Bizitza uretan hasi omen zen duela 3.500 milioi urte, hor nonbait. Izaki kaskarin batek lehorrera egin zuen jauziak mugarri nagusia ipini bazuen ere, ur-zorro batetik jaio gara gero ere azken 180 milioi urte hauetan. Gehienetan hondartzan itsasoari begira, ur-minak jota, geratzen garen arren, uretara itzuli beharra izaten dugu askotan.
 
Badut lagun bat surfista aparta dena. Gainazalean zirristatzen abilezia ikaragarria du. Ez da ia inoiz bustitzen, ez lanean, ez adiskidetasunean, ez auzoan, ez eta maitasunean ere. Eta ur-tanta gutxi batzuk bere urrezko larruazala eta adats distiratsuak ukitzen dituztenean, are ederrago agertzen da argazkietan, makinak klik egiten duenean bera baita ondoen paratzen dena.
 
Bitartean, itsas zabalean isilpeko mundura jaurtiki du bere burua urpekariak, hondartzako jendetzarengandik urrun. Jantzi astunak eta eskafandrak ez digu nor den ikusten uzten. Ur sakonetan murgiltzen da, lanean, adiskidetasunean, auzoan eta maitasunean. Eta han, hondo ilunetan gorpurik ustelduenak eta altxorrik miresgarrienak begiztatzen ditu.
 
Surfistak ondo konbinatuta eramaten ditu taula eta bainujantzia, itsasertzean berari begira gelditu direnen begiradaz gozatzen baitu. Zerrenda irakurtzen denean, eskua altxatu eta ihesean doa segituan, beste ikuskizun batetara. Asko mugitzen denez, gerriko giharreria indartu eta malgutasun handia garatu du. Ez zaio itsaso barea gustatzen. Olatuen beharra du, haien indarraz profitatzeko, eta abagunearen logikan maisua denez, onurarik handiena ateratzen dio aukera bakoitzari.
 
Aitzitik, hitzik egiten ez duelako, itsasoaren murmurra entzuteko gai da buzoa. Eta hitzik egiten ez duelako, bizirik irauteko nahikoa oxigeno izango du, goian gelditu den beste munduarekiko zilbor-hesteari lotuta. Ur handitan ibiltzen ikasi du. Buru-belarri ekiten dio bizitzari eta danga-danga edaten ditu egunak, gauak. Baina itsas azalera itzultzen denean, inork baino hobeto erakusten dio esker ona haizeari, eguzkiari.
 
Milioi bat urte igaroko da berriro eta denboraren tsunamiak lehorrera botako ditu surfista eta itsaspekaria. Lehenak kiskalita eta zimurrez beteta izango du begitartea, uhinen indarrik gabe, ibilge eta elbarri geratuko da, edozein erreparoren beharretan. Buzoa ere zimelduko da, baina oxigeno-botila bati esker aspaldi ikasi zuen minutu bakar baten balioa, eta irribarretsu begiratuko dio bidearen amaierari.