A pesar das hipotecas, os sindicatos violaron a dous adolescentes, catorce migrantes afogados, dous disparos palestinos mortos en Cisxordania, a dramática situación de Etiopía… e, entre outras cousas, a inminente guerra que organizaron en Ucraína. Esta semana tamén foi dura nos informativos.

O sábado pola tarde chegou o momento de porse no sofá e estar sen pensar. Non sei seguro que é o ataraxi, pero necesita algo así.

No que me está acabando a hora de espertarme co espertador, iso é o que quero reivindicar: vivir sen pensar polo menos unhas horas á semana. Respirar é un dereito.

E precisamente na xanela de incomunicación creada para pensar por nós mesmos, Sydney Pollack dirixiu en 2005 The Interpreter (Tradutor), á vez .

Alí, a detective Silvia Broome (Nicole Kidman) e o detective Tobin Keller (Sexan Penn), que traballa como tradutora na Organización das Nacións Unidas, enfróntanse a unha serie de cuestións.

Un día o tradutor bótalle algo así ao detective que lle observa atentamente: “En África hai unha tribo na que a xustiza se aplica de forma bastante particular. Se alguén mata e no xuízo popular culpan ao presunto asasino, os familiares do falecido poden decidir sobre a vida do asasino.

Entón, os cidadáns botan ao culpable ao río coas mans e as pernas atadas e os familiares do falecido teñen dereito a decidir sobrevivir á auga ou deixalo afogar nel. E sabes? Nesta tribo cren que os que deciden salvar á asasino da auga, en diante terán unha vida máis feliz porque o que odiaba acougouse e a paz chegou de novo ás almas dos membros da familia”.

Adeus á miña tarde de sábado sen pensar! De novo as preguntas a gallarón, atacando. Á hora de decidir mantela viva ou deixala afogar, deben porse ao mesmo nivel, por exemplo, o que dispara na calor da guerra, por manter a vida, e o que deseñou esa guerra para poder levar adiante os seus intereses económicos, geoestratégicos ou calquera outros?

Cando un maltratador dispara non ten tempo para reflexionar. Pola contra, quen decidiu cando e onde será a guerra tivo moito tempo para decidir quen serán os mortos.

E non merece a pena estrangularse no río da xustiza á guerra que ela mesma creou e que se dedica a boicotear todo intento de acordo de paz posible?

Supoño que, por razóns éticas, morais e demais, tería que ir correndo a sacar das augas o que empezou a afogar, pero hoxe decidín non pensar.