Nola sortzen du diskoaren ideia? Zergatik egin nahi izan duzu?

Maps diskoaren ostean oso gustura geratu nintzen arren, zerbait dantzagarriagoa egin nahi nuen, baina ez zitzaidan atera. Horregatik egin dut disko hau: ez da goizeko ordubietan dantzatzeko musika ere, baina mugituagoa da, disco-agoa.

Bi edo hiru abesti egin nituen eta gustura ikusi nuen nire burua, disko bihurtu zitekeela ikusi nuen, baina tartean gauza asko egon ziren, Pelaxekin elkarlanean egindako diskoa adibidez. Azkenerako bukatu nahi nuen eta hiru kanta egin nituen diskoa osatzeko. Baina bestela hiru-lau urtetako prozesua izan da.

Udatiarragoa da.

Banekien uda partean aterako zela, eta dena erlazionatu nahi izan nuen. Erritmoak eta estetika osoa ere beroagoak dira. Hau azaroan ateratzeak agian ez zeukan hainbeste zentzu. Estetikoki ere, norabide hori eman nahi izan diot. Julieta Metralletaren artwork itzel horrekin oso dotore geratu dela uste dut.

Helburua beteta?

Niretzat diskoa edukitzea zen helburua. Nahiko ondo saltzen ari da, eta leku nahikotxotan zabaldu dugu. Elsa Recordsekin atera dut [Dabadaba aretoaren zigilua] eta antza, gehien saltzen ari dena da. Atera duten DJ material bakarra izanik ez da hain harritzekoa, ziurrenik jendeak gehiago entzungo du Vulk nire diskoa baino (kar, kar).

Niri ere dantzagarriagoa iruditzen zait, baina ez da hain pistarakoa ere, bonboak nota beltzak jotzen ditu disko osoan.

Gustatuko litzaidake technoa edo house-a egiten jakitea, baina ez zait ateratzen. Ateratzen zaidana da 110 bpm-ko kantak egitea. Igual hurrengo diskoan norabide horretan sakontzen saiatu naiteke.

Eta zergatik joaten da beti horra?tem

Egia esan, erabaki komertziala ere bada. Bonboa beltzetan jotzen da denbora guztian edo tempo jakin batzuk aukeratzen dira salgarriagoak direlako, horrelako musika goizeko ordubietan programatzea errazagoa delako. Nirea hobeto sartzen da 21:00etan, baina ez da banda bat eta ez zaituzte kontzertuak emateko kontratatzen, beraz oso terreno anbiguoa da. Salgarriagoa litzake technoa 120era.

Zuk Gangsta Funk estiloa nahiago, beraz.

Nire background guztia hip-hopa eta funkya dira, eta elektronika entzuten hasi naiz duela ez hainbeste, bost urte inguru. G-Funk, P-Funk eta Funkadelic-i lotutakoak beti haluzinatu izan dit. West Coast-ari lotutako rap kultura osoa gehiago gustatu izan zait New Yorkekoa baino adibidez. Orduan, ahuntzak beti larrera, egiten ari naizen prozesu horretan ez zait ateratzen besterik: baxuaren arpegioa izan beharrean slap bat. Saiatzen naiz batzuetan, baina gero pentsatzen dut “hau guapoago dago-eta!”. Omentzeko bide bat ere izan da disko hau.

Baxu horiek sinteekin egiten dituzu? Edo instrumentuetara jotzea nahiago duzu?

Denetarik, askotan baxu bat da sinte bat, baxu sample bat eta igual lagun batek jo didan nota bat; eta hirurekin puzzle bat egiten dut, melodia ezberdinak muntatzen. Bai melodiak, baita testurak ere.

Sampleak aipatu dituzunez, interesatzen zait atzetik dagoen filosofia. Batzuentzat badirudi kopiatzea dela, baina berez justu kontrakoa da ezta? Besteek egin dutenean oinarritzen zarela onartu, zerbait berria sortzeko.

Talde bat sampleatzen baduzu, zure soinu horrek beti izango du talde horren ukitu bat. Kalitate txarreko audio bat sampleatuz gero, beti izango da lo-fi egiten duzuna. Beste gauza bat da zer eduki egiten duzun. Dena sampleatu daiteke, Youtubeko mp3 bat ere sampleatu dezakezu. Hor dogmak eta horrelakoak sartzen dira... diamantezko orratzarekin sampleatzen dutenak ere badaude!

