Que é o xornalismo para vostede?
Na última década traballei como xornalista, e na última época, ademais, tiven o pracer e o reto de traballar na cadea de televisión catalá TV3 desde Euskal Herria. Fai menos dun ano publicé o meu primeiro libro xunto con Alba Sidra: Dreta Guia pràctica contra l’extrema (“Guía práctica contra o extremo dereito”). O xornalismo é un servizo de información contrastada de calidade, unha oportunidade para fomentar a mirada crítica e garantir unha sociedade democrática. Coa ameaza da extrema dereita internacional e o auxe dos fake news, o xornalismo rigoroso é fundamental.
Pouco despois de chegar a Lastur (Gipuzkoa), cando tiña 28 anos, diagnosticáronlle cancro de mama…
Nunha autoexploración notei un abultamiento. Cando me deron o diagnóstico acababa de chegar a Lastur, si, ademais de estar en paro, e non tiña aos meus achegados, tiña medo de morrer... A miña vida cambiou radicalmente. Foi terrible. O cancro levoume dun día para outro a un escenario descoñecido. Entón comecei a entender a vida coas súas capacidades e debilidades.
Nesa vivencia xurdiu a raíz do seu proxecto. Por que? Neste
replanteamiento global vin claramente que era fundamental decidir como quero vivir, como traballar e, en definitiva, manter o que me gustaba. No meu caso, comunicar, empoderar ás persoas e colaborar na comunicación para transformar os seus proxectos. Deixei a cadea TV3 para centrarme totalmente no meu proxecto.
En que traballa exactamente?A
comunicación integral é imprescindible para levar a cabo calquera proxecto e construír unha sociedade máis xusta, para o que se necesitan novos modelos de liderado. Desde este punto de partida, realizo diversas formacións de activación da conciencia, fomentando a comunicación transformadora. Tamén ofrezo asesoramento personalizado e sigo escribindo e facendo relatorios para terminar discursos de odio e implementar un enfoque feminista ao redor da vivencia do cancro.
Todos temos unha receita propia. Como se traballa?
Ser unha receita propia significa ter conciencia dos elementos que compoñen a comunicación persoal para traballar e cociñar segundo as necesidades de cada un. O primeiro ingrediente sempre é o propio coñecemento. Comunicarse con voz propia permite unha maior visibilidade, proxección, aforro de enerxía e tempo e mellores resultados, tanto materiais como emocionais. Calquera ten todos os ingredientes para traballar a súa propia voz, e o meu traballo é axudarlles a traballalos.
Realiza asesorías.As
asesorías son espazos de traballo personalizados para traballar con persoas e colectivos. Traballamos para transformar as súas inquietudes, dúbidas ou problemas en ideas, accións, plans e empoderamiento consciente. E tamén serven para preparar conversacións públicas, para definir o relato, para crear e organizar actividades ou para preparar a difusión dun servizo. Sempre, iso si, empoderamiento, transformación e vida centrada.
Tamén ofrece cursos. Unha delas é a denominada “Adeus ao impostor!” (“Agur, iruzurgile!”).
Si, é un akelarre formativo, un curso para espertar a conciencia dos participantes, activar a capacidade e buscar elementos para comunicar o seu proxecto. Realizamos dinámicas individuais e grupales para conseguir o obxectivo. Analizamos que é a síndrome do estafador e como nos afecta no día a día. Activamos e fumamos o radar das crenzas limitadoras e traballamos antídotos comunicativos na nosa creación e liderado para ser máis libres.
É difícil empezar novos proxectos. Cres que é máis difícil para as mulleres?
Euskal Herria é unha das poucas excepcións, xa que hai máis mulleres emprendedoras que homes. Con todo, evidentemente, o modelo estandarizado de negocio e liderado segue imperando, baseado nas funcións dos homes, e precisamente eu traballo na súa transformación, creando novos referentes. É inxusto, pero xa estou a sufrir, porque quero ser nai e non sei como farei o proxecto para mantelo. Sen dúbida fáltannos axudas.
Cales son os teus retos a partir de agora?
Coidarme, vivir a gusto e a lume de biqueira, ocupar profesionalmente un lugar en Euskal Herria e seguir traballando no proxecto que tanto quero para transformar os liderados e facer unha sociedade máis xusta, consciente e igualitaria.
“Nacín e durmín nunha familia ligada á Terra: a natureza e os seus ciclos foron fundamentais para o meu universo creativo, fonte de inspiración do traballo. Desde que era pequeno, xogaba a ser xornalista, andaba gravando a miña voz cun artefacto tipo casete cun micrófono... A miña nai é profesora de escola e nuns aniversarios pedín unha lousa, tan grande como a da escola, para que eu tamén impartise clases, á miña maneira. Encantábame preparar os temas, e acertaba dar explicacións a un público, mesmo á miña irmá Cèlia. En primeiro ou segundo da ESO participei nun programa de televisión local, entón empezou todo”.
Reúnense nun barrio obreiro de Vitoria, nun bar renovado. Diante hai unha escola relixiosa concertada, xunto á escola pública do barrio. Non lonxe de alí atópase o parque de Salburua, polo que é posible, si miramos ao ceo, ver algunha cegoña. Non lonxe, tamén hai tres... [+]
Toledo, 1272-1280. Alfonso X de Castela reuniu 427 cancións monódicas dedicadas á Virxe. As Cantigas de Santa María constitúen unha das coleccións musicais e literarias máis importantes da Idade Media, pero ao estar decoradas coa cantiga en miniatura, estas ilustracións... [+]
Bildumako azken alea izango dela jakinarazi dute: lehenbizikoa Ni-ari buruzkoa izan zen, eta bigarrena Zu. Bigarren hura bezala, autoedizioan kaleratu du honakoa ere.