I
Alzheimerraren segida
heldu da gure sendira.
Behin bazan ere,
joan nahi nuen erresidentzira
eskaintzera despedida
ta zer pasa dan begira:
beti geroko utzi ta orain
beranduegi da.

IV
Behar nuenean jana
edo gainontzeko dana
txikitan beti joaten nintzan
izebarengana,
bera baitzan egin zana
Aginen bigarren ama,
bizi osoan inoiz eskertu
ez diodan lana.

II
Pastilazoak gutxitan
egingo zuen hutsikan,
azkenerako apenas ez zun
egiten hitzikan.
Ezin sendatu gaitzikan,
beti txarrera baizikan.
Beldurragatik ez nun joan nahi
izaten bixitan.

V
Ia egunero mezan
faltik gabe izaten zan
gero etxian egoten ginan
mugitu perezan.
Zergatik nengon berez han
ezin nuen beti esan:
“kaixo izeba” esaten nion
berak susma zezan.

III
Zimelduz jun zan loria
ta zurbilduz koloria.
Aldatu gabe zegon bakarra:
nere baloria.
Manten dezaket ordia
nere barruan gordia
han ikusiko nuena
baino irudi hobia.

VI
Badakit mila pilula
irentsi behar zitula
ta horrek askoz ezezagun(ag)o
egingo nindula.
Galdu zun arren brujula
ez det ahaztuko sekula
ahuldu Alzheimerrak eginagatik
tristurak hil zula.