Josu Jon Imazek honela dio: “Petronor petrolioaren sektorearen industria abangoardian dago eta bere ingurunearen tradizio zein hurbiltasunaren espiritua adierazten du. Hari zor dio ekoizteko duen indarra. Horregatik, bere helburua nazioarteko merkatuan lehiatzeko hobetzea da eta bere emaitzak ingurunera igortzea”. Bera da enpresako presidentea. Nire aburuz bada garaia berba horiek aldatu edota egokitzeko.   

Abangoardia? 1968an jaiotako enpresa, Kantauri itsasoaren ondoan, ez dago jadanik abangoardian. Jarraituko dute esaten, Espainiako lehenengo petrolio-findegi enpresa dela, baina 2013ko zorrak ezin ditu estali. Urrun dago 2007an irabazitako 295 milioi euro irabaztetik. 2012an 18,1 milioi euro besterik ez zuen irabazi, eta pasa den urtean, lehen aldiz, zenbaki gorritan sartu zen. Nahiz eta 8,7 milioi tona petrolioa findu (2012an baino 1,2 milioi tona gehiago), zenbaki negatibotan bukatu zuen, 87,5 milioi euroko galerekin. Zergatik? Funtsean, petrolioa milaka kilometrora erauzten delako eta fintzearen negozioak bertan, putzuen ondoan ari direlako kokatzen. Petronorrek gero eta petrolio astunagoa, txarragoa eta ahalik eta merkeena erosten du koke planta berrian fintzeko, baina zenbakiak ez dira onak, eta etorkizunean ez du ematen aldatuko direnik.

Ingurunea? Duela bost urte, Amatiño, Petronorreko prentsa arduraduna, koke plantaren auziaren gainean elkarrizketatu nahi genuen eta ezetzaren ostean, honela erantzun zigun: “Gatazka, non? Hemen ez dago gatazkarik”. Koke plantaren auzia luzea izan da eta Petronorrek salbaziotzat jotzen zuen instalakuntza hau merkatuan jarduteko. Ez ikusiarena eginez erantzuten zieten kritikei. Baina erreparatzen badiogu egiten duten ingurunearen gaineko propagandari, oso kezkatuta omen daude irudi korporatiboarekin. Horregatik Petronorrek bi milioi euro ematen dio Bilboko Athletici euren logoa kamisetan eramatearren, baina, noiz arte?

Trantsizio energetikoa? Petrolioa, gasa, ikatza edota uranioa kontsumitzen ditugun neurrian ez dira luzarorako izango. Eguzkia dugu energia iturri sostengarri bakarra, horregatik eredu energetikoaren aldaketarako, erregai fosiletatik energia berriztagarrietarako trantsizioa ezinbestekoa dugu. Euskal Herrian trantsizio horretarako baliabide sozial, ekonomiko eta teknologikoak ditugu, beste herrialdeetan baino askoz hobeto gaude. Galdera da, Petronor eta Iberdrola eta beste eragile energetiko transnazionalak, soluzioaren parte dira ala arazoarena?