David Fernandezek azaroaren 9ko erreferendumeko parte-hartze datua jakin zenean Artur Masi emandako besarkada baliatu du Iglesiasek parlamentari ezkertiar independentistarekin diferentziak markatzeko. “Ez nauzue ikusiko Rajoyrekin edo Masekin besarkatzen” esaldiak zeresan handia eman du sare sozialetan.

Baita beste honek ere: “Erabakitzeko eskubidea: bai, noski. Baina horrek esan nahi du gauza guztiei buruz erabaki ahal izatea (…) Espainia herrien herrialdea da. Batzuek politika egin nahi dute murruak altxatzen, guk nahiago dugu zubiak eraiki”.

Iglesiasen hitzen kutsu zentralista nabarmendu dute mitinari buruz sareetan izan diren elkarrizketa askok. Eta, bai, baliteke zentralismoa izatea. Baina ez betiko zentralismoa.

Zerbait eskaini nahi dute Madrildik

PP, PSC eta Ciutadans Kataluniako prozesuarekin geroz eta zokoratuago geratzen ari dira, horretarako meritu handiak eginez: 1978ko erregimenaren ahotsa dira. Ez dute diskurtsorik berritu eta herritarrak, eskema agortuaz, beraien bizi baldintzetan inolako hobekuntzarik eskaintzen ez dien gobernuaz eta Espainiako ordezkaritza politikoaz enpo daude.

Testuinguru horretan independentzia zerbait berri gisa aurkezten asmatu du bloke soberanistak, zerotik haste bat, reset botoia sakatu eta bagoaz. Eta berrikuntzaren esparruan ez du konpetentziarik izan. Orain arte.

Nokeatuta segitzen dute alderdi tradizionalek baina badator Pablo Iglesias taulara, rock izar baten antzera Arturo Puentek El Diarion egin duen kronikan kontatzen duenez. Eta hemen daukazu “gauzen ordena naturaletik” ateratzen ari ziren herritar horientzat zerbait berria, baina, era berean, lurraldetasunari dagokionez, betikoaren antzeko samarra.

Jokaldia nola aterako den ikusi beharko, baina Podemosek Katalunian ere lehiatzeko gogoa daukala argi geratu da.

Bartzelona, Madrilera iristeko geltoki

Puentek ondo esplikatzen du igandeko mitinak zenbateko garrantzia daukan Podemos planteatzen ari den Moncloarainoko ibilbidean: Bartzelonako esparru metropolitarra boto zaku handia da, printzerriko biztanleen ia erdia bizi da bertan eta Kataluniatik partitzen dira lau urtetik behin 47 diputatu Madrilera –Kongresuak 350 ditu orotara, beraz proportzio inportantea da–.

Nola arrantzatu ur horietan? “Alderdi sozial baten diskurtsoa eskainiz, nazionalismo kataluniarrarekin antza daukan edozeren kontra, elite kataluniarrei eta espainiarrei aurka eginez eta Estatua onbideratzeko proiektu batekin, Bartzelonako periferiako populazioaren zati garrantzitsu batek horren parte izaten segi nahi baitu. Lurralde osoan hedatzen ari den honetan, Podemosek uste du boto sozialisten biltoki tradizionalaren errautsen gainean gerriko more bat ezartzea dela lehenbiziko eskailera-maila [Espainiako] Gobernua konkistatzeko”.