II

Bertsolaritza sartu orduko
kulturaren merkatuan
maila benetan gora igo da
kontuan eta kantuan.
Eskubideak zirenak ustez
gurutzaturik patuan
sinadura bat bota genuen
SGAEren kontratuan,
espero gabe murgildu ginen
Ramoncinekin tratuan.

III

Deitutakoan oso gustura
joanagatik plazara
eskubidea ulertu dugu
Sony Recordsen erara.
Behin kantatu ta behin kobratzeko
izaten dugu parada
bizi osoan kobratzen beraz,
zergatik hasiko gara?
Gure ahotik irten orduko
bertsoa herriarena da.

IV

Lasai gaitezen, gure garunak
egindako ahaleginak
ez ditu eta baliatuko
datorren lehen ziztrinak.
Ezezagutzak sortu ohi ditu
sarri ulertu ezinak
Creative Commons, edo Copyleft
neurri-neurrira eginak
hortarakoxe daude aukeran
lizentzia ezberdinak.

V

Baina lepora bota aurretik
ezer edozein izeni
aitor dezadan, beste guztiak
bezala hasi nintzen ni.
Bertsolariok ez gara U2,
Lanku ez da noski, EMI
beraz zergatik dena geuretzat
gordetzen hainbeste premi?
Bertsoa gurpil hortan sartu da
baina ez zaio komeni.

VI

Niri berdin zait jaialdia den,
afaria, txapelketa...
argitaratze-lizentziari
jarri nahi diot arreta.
Esna gaitezen bertsolariok
aspaldi gabiltza eta
Copyright-aren mundu zoroan
zerbait kobratuz tarteka
ezker besoa altxatuz baina
eskuin hankatik herrenka.


Doinua: “Lurraren pean sar nindaiteke”.