Gizartea
Ingurumena
Politika
Ekonomia
Kultura
Euskara
Feminismoa
Hezkuntza
Nazioartea
Iritzia
asteartea 2025eko uztailaren 29an
"SINDIKALISTAK IRABAZITAKO BORROKETATIK IKASI BEHAR DU"
- Ideia denak ditu oso arrazoituak, baina diskurtso prefabrikatuak errezitatu beharrean, badaki besteren esanei arrazoia aitortzen. Profesionalen tratua eman digu "bekaria" gazteoi, eta erlojuari begiratu gabe, ordu estra batzuk eskaini dizkigu galderei lasai erantzuteko.
Inoiz baino beharrezkoagoak dira eskuin muturraren gezurrei
aurre egingo dieten hedabide independenteak
aurre egingo dieten hedabide independenteak
Karrera bukatu orduko lanean hasi zinen. Nola eman zenuen gero sindikalgintzara jauzia?
Ordutik hona, zein izan dira langile munduko aldaketa nagusiak?
Lan mundua aldatu den heinean, sindikatuek zer bilakaera izan dute?
Sindikatuak kapitalismoan sortzen dira, eta langile-nagusien arteko tentsioa baretzea da beren funtzioa. Tentsioa baretzen aritzea ez al da petatxu lana? Helburua ez al litzateke tentsio gabeko egoerara iristea?
Zuek langile abertzale definitzen zarete. Badirudi ekonomia gero eta mundu mailakoagoa dela. Zer zentzu luke mundu mailako ekonomia batean langileen borroka nazio ikuspegitik antolatzeak?
Langileen elkartasuna darabilzu beti ahotan. Baina lan munduan konpetentzia hain gordina denean, elkartasuna ez al dago krisian?
Bat egitearen garrantzia aipatu duzu. Zerk batu zituen ELA-LAB, zerk bereizi ditu, eta etorkizunean zer?
Zer harreman dago politika eta ekonomiaren artean?
Ordu estrak, gizarte segurantzarik gabe lan egitea eta lan prekarioenak sarri ez dira enpresarien menpe egiten, militantziaz edo helburu baten pean baizik. Sindikatuek nola ikusten duzue hori?
Lana zer da pertsona batentzat? Ez al genuke langile denek "militante" izan behar?
Lan duina nola definitzen da? Dirutan?
Teknologia berriak ikusita, gero eta lehenago jubilatuko gara?
Garai hartan bi giro ezberdin bizi nituen. Batetik herri txiki bateko giroa. Loiu, herri erdi baserritar eta erdi kaletarrekoa. Eta bizi nuen beste giroa unibertsitatekoa zen. Garai hartan unibertsitatea oraingoarekin konparatuta, zeharo politizatuta zegoen. Ez zen bereizten zer zen sindikatua eta zer alderdi politikoa eta normala zen konpromisoak hartzea. Nik karrera bukatu eta Franco hil zen. Orduan legalizatu ziren sindikatuak, ordura arte ez ilegal eta ez legal, "toleratuak" baitziren. Ilusio berriak piztu ziren, eta erabaki pertsonalak zein taldekoak hartu behar izan genituen. Horrela hasi nintzen ELAn lanean.
Ordutik hona, zein izan dira langile munduko aldaketa nagusiak?
Emakumeen errealitatea izugarri aldatu da. Une honetan, nahiz eta oraindik kopurua ez den erabat orekatu, lan merkatuan %40 emakumeak dira. Aldaketa hori oso handia da, azken 8 urteetan hazi delako gehien kopuru hori: emakume kopuru osoaren erdia. Bestalde, generazio berriak sartu dira. Lan baldintzak ere asko aldatu dira: batik bat lan finkotik aldi baterako lanera pasa gara, horren atzean dagoen denarekin. Sektoreen garapena ere kontuan hartu behar da, eta gehien hazi dena ez da industria sektorea izan, zerbitzuetakoa baizik.
Aldaketa horiekin guztiekin langilearen kultura aldatu da. Langileen lehentasunak orain beste batzuk dira. Nagusiena, egonkortasuna kolokan ikusten dutenez, lan finkoa lortzea da. Lan prekarioek arazo bereziak sortu dituzte: soldata diskriminazioa, lan ordu flexibilitatea...
