Mestra, aliso de maio
- O cuarto crecente de maio é o momento de cortar o aliso. O aliso (Alnus glutinosa) é unha árbore abundante na vertedura atlántica, sobre todo en zonas acuáticas. Os regatos, ribeiras, ribeiras de ríos, ribeiras, marismas, balsas, regatos, partes, luras, pantalóns, allos porros, arxilas, bartaleros, lisuras, hika, quintas, troqueles, lints, brotes, lagos, txongos, estanques, renacuños, lagos, lagos, fíos, lagos, fíos, niebos, fíos, fíos, fíos, fíos, fíos, fíos, fíos, fíos, fíos, fíos, fíos, pulveredas, bravos, bravos, bravos, pulveredas, pulveredas, bravos, bravos, bravos, bravos, bravos, bravos, bravos, bravos, bravos, brillos, bravos, bravos, pulveredas, pulveredas, brillos, bravos, brillos, bravos, bravos, bravos, pulveredas, pulveredas, bravos, sitos, bravos, brillos, bravos, bravos, bravos, bravos, bravos, bravos, bravos, bravos, bravos, bravos Onde fundir, alí o aliso. As alisedas e alisedas son ecosistemas ricos. A vida en torno á auga acumúlase: na ruína densa de paxaros e aves; na terra húmida de fungos e cogomelos e herbas e arbustos sombreados; na auga que circula por troitas, zarbos e pescaderos, ao abrigo das raíces enterradas.
Agora, en maio, cando a nova savia está de moda, abaixo e arriba de herbas, arbustos e árbores, hai unha gran escuridade nos alisos. Ao axustar os ollos e a vista, elixir o aliso máis correcto, longo ou que sexa. O tronco do aliso é case sempre recto e a súa forma lembra ao cono das coníferas. Bótase o aliso nos bagazos de suor e, para mantelo o o máis recto posible, non copiar nin retorcer ata que se seque, pélase e ponse atado a secar.
Convén manter a recta para logo inclinarse suavemente e de forma flexible, sen craquear nin gretar nos príncipes. Ese é o obxectivo: posuílo correctamente para empeoralo como queiramos. Esa é a marabilla da madeira do aliso derrubado na lúa crecente. Na lúa Crecente deste ano, a suor é moi intenso, os tubos están moi estendidos, sobre todo os do home, pero tamén os do músculo. Unha vez cortado e secado perderá esta sudoración e quedarán tubos anchos. Este sería o responsable da flexibilidade do aliso.
Sabemos utilizar esta flexibilidade perfectamente. Despois de que o aliso equivocouse no traballo ou no momento da súa entrada en vigor, volve á súa man, pero tamén queda ao redor dese erro. Tamén se utilizou para traballos sen grandes necesidades de torsión: patas de cadeira, escalapones, etc. Pero as pezas que aguantarán enormes desviacións e provisións deron fama ao aliso. O alto ou gurtaga soporta a carga do carro (heno, formigueiro, ote, la zuztarra...) tirando da espada á espada, torcendo. Esa peza longa sempre coñecín a de aliso. A longaniza ou a mazorca, o alzado ou o ciprés que os sostén colgando, tamén se inclinan pero non rompen. No tolar tamén se utilizou o aliso para a fabricación de tubos, patsolas e outras pezas, que transporta forzas galantes e volve a ela. Para facer nos barcos pas, varas, vergas e mastros chamados veleiros ríxidos, sempre aliso. Tamén o mango de tamiz utilizado nas angulas.
Madeira flexible para traballos duros. Mentres traballa, está dificultado, pero iso si, esquece a firmeza do seu traballo e golpea nun pai un aliso que se deixou á marxe. De feito, botouse en suor negra e secouse, pero o azucre da sudoración doce de maio quedou alí, o capricho da pipa.
