Dena bideratzeko gai izan gara. Eta, hemen giltzapetuta gauden pertsonen aniztasun eta kopurua (50 arte) aintzat hartuta, harrigarria da zeinen istilu gutxi izan dugun. Erakutsi dugu, beraz, bizikidetza baketsua eraman dezakegula, badakigula. Ez garela piztiak, badakigula formak gordetzen eta arauak betetzen, gehiegizkoak izanik ere.
"Irteerako laukitxoan berriz ez kokatzea besterik ez dugu eskatzen, hiru hilabeteren ostean: kalera, miseria ekonomikora, mespretxura eta ahanzturara ez itzultzea. Ez gaitzatela berriz ere botata utzi"
Tira, ez litzateke hain konplikatua izango gure jendarte honetan 'birgizarteratzea'... pandemiaren aurretik behar genuen berdina baino ez dugu behar: ondo artatuak izatea gure gizarte-zerbitzuetan; bizitoki bat nagusiki, eta behar dugunontzako laguntza edo jarraipen bat; gure ohitura txarren aurkako tratamenduak – bizitoki horren truke –; lan-aukerak; etengabe pilulen eraginpean izango ez gaituen psikiatria...
Baina amesgaizto hau amaitzen ari den honetan, izugarri larritzen gaitu gure etorkizunak. Hainbat promesaren ondoren ("pertsona guztiak birkokatuko ditugu", "gizarteratzeko plan espezifikoak egongo dira"), egiazki, eta Gasteizko Udaleko gizarte-zerbitzuetako arduradun gorenen gezurrak gorabehera, pandemiaren aurreko dinamika berarekin jarraitzen dute: ez digute entzuten, ez dira hona hurbiltzen, eta egiten duten aldi gutxietan (3 aldiz, ordu bat aldiro), luzamendutan ibiltzeko da.
Konturatzen al dira gizarte-zerbitzu horiek gure arazoen jarraipen pertsonalizatua egiteko hiru hilabete baino gehiagoan izan duten aukera paregabeaz? Erabiltzaile gehienak izan gaituzte toki berean bilduta. Zergatik ez dira etorri gu ikustera, gure bizitza zertan den galdetzera, gure egoerari zer irtenbide planteatu dakiokeen pertsona bakoitzarekin pentsatzera? Nora joango gara hemendik irtetean? Aterpera, Etxe Irekira, ataripera, kutxazain automatiko hartara berriro ere?
Guk uste dugu bizi izan dugun krisi larria beste egoera larri bat konpontzeko aprobetxa daitekeela, hau egunerokoa: gizarteari berriz lotzeko aukera bat ematea gutxienez, askotariko egoerek bultzatu gintuzten zulotik ateratzeko. Zerbait positiboa ateratzea guretzat eta hiriarentzat.
Irteerako laukitxoan berriz ez kokatzea besterik ez dugu eskatzen, hiru hilabeteren ostean: kalera, miseria ekonomikora, mespretxura eta ahanzturara ez itzultzea. Zinez uste dugu hori irabazi dugula hiru hilabeteren ondoren, ehun egun baino gehiagoren ondoren. Ez gaitzatela berriz ere botata utzi.
Sinatzaileak une honetan (23):
Sandra Bello Pérez, 1 esku-ohea (72090352-A)
María de Belén de Castro, 2 esku-ohea 15990817-K)
Doris Casas Frías, 5 esku-ohea
Mónica Navarro, 8 esku-ohea
Hamady Savaye, 49 esku-ohea
Luis Álvarez López, 33 esku-ohea (16258404-A)
Gibbriel Ghadou, 42 esku-ohea
Ángel Ransó, 112 esku-ohea
Adriana Ruíz de Arcaute García, 4 esku-ohea
Miguel Angel Rivera Bustamante, 28 esku-ohea (72735364-A)
Cristian Rodríguez Pérez, 10 esku-ohea (72842201-M)
Antonio Rabanal López, 16 esku-ohea (44604549-B)
Félix Manzanos, 3 esku-ohea (16224325-F)
Tomás, 11 esku-ohea (22742508-Q)
Jesús María Criado Macazaga, 18 esku-ohea
Juan Mena Varela, 26 esku-ohea (33240555)
Manuel Cantero Bustamante, 37 esku-ohea (78932742-P)
Jesús S.M., 3 esku-ohea (16285489-V)
Eduardo Garcilavega San Vicente, 34 esku-ohea
Said Loono, 25 esku-ohea
José Manuel, 9 esku-ohea (23744449)
19 esku-ohea
17 esku-ohea
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hezkuntza Sailak 2025-2026 ikasturtearen antolaketa bigarren hezkuntzako ikastetxe publikoetan ebazpena argitaratu du. Urteroko agiria da, uztail hasierakoa; ikasturte-hasierako ebazpena esaten diogu.
