I Ziurrenik lau hankan hasi zen aurrena, zutituta abitzeko munduan barrena. Adimen lantzeari ekinez hurrena, giza historiaren lehenengo herrena. |
II Pentsamentua janzten zihoan heinean, ez zen ados besteen maila berdinean: Kokatu nahiak beste guztien gainean jarri zun betirako nahi ta ezinean. |
III Adimen hori lantzen hari zenez nonahi, bata botere gose bestea ere bai. Ordura arte zena kide edo anai, gizona bihurtu zen gizonaren etsai. |
IV Hasieran zen harek lau hankako abere, munduko ondasunak nahi lituzke bere. Arrazoiak ez dio balio batere indarra nagusi ta dirua botere. |
V Betitik egin ditu amets aberatsak gehiegi neurtu gabe zekartzan akatsak. Horrek ekarri ditu ondorio latzak: kontaminatu gaitu sosaren kiratsak. |
VI Besteren bizkar bete denean kartera, mundu xume hontatik nahi luke atera: Heldu da ilargira, agian Martera, nahiz anaiak behartu lokatza jatera. |
VII Alferrik izango da asmo onekua ta maite bere herri edo sorlekua ez dezala defenda bestela lepua... Mundu bat egin dugu bihotz gabekua. |
VIII Indar militarreri emanik garrantzi armamentuz beteta gizalegez ahantzi. Hiltzaile txikieri kartzelak erantsi, handieri txaloak ta medailak jantzi. |
IX Errepara elizan edo politikan: egingo dizkigute promes politikan baina beraiek gertu diru pilotikan, txikiak ezin aska korapilotikan. |
X Eskaintzen dizkigute dozenan hamalau baina guztia lege ta guztia arau. Garratzetik soberan gozotikan barau aurreratu nahiaren atzeraka da hau. |
XI Dena degu presa ta dena itsumustu, bakoitzaren bizitza bihurtuz apustu. Ez al dugu burua neurriz kanpo puztu? Esne txarretik bete, umoretik hustu. |
XII Bada zertan kezkatu ta zertaz goibeldu azken muturreraino ez al gara heldu? Izan behar zuenak guztien eredu: lur madarikatu hau gizonak erre du. |
Abenduaren 18an, Euskal Herriko Bertsolari Txapelketako finaletik bueltan jarritako bertsoak.