Ez dira ekologista interesatuak, ez lau urterako kargu politikoa lortu duten alkate eta zinegotziak, ez Aralarren aziendak dituzten ganaduzale edota artzainak. Ekologistek, politikoek, ganaduzaleek eta artzainek egiten duten lanari balioa kendu gabe, ingurugiroa zaintzen eta defendatzen duten pertsona jantziz osatutako taldeaz fio naiz. Fio naiz, artzainak ez diren arren, taldean artzainik ez dagoen arren, urte asko daramatelako Aralar bertatik bertara aztertzen, ikertzen, ezagutzen

Ziur naiz, Aranzadik Gipuzkoako Batzar Nagusietan, politikarien aurrean, Aralarko pisten inguruan egin berri duen agerraldian esandakoak ez direla gezurrak, ez okerrak, baizik eta errealitatean, datu objektiboetan oinarritutako, ongi argumentatutako eta, batez ere, oinarri zientifikoa dutenak direla.

“Alarmismoa” ez du piztu Aranzadik, ez beraiek esanek, baizik eta Aralarren egindako txikizioak! Mina, benetako mina, ematen du Aralarren bihotzean egin dituzten zauriak ikusteak, eta horiek piztu dute alarma.

Oinordetzan jaso dugun inguru bizia, arnasbidea eta paisaia txikitu, eta zer utzi behar diegu ondorengoei? Geure ongizatea helburu, bazterrak txikitzeko arrazoiak beti aurkituko ditugu, nor bere zilborrari begira bizi bagara, baina, zilborretik harantzago, ondorengoetan pentsatzen jartzen bagara, arazoak konpontzeko beste aukera batzuei heltzen badiegu, natura errespetatzen badugu, eskertuko digu Ama Lurrak, eskertuko digute ondorengoek.

Presarik gabe, bilatu, aurkitu eta adostu ditzagun irtenbideak Aralarrerako, sarraski eta txikiziorik gabe. Aralar bizirik eta, daudenez gain, pista gehiago gabe nahi dut. Hori dut amets, hori helburu.