Aldaketa horiekin guztiekin langilearen kultura aldatu da. Langileen lehentasunak orain beste batzuk dira. Nagusiena, egonkortasuna kolokan ikusten dutenez, lan finkoa lortzea da. Lan prekarioek arazo bereziak sortu dituzte: soldata diskriminazioa, lan ordu flexibilitatea...
Lan mundua aldatu den heinean, sindikatuek zer bilakaera izan dute?
Organizazio guztiek logika bat dute. Baina organizazioak ez badu logikaz aldatzen, eta ez baditu kontuan hartzen langileen munduan dauden aldaketak, errealitatetik kanpo geratzen da. Sindikatuak legalizatu zirenetik 25 urte pasa dira eta esan bezala langileen mundua zeharo aldatu da.
Sindikatuek premia berri horiek hartu dituzte bere errebindikazioetan, eta jende berria sartu da sindikatuen egituran, batez ere emakumeak eta gazteak. Beste lurralde batzuetan sindikatuak oso atzeratuta geratu dira, arduradunen adinari-eta begiratuz gero, gizartearen parekoak ez direlako. Baina Euskal Herria herri txikia da, denok ezagutzen dugu elkar, demokrazian urte gutxi daramatzagu... eta errazagoa da errealitateari gertuagotik lotzea. Euskal Herriko sindikatuek ez dute hurbiltasunik galdu eta osasuntsu daude.
Sindikatuek premia berri horiek hartu dituzte bere errebindikazioetan, eta jende berria sartu da sindikatuen egituran, batez ere emakumeak eta gazteak. Beste lurralde batzuetan sindikatuak oso atzeratuta geratu dira, arduradunen adinari-eta begiratuz gero, gizartearen parekoak ez direlako. Baina Euskal Herria herri txikia da, denok ezagutzen dugu elkar, demokrazian urte gutxi daramatzagu... eta errazagoa da errealitateari gertuagotik lotzea. Euskal Herriko sindikatuek ez dute hurbiltasunik galdu eta osasuntsu daude.
Sindikatuak kapitalismoan sortzen dira, eta langile-nagusien arteko tentsioa baretzea da beren funtzioa. Tentsioa baretzen aritzea ez al da petatxu lana? Helburua ez al litzateke tentsio gabeko egoerara iristea?
Mundua aurkakoen dialektikan sartua dago. Onak egoteko txarrak egon behar dute. Dialektika horretan sortu zen sindikalgintza, enpresariari aurre egiteko, kapitalismoari aurre egiteko. Langilearen erantzuna antolatzea da sindikatuaren funtsa. Zentzu horretan sindikalismoa eta kapitalismoa bat datoz, kapitalismoak sortu baitzituen sindikatuak, eta kapitalismoan direlako beharrezko sindikatuak.
Baina sindikatuok badugu gure utopia. Gure utopia klaserik gabeko gizarte bat lortzea da, gizarte alternatibo bat. Errealitatean, eguneroko borrokan helburuak mugatuagoak dira, eta sindikatuak eguneroko borrokari heldu behar dio. Urruneko begirada galdu gabe, jakin behar du utopiara hurbiltzeko beste pauso batzuk eman behar dituela.
Baina sindikatuok badugu gure utopia. Gure utopia klaserik gabeko gizarte bat lortzea da, gizarte alternatibo bat. Errealitatean, eguneroko borrokan helburuak mugatuagoak dira, eta sindikatuak eguneroko borrokari heldu behar dio. Urruneko begirada galdu gabe, jakin behar du utopiara hurbiltzeko beste pauso batzuk eman behar dituela.
Zuek langile abertzale definitzen zarete. Badirudi ekonomia gero eta mundu mailakoagoa dela. Zer zentzu luke mundu mailako ekonomia batean langileen borroka nazio ikuspegitik antolatzeak?