Aurtengoan, hauxe jasotzen du euskarazko bertsioak:... [+]
Azken sei urteotan Piztu Donostia eragile sozialaren talde motorra osatu dugunoi txanda pasatzeko unea iritsi zaigu, mila gai eta beste mila fronte zabalik geratzen diren arren.
Duela sei urte Eneko Goiak, PSOEren laguntzarekin, osaturiko Donostiako Udalak bideratzen zuen... [+]
Ekainaren 13an hasi eta 24an amaitu zena “12 Egunetako Gerra” bezala ezagutuko da aurrerantzean. Gauza harrigarri batzuk gertatu ziren bertan, pentsaezinak ordura arte. Nahiz eta lerro hauek idaztean egun gutxi igaro diren bukatu zenetik, ondorio batzuk atera... [+]
Ondo jakina da Euskal Herriak bere buruaren jabe izateko beharrezko duen botere politikoa ukatua duela Espainia eta Frantziako estatuen aldetik. Euskal Herrian, bertan bizi, lan egin eta euskaldun izan nahi duen biztanleriari, herritar gisa bizi-proiektu duin eta ziurra garatu... [+]
Ez naiz buruan ideia hau darabilen bakarra, asko gara munduan Whatsapp eta Telegram mezularitza aplikazioak hartzen ari diren botereaz kontziente bide hori jorratu nahi dugunak.
Familia, lagunak, komunitateak, lana, komunikabideak... Mezularitza aplikazioekin dena dugu... [+]
Hondakinak etorkizuneko material berriak dira. Iragarki marketineroa izan daiteke, baina diseinu eta eraikuntzaren ikerketa munduan sormen bideak irekitzeko aukerak ekarriko ditu, dudarik gabe. Europako hondakinen legedia zorrotz jarriko dela iragartzean, nolabait ulertarazten... [+]
Twerk klasean gertatu zen, Bilbon. Merkataritza-gune batean dago dantza eskola, eta gortinek ez dituzte kristalak erabat tapatzen. Emakumezko lau ikasleok eta irakasleak luzaketak egiten geundela, gure short labur eta top-ak jantzita, bi mutiko hasi zitzaizkigun kristalaren... [+]
Herria astekariaren ez hain aspaldiko aleak irakurtzea aski da antzemateko Mixel Garikoitzek Lapurdiko, Nafarroa Behereko eta Zuberoako gizarte nagusiki katolikoan utzitako arrastoaren sakonari.
Ibarreko Garakoitxeko semea, bertze ordezkaririk ez du Iparraldeak Erromako... [+]
Berriz gertatu da. Bartzelonako Unibertsitateko ikerlari batzuek (emakumeak) salatu dituzte beren nagusiarengandik (gizona) jasandako sexu erasoak eta nagusikeria edo botere-gehiegikeria. Eta berriz ere, ospe handiko gizonaren aldeko adierazpena bultzatu dute, baita... [+]
Semea futbol talde batean jolasten da eta, kurtso amaieran jokatutako hamaika torneoren artean, Athletic Cup-era gonbidatu dute bere ekipoa aurten. Txapelketak laurehun talde eta 5.000 futbolari inguru batu ditu; haur eta nerabe, senideak eta lagunak kontatu gabe. Itzelezko... [+]
Ekain amaieran iragan da Banka eta Urepeleko eskola publiko uztartuetako urte hondarreko ikusgarria. Eskola gehienetan bezala, Bankako ama-eskolako irakasleak eta Urepeleko lehen mailako bi irakasleek, hirurek elkarrekin, urtero antolatzen dute haurren emanaldi nagusia:... [+]
Gauzak ez dira horrela, baina horrelaxe daude, bai. Euskal erreferente politiko ofizialak Espainiara eta Frantziara begira daude Euskal Herrira bainoago. Estebanek eta Otegik etengabe kontseiluak ematen dizkiote Sánchezi gobernagarritasun modu berriaz eta Espainiako... [+]
Erakundeek, beren helburua bete ondoren ere, bizirik irauteko ahalegina egiten dute, Max Weber-ek zioen modura. Baina porrotaren kontzeptuaren eremutik haratago joan eta jakinduria eta ausardia behar dira elkarte bat amaitzeko, Alan Badiou gogoratuz.
Euskal Herrian ere... [+]