Aquí foi a París con 19 anos!

Para
o meu pai e para o meu irmán maior era ir ao inferno, pero a miña nai animoume moito. Aínda que vivía moi ben, tiña ganas de ver o mundo e cando pásache un tren na vida tes que collelo.

Si o tren do xornalismo cada vez ten menos vagóns...

Na primeira radio, máis que un informador que debería ser artista, pero hoxe en día, a información volveuse lúdica. Iso si, non se que se ensina nas facultades xornalísticas, pero os xornalistas deberían ter unha maior formación política e ideolóxica.

As formacións políticas son os medios de comunicación!

E hai que facerlles caso sabendo de onde cojea
cada un. Acúsasenos de ser feministas cegos, pero non, lemos o mundo desde as lentes das nosas vivencias e crenzas.

Quería preguntarlle, precisamente, si a prensa trata ben os malos tratos contra as mulleres.

A televisión non é máis que un desastre. Cando temos que dicir que hai poucos psicópatas e enfermos mentais e moitos “anormais” en forma de “normal”?

Quizá cando curamos outras enfermidades mentais?

O micro-machismos están en todas partes, tamén na miña cociña. Mentres non sanemos as raíces, as ramas vanse a podar en balde. Necesitamos un cambio radical de mentalidade, desde o recoñecemento de que estamos nun sistema de xénero até a transformación da educación.

Esquecendo que estamos nun pobo onde se ilegalizan as manifestacións e autorízanse os alardes sexistas?

Todo é cuestión de voto. Que temos que facer si véndennos o que diciamos fai 50 anos como innovación? Até cando outro decidirá por min, tanto no campo da vida pública como no do xénero?

Xa verás cando nomeen a unha presidenta e a un director de Emakunde, un home...

Ás
mulleres deixáronnos entrar nese mundo porque o poder político está devaluado. Por que cres que o poder económico é exclusivamente masculino? Volver pór a dirección de Emakunde en mans dun home sería como pór ao empresario á cabeza dos sindicatos.

Pero non nacemos para ver máis dunha vez?

Pensei que si me deixaba entrar faría sitio, esforceime como una serora por convencer á xente. Pero como abrir os ollos a quen non quere ver?

Non te queixes, que polo menos a ti che deixaron xubilarche!

Ben merecido! Iso si, pásasche a vida facendo o que tes que facer, e cando tes tempo para facer o que queres, non sabes que facer. Si puidésemos convencer aos nosos descendentes de que se iniciasen no punto en que acabaramos...