O pasado fin de semana miles de persoas manifestáronse no catro capitais de Hego Euskal Herria para dicir non aos acordos TTIP e CETA. Pero é difícil mobilizar á xente con ese tema…

Así é. É un tema complexo, pouco mencionado nos grandes medios de comunicación… A verdade é que non esperabamos tanta xente. Nos últimos tempos conseguiuse chegar máis CETA á opinión pública, superouse ese obstáculo. Cal é a parte negativa? Pois ben, o sucedido con Valonia demostrou que os que queren establecer acordos de libre comercio non teñen ningunha dúbida en impugnar os parlamentos e os gobernos elixidos polo pobo. En calquera caso, Valonia demostrou que é posible facer fronte a estes acordos. Temos que seguir presionando.

A Comisión Europea e o Goberno canadense han asinado por fin o CETA, pero agora vén un longo proceso de ratificación para que o tratado entre en vigor. Primeiro, en xaneiro, no Parlamento Europeo.

Si. E unha vez que o Eurogrupo sexa aprobado, será o parlamento de cada estado o que o ratifique, aínda que o CETA entrará en vigor de forma provisional unha vez que o Europarlamento emita a luz verde. Iso, aínda que non sexa definitivo, é perigoso, porque vai pór en marcha un proceso que é moi difícil de parar. De feito, temos exemplos neste momento, aínda que os acordos non estean vixentes. Por exemplo, algunhas regulacións que se deberían aprobar na Unión Europea paráronse ante a posibilidade de que as negociacións dos TTIP fosen un obstáculo: os contaminantes hormonais, a etiquetaxe dos transxénicos…

O CETA é un acordo entre Europa e Canadá que busca a paz no país. No fondo din que ten o mesmo risco que o TTIP (USA-Europa). Por que?

Porque a regulación se debilita da mesma maneira, porque en ambos os casos hai tribunais de resolución entre estados e investidores, e aínda que o TTIP non se materialice finalmente, as empresas estadounidenses poderían usar o CETA como porta de atrás a través das súas filiais en Canadá.

As declaracións dos gobernos europeos e doutras institucións a finais de verán deixaron entrever que o TTIP pode estar en perigo. O propio Donald Trump, pola súa banda, tampouco se mostrou moi partidario do acordo con Irán.

A negociación do TTIP segue adiante e aínda está por ver que efectos terá o cambio en Estados Unidos. Non só iso: A ver que pasa despois das eleccións alemás e francesas do ano que vén, entre outras cousas. En calquera caso, hai que ter en conta que os tratados como o TTIP ou o CETA danse nun contexto concreto. É dicir, están dentro da política comercial da Unión Europea, e esa política non está en dúbida, vai seguir adiante.

Mencionou os tribunais de resolución entre estados e investidores. O que antes se coñecía coas siglas ISDS, agora ICS… A reacción contra o TTIP e o CETA que se produciu noutras institucións, como no Parlamento de Valonia, ten que ver sobre todo con estes tribunais.

Ao ver que toda a oposición creouse polo ISDS, os movementos da sociedade civil alertamos de que era perigoso. O único que tiñan que facer era modificar esa parte dos pactos e seguir adiante cos pactos. Efectivamente, así sucedera: A Comisión Europea ha proposto uns ICS en lugar dos ISDS, supostamente un mecanismo de resolución máis transparente e xusto, pero no fondo tan só un exercicio de cosmética. Estes ICS tamén teñen oposición, como a de Valonia, pero outros elementos importantes dos tratados non se puxeron en cuestión.

Agora que empezamos a falar de TTIP e CETA aos poucos, as negociacións doutro tratado internacional seguen a bo ritmo: TiSA.

O reto agora é empezar a falar diso, e é un reto difícil. Eu creo que si entrase en vigor TiSA sería máis perigoso que os demais, porque é un acordo sobre liberalización de servizos. É dicir, os servizos financeiros (os mesmos que orixinaron a crise de 2007), o comercio de datos (sería unha gran ameaza á privacidade), os servizos públicos… O sistema sanitario, por exemplo, pode liberalizarse aínda máis. Fálase da creación dun mercado global no que a Seguridade Social que existen hoxe entrarían a competir.