Pentsa liteke kontraesana dela. Mundua globalizaziorantz doa, eta guk beti gure nortasuna eta naziotasuna defendatzen ditugu. Baina bi prozesuak ez dira kontraesankorrak. Batetik, ikusten da globalizazioaren aurka egiteko koordinazio bat behar dela, langileak maila unibertsalean koordinatu behar direla eta gizarteko sektoreen artean ere koordinazioa behar dela. Baina errealitate horretara iristeko, gizarte eta herri konkretuak daude. Teoria batzuek diote komunitate txikiek mundu mailako ekonomiaren aurka egin dezaketela, beren identitate kultural eta sozial sendoekin, euren arteko sare bat osatuta.
"Munduko hiritar" izate hori abstrakzio bat da. Gu munduko langileak gara, baina gure errealitatean bizi behar dugu, gure lantegian. Azkenean sindikatuen lana zehatza da, eta lan hori egiten da pertsona jakinekin eta marko definitu batean. Hor du sindikatuak bere indarra.
Herri bati lotuta errazago egiten da borroka. Herrietan jendeak elkar ezagutzen du. Enpresa batek norbait kalera bidaltzen badu, errazagoa da elkartasuna bilatzea, baten familiakoa ez bada bestearen koadrilakoa delako... Enpresari gehiago kostatzen zaio herriaren aurrean azalpenak ematea.
Multinazionalak dira herri bati lotzen ez zaizkion enpresa nagusiak. Baina hauek ere ez dira ukiezinak eta guk zirrikitu horiek bilatu behar ditugu. Multinazionalen egungo politika zera da: enpresa auxiliarrak hornitzaile gisa hartzea, eta almazenik gabe lan egitea. Beraz, ez bakarrik multinazionalean, enpresa auxiliar batean ere greba eginez gero multinazionalari eragiten diogu. Borroka desorekatua da, hori da kapitalismoaren legea. Baina desberdintasun horren barruan planteatzen da borroka, eta batzutan galtzen dugu eta bestetan irabazi. Sindikalista baten bizitzan garrantzitsua da irabazitako borroketatik animuak bildu eta zergatik irabazi den ikastea.
"Munduko hiritar" izate hori abstrakzio bat da. Gu munduko langileak gara, baina gure errealitatean bizi behar dugu, gure lantegian. Azkenean sindikatuen lana zehatza da, eta lan hori egiten da pertsona jakinekin eta marko definitu batean. Hor du sindikatuak bere indarra.
Herri bati lotuta errazago egiten da borroka. Herrietan jendeak elkar ezagutzen du. Enpresa batek norbait kalera bidaltzen badu, errazagoa da elkartasuna bilatzea, baten familiakoa ez bada bestearen koadrilakoa delako... Enpresari gehiago kostatzen zaio herriaren aurrean azalpenak ematea.
Multinazionalak dira herri bati lotzen ez zaizkion enpresa nagusiak. Baina hauek ere ez dira ukiezinak eta guk zirrikitu horiek bilatu behar ditugu. Multinazionalen egungo politika zera da: enpresa auxiliarrak hornitzaile gisa hartzea, eta almazenik gabe lan egitea. Beraz, ez bakarrik multinazionalean, enpresa auxiliar batean ere greba eginez gero multinazionalari eragiten diogu. Borroka desorekatua da, hori da kapitalismoaren legea. Baina desberdintasun horren barruan planteatzen da borroka, eta batzutan galtzen dugu eta bestetan irabazi. Sindikalista baten bizitzan garrantzitsua da irabazitako borroketatik animuak bildu eta zergatik irabazi den ikastea.
Langileen elkartasuna darabilzu beti ahotan. Baina lan munduan konpetentzia hain gordina denean, elkartasuna ez al dago krisian?
Irudi bat zabaldu du gure gizarteak, gizakia anonimoagoa dela dioena, eta gaurko kulturan balore ere bada indibidualismoa. Baina errealitate konkretuetan, enpresa eta herrietan, elkartasun sareari eutsi zaio. Jende gazteak mezu indibidualista asko jasotzen ditu, eta bere lehen helburua izan daiteke soldata lortzea. Baina hori lortzean konturatzen da soldata oso baxua duela, lan baldintza kaskarrak... eta ingurura begiratuta ikusten du bere adineko jende gehiena dagoela egoera berean. Gazte jendea konturatzen da bat eginez gero posible dela gauzei aurre egitea, bakarka ez dela ezer lortzen.