Denboren gaia ere hor dago, ez da gauza bera fusilatzea abesti baten 40 segundo edo hiru. Ni joaten naiz ia beti gauza solteen bila. Denda batera joaten naizenean, biniloen ildoei erreparatzen diet. Diskoetan pista asko badaude ildoetan nabaritzen da, juntatuta dagoelako, eta pista gutxi badira –piano bat edo saxo bat solte– ildoen artean espazio gehiago dago. Hor topatzen ditut harribitxiak!

Disko honetan ere dena binilotik sampleatu duzu? Nolakoa da lan hori?

Saiatzen naiz horrela egiten, baina denetarik dago, digitalak ere badaude. Biniloetatik egiten dena sampler digitalarekin egiten dut: erreproduktorea samplerrera konektatu eta chopeatzen noa –pistak mozten, alegia– ondoren nahieran berrantolatuz.

Eta zergatik horrela eta ez Youtubetik hartuta?

Askoz dibertigarriagoa delako, eta testura ezberdinak sortzen direlako. Gainera gustatzen zait binilo fisikoak hartu eta gordetzea, gehiago apreziatu eta zaintzen duzu edukia. Halere, ez naiz batere purista, internetetik ere hartzen ditut.

Horrela egiteak ez al dizu mugatzen sorkuntza, dauzkazun biniloetara?

Noski, baina nik erabakitzen dut. Hasieran gerta daiteke sample bat edukitzea eta hortik kanta bat egin daitekeela pentsatzea, baina niri ez zait gustatzen. Saiatzen naiz gehiago nahasten, zatiak gehitzen... Mashup deitzen zaio bi kanta uztartzeari; nik agian hamazazpi mashup egiten dut kanta bakarrean! Ordu asko dira baina niretzat dibertigarriena hori da.

Aurreko lanean samplea zen oinarria eta horren arabera eraikitzen nuen kanta osoa. Honetan bietatik gehiago egin dut, batzuetan baxua da oinarria eta gero sartzen diot samplea. Nire teoria da ia dena sampleatu daitekeela eta ia dena enkajatu daitekeela edozein tokitan. Hortaz, askatasun osoa bilatzen dut.

Zerbait bereziki kuttuna sampleatzeko?

Adibidez badaude gauzak hainbeste gustatzen zaizkidanak, ez baititut sampleatzen, hain zuzen hobetuko ez ditudalako. Bestela, [Eumir] Deodato-ren dena maite dut, baita Gil Scot Heron ere, adibidez: dena sample potentzialak diren diskoak ditu. Herbie Mann txirula jolearen minutu bateko soloa har dezakezu eta hortik 20 sample atera, disko osoko kantentzat.

Baina sample horiek ere garbitu behar dira, zenbat moldatu daitezke?

Garbitzea ia ezinezkoa da, frekuentzia batzuekin bai, baina mugatuta dago. Batzuetan izorratu behar duzu eta zarata sartu, eta beste batzuetan ez du konpentsatzen eta listo. Baina berez posible da, bai. Horregatik ere bilatzen ditut gauza solteak

Donostiako DJ eta ekoizle geroz eta gehiago dagoela zenioen duela gutxi.

Beti egon da eta badirudi egonkortu eta hobetzen ari dela eszena. Ni berria naiz, baina hiri guztietan ikusten ditut mobida berriak. Mugako jaialdia izan da duela gutxi, Ozaetan Harrikada festibalean izan naiz eta Bergarako gaztetxean egiten dira horrelakoak. Noizbehinka horrelako jaialdi alternatiboetan jotzea ederra da, beti aretoetan edo tabernetan ez aritzea.

Rock eszenaren kontrakoa.

Bai, beti nahi dugu daukagunaren kontrakoa ziurrenik!

Musika ekoizleak, DJak, beste musika estiloetara irekiagoak daude rock zaleak baino ezta?

Orokorrean horrela gertatzen dela uste dut, musikarien artean eta “jende normalaren artean” ere. Nire kuadrillako bati errazago sartuko diozu rock abesti bat letrarik gabeko elektronika kanta bat baino. Ez dakit irekitasuna den edo gustu kontua.

Aurreiritzi asko ere badago.

Bai egia da jendeak uste duela bateriarik gabe bagoaz ez garela ezer jotzen ari. Lehenengo gauza: “Ba ez baduzu nahi, ez etorri”. Eta gero egia da, gu ez garela egiten ari jazz live, baina gauza bera esan dezaket Euskal Herriko rock talde onena ikusi eta gero, “atzo Herbie Hancock ikusi nuen eta konparatzen hasita hau kaka bat da”; baina ez da beharrezkoa. Purista eta guai izan nahi baduzu, beti joan zaitezke pauso bat urrunago eta ez inon gelditu. Txorrada bat iruditzen zait iritzi mota hori.