Anna  Tsing antropologo amerikarraren hausnarketa berriz ere gurera heldu zaigu Field Guide to the Patchy Anthropocene: The New Nature (Adabakien Antropozenoen gida-liburua: Natura berria) liburua frantsesera itzuli berri duelako Seuil argitaletxeak. Kapitalismoak eta kolonialismoak suntsituriko eremuei begira jarri eta bertan, gizakion kontroletik eta esku-sartzetik aparte, garaturiko bizia –"Natura berria"– xeheki begiztatzen, aztertzen, teorizatzen eta kartografiatzen dabil 73 urteko ikerlea. 

2015ean plazaratu zuen The Mushroom at the End of the World: On the Possibility of Life in Capitalist Ruins (Perretxikoa munduaren amaieran: hondamendi kapitalistetan bizitzeko aukeraz) saiakera frantsesera eta gaztelerara itzulirik, arrakasta handia ezagutu zuen Atlantikoaren alde honetan. Bi hitzez, lan horrek Matsutake edo onddo pinua du hizpide, zehazki, gizakiak suntsitutako espazioetan garatzeko gaitasuna duelako –pentsa, Hiroshimako bonba nuklearraren ondotik bertan agerturiko lehen biziduna izan zen–. Lurzorua ezin pobreagoa izan eta orduan haziko da perretxiko hori. Demagun, deforestazioak eta monokulturak pobreturik Oregoneko oihanak badira onddo horrentzako gune ezin hobeak. Liburuan, bertako antolaketa mikroskopioari begira jartzen da, baina testuinguru global eta mundializatuan jarrita errizoma multzoa: Japonian luxuzko jaki gisa kontsideraturik, merkatuko onddo garestienetarikoak dira; eta mundua nola doan, Asia hego-ekialdetik etorritako migratzaile txiroak dabiltza Oregoneko oihanetan, baldintza kaskarretan onddoketan, ondotik Japoniako gastronomiaz guti dakiten erosle dirudunei salduta dirutza biltzeko. Antropologoa da Tsing eta ikuspegi horretatik mintzo zaigu biologiaz eta ekonomiaz. Funtsean, bi aldeak batzeko aldarria bada segur aski Tsingen ekarpen esanguratsuenetarikoa: "Badu denbora gehiegi mundu naturala gizakiok egiten dugunetik bereizi dugula. Arreta forma berri bat behar dugu, gizakion historia eta bizitza ez-gizatiarrak nahastekatzen  diren guneei so egiteko gisan". 

Matsutakeez idatzitako liburua irakurri eta plazatik sentituriko baikortasun eta esperantza tonuak "kezkatu" zuela aitortzen du, eta kezka horren eragina ere bada Jennifer Deger, Alder Keleman Saxena eta Feifei Zhourekin batera idatzitako Adabakien Antropozenoen gida-liburua: Natura berria liburua: "Neure buruari galdetu nion nola erakarri arreta basakeriaren istoriorik ilunenetara, beldurrik gabe baina hartaz kezkatzera gonbidatzeko. Proiektu osoa galdera horri erantzuteko saiakera bat da, Lurreko harreman ekologikoez beste modu batera interesatzera eta konprometitzera eramateko asmoz", irakurri dezakegu Reporterre komunikabideari eskainitako elkarrizketan. Berez, esperantza atxiki behar baldin bada ere ez duelako nahi esperantzak ekintza-ezarekin errimatzea. "Ura, airea eta elikagai osasungarriak izatea berez doala uste duen mundu batean bizi gara. Baina hau guztia ez doa berez horrela, eta lokalki gero eta gehiago suntsitzen ditugu posibilitate-baldintzak. Kasu honetan ere, Donna Harawayri [filosofo amerikarra] hartzen diodan ideia zera da: eragin ditugun gauza beldurgarriak gertutik begiratzera behartu behar dugula uste dut, eta hondamendia kontenplatzera ohitu behar dugula".

“Natura berria” hor dugu

"Natura berria" deitzen dio sistema kapitalistaren eraginez bestelakoturiko ingurune naturalari, edo bestela erranda, suntsiketaz suntsiketa –"patch" edo adabaki deitzen dituenak– bakoitzean garatzen den bizitza berriari. Dioenaz, antropozenoaren aro geologikoari bestela begiratzeko aukera dakar hondamendien behaketa horrek. "Banaka hartuta, mikrohondamendi horiek oharkabean pasa daitezke. Baina kartografiatuz gero, kapitalismoaren eragin kaltegarrien geografia bat lortzen da eta Natura berria bihurtu zaigun mundu ezezagun bat daukagu begien aitzinean". Adibide andana dakartza liburuak: fauna ala flora desagerpenak, kutsadurak, erradiazioak, eritasunak... Esklaboak metaturik zituzten ontzietan agerturiko mustika edo eltxoak aipatzen ditu, gaur egun dengea, zika edo sukar horia eritasunak zabaltzen dabiltzanen arbasoak izan zirenak. Plantazioetako intsektuak jateko, XX. mende hastapenean nahitara Australiara sarrarazitako Rhinella marina apoak ere aipagai ditu, finean, zapaburuak ere jaten hasi izanak desoreka handiak dakarzkielako. Merkataritzako ontzi batek Ktenoforo medusa Itsaso Beltzera nahigabean sarrarazi izanak eta arrantza industriak zein laborantzarako produktu toxikoen isurketek lekuko arrainak ahuldu izanak bihurtu dituzte medusak lekuko nagusi.

Finean, kapitalismoaren kalteak kartografiatu eta Natura berri horren aurkezpen bat da liburua, lantalde zabalago baten baitan osatzen dabilen Feral Atlas atlasaren lagin bat. Tsingen erranetan, "munduari ikuspegi erradikalki ezberdin batetatik begiratzeko behar gorria daukagu", batetik, gizakion eta ez-gizatiarren arteko loturak garatzeko, eta bestetik, ez-gizatiarrok izan dezaketelako aitzina egiteko giltza, elkarren artean garaturiko aliantzen bidez, adibidez. Fatalitatetik eta ekintza-ezatik urrun geratzeko balio dio bide horrek: "Patch-en eskalan jardun daiteke eta erantzukizunak identifika daitezke, eta horrek balio digu fenomeno globalen aurrean inpotente sentitu beharrean".

Dekoloniala eta feminista

Ikuspegi dekolonialetik begiratzen dio dagokigun aro geologikoari, abiapuntua Industria Iraultzan eman beharrean, europarron kolonizazioan jarrita: "Orduan hasi ziren suntsiketa eta nahasmendu handiak, herrien eta haien lurren menderakuntzekin. Plantazioen adibidea jasotzen du liburuak". Kontziente da Mendebaldeko zientziak eta jakintza unibertsitarioak historia kolonialaren baitan garatutakoak direla eta hori deseraikitzeko kontzientziatik osatu dute liburua, bestelako jakintza, ikuspegi, bizipen eta lekukotasunak integratuta. Dioenez, "analisiarako ikuspuntu eta kontakizun aniztasun hori aintzat hartzea bada zientzietako planteamendu feministen ezaugarri ere. Metodo bakar bat aplikatu beharrean, inplikatutako pertsona eta inguruneekin lan sozial eta kulturala eginda abiatzen zara".

Agian apokaliptikoegia izateagatik barkatu zaio behin baino gehiagotan Philosophie Magazine-ko kazetariari, baina berez, antropologoaren begiradak jarduteko bultzada ere badakar; dioen gisara, "antropologia badelako bizimoldeez eta bizimolde alternatiboez gehien interesatzen diren diziplinen artean. Hortik, etorkizuna izan daitekeena irudikatzeko bidea ere bada eta inportantzia handia du horrek gaur egun".