Bat egitearen garrantzia aipatu duzu. Zerk batu zituen ELA-LAB, zerk bereizi ditu, eta etorkizunean zer?
93an hasi ginen elkarlanean. Gure gorabeherekin, baina ikusi eta ikasi dugu lan bateratutik zer indar lortu daitekeen. Ez bakarrik lan munduan edo gizarte mailan, baita arlo politikoan ere. Gatazka politikoa gainditzeko bidean ELA-LABen esperientzia oso garrantzitsua izan da.
Arrazoi puntual batek elkartu gintuen. Gure herriak egoera oso larria bizi zuen, batez ere industrian. Larrialdi nazionala zela esaten genuen, enpresak ixten hasi zirela ikusita. Geroago, euskal esparru sindikala beharrezkoa zela ikusi genuen. Eta gatazka politikoa gainditzeko elkarrizketa eta elkarlana beharrezko zirela ere bai, nahiz eta pentsamendu politikoki polita beste bat izan, Ajuria Eneako paktuaren arabera. Horregatik uste dut gure jarrera aurrerakoia izan zela garai hartarako.
ETAk su-etena apurtu zuen. Guretzat prozesu politiko bat bukatu zen, gure ustez beharrezkoa den prozesua eta aurrera egiteko dagoen modu bakarra dena, alternatibarik gabea. Ezin da magnifikatu, izan daiteke motela eta izan ditzake bere deskonpentsazioak, baina aurrera jotzeko ez dago beste modurik.
LAB eta ELAk ez dugu berdin ikusten sindikatu batek politikan jokatu behar duen papera.
Hemendik aurrera zer egin? Nik uste publikoki gutxi hitz egin behar dela. Erraza baita besteari errua botatzea. Egungo prozesuan bakoitzak bereari eusten dio eta berea justifikatzen du, baina ez da dinamika horretan erori behar. Arazoak aztertu behar dira, eta gainditzeko gai bagara gainditu. Desadostasunak gainditzea lortzen badugu, euskal sindikalismoa asko indartuko da eta une honetan nola gauden kontuan hartuta, ikuspegi orokorrago batetik ere beharrezkoa litzateke ELA eta LAB elkartzea. Baina nahi izatea ez da nahikoa, hori lortzeko baldintzak badauden ikusi behar da.
Arrazoi puntual batek elkartu gintuen. Gure herriak egoera oso larria bizi zuen, batez ere industrian. Larrialdi nazionala zela esaten genuen, enpresak ixten hasi zirela ikusita. Geroago, euskal esparru sindikala beharrezkoa zela ikusi genuen. Eta gatazka politikoa gainditzeko elkarrizketa eta elkarlana beharrezko zirela ere bai, nahiz eta pentsamendu politikoki polita beste bat izan, Ajuria Eneako paktuaren arabera. Horregatik uste dut gure jarrera aurrerakoia izan zela garai hartarako.
ETAk su-etena apurtu zuen. Guretzat prozesu politiko bat bukatu zen, gure ustez beharrezkoa den prozesua eta aurrera egiteko dagoen modu bakarra dena, alternatibarik gabea. Ezin da magnifikatu, izan daiteke motela eta izan ditzake bere deskonpentsazioak, baina aurrera jotzeko ez dago beste modurik.
LAB eta ELAk ez dugu berdin ikusten sindikatu batek politikan jokatu behar duen papera.
Hemendik aurrera zer egin? Nik uste publikoki gutxi hitz egin behar dela. Erraza baita besteari errua botatzea. Egungo prozesuan bakoitzak bereari eusten dio eta berea justifikatzen du, baina ez da dinamika horretan erori behar. Arazoak aztertu behar dira, eta gainditzeko gai bagara gainditu. Desadostasunak gainditzea lortzen badugu, euskal sindikalismoa asko indartuko da eta une honetan nola gauden kontuan hartuta, ikuspegi orokorrago batetik ere beharrezkoa litzateke ELA eta LAB elkartzea. Baina nahi izatea ez da nahikoa, hori lortzeko baldintzak badauden ikusi behar da.
Zer harreman dago politika eta ekonomiaren artean?
Gure herrian, zorionez, ez dago ezer erabat bereizita. Pertsona ez da une batean langile, eta beste batean politikoa. Pertsona osorik hartu behar da. ELA politikan sartu zela leporatu ziguten presoen aldeko diskurtso batean parte hartzeagatik, edo LABekin bat egin genuelako... Baina jendeak hori beharrezko ikusten du, eta langileek apreziatzen dute.
Mediatikoki politikak garrantzia handiagoa du ekonomiak baino. Baina errealitatean ez dut horrelako sailkapen hierarkikorik ikusten. Sindikalismoak badu bere tokia gizartean. Eta askok uste dute politika mediatikoa eta instituzionala bakarrik dagoela. Baina enpresari batzuk asko sartzen dira politikan. Enpresariek itzaleko politika praktikatzen dute, ikusten ez dena baina oso eraginkorra. Administrazioan euren jendea sartzen dute, euren presio taldeak dituzte... Enpresariek ere politika kontrolatzen dute, enpresarientzat politika baita zergen kontua, dirulaguntzena, gizarte eredua...
Mediatikoki politikak garrantzia handiagoa du ekonomiak baino. Baina errealitatean ez dut horrelako sailkapen hierarkikorik ikusten. Sindikalismoak badu bere tokia gizartean. Eta askok uste dute politika mediatikoa eta instituzionala bakarrik dagoela. Baina enpresari batzuk asko sartzen dira politikan. Enpresariek itzaleko politika praktikatzen dute, ikusten ez dena baina oso eraginkorra. Administrazioan euren jendea sartzen dute, euren presio taldeak dituzte... Enpresariek ere politika kontrolatzen dute, enpresarientzat politika baita zergen kontua, dirulaguntzena, gizarte eredua...
Ordu estrak, gizarte segurantzarik gabe lan egitea eta lan prekarioenak sarri ez dira enpresarien menpe egiten, militantziaz edo helburu baten pean baizik. Sindikatuek nola ikusten duzue hori?
Arlo kulturalean militantziaz egiten dira lan asko, diru gutxiren truke eta baldintza txarretan. Dena gurpil bat da, hori horrela ez bada ezin dira proiektuak aurrera atera. Uste dut gauzak normaltzen ari direla, ikusi besterik ez dago ikastoletan egoera nola hobetu den 20 urtean. Baina egia da sektore askotan langilea eta militantea nahastu egiten direla. Gertatzen dena da kulturan enpresak direla prekarioak. Hori da ezberdintasuna. Beste sektoreetan enpresek irabazi handiak dituzte, eta langileak esplotatuaz aberasten dira. Baina euskal munduan prekarietatea enpresaren prekarietateari lotuta dago, eta arazoa konplexuagoa da.
Lana zer da pertsona batentzat? Ez al genuke langile denek "militante" izan behar?
Jende gehiena derrigortuta dago lana egitera, eta ez du motibaziorik lan hori egiteko. Beste batzuk lana aukeratzeko zortea izan dugu. Eta zu gustura zaudenean, plus bat ematen diozu lanari eta proiektuari.
Lan duina nola definitzen da? Dirutan?
Soldatarekin bakarrik ez. Lan duina da sentitzea pertsona eta langile bezala errespetatzen zaituztela. Soldatan, talde harremanean, ziurtasunean, lan baldintzetan... Soldata garrantzitsua da, minimoaren azpitik dagoenean. Baina soldata ez da lanaren helburu bakar.
Teknologia berriak ikusita, gero eta lehenago jubilatuko gara?
Mezu ofizialak dio erretiroa atzeratu egingo dela, eta ez dagoela pentsioak ordaintzeko dirurik. Hori ez da egia. Jendeak badu garai bat lan egiteko eta beste garai batek izan behar du erretiro duina lortzeko. Teknologiak prozesu hori erraztu behar du, ez konplexuago egin. Produktibitate aldetik hobea da jende gaztea hartu eta zaharragoak erretiratzea. Gazteak trebetasun gehiago du. Produktibitate horrek mantendu behar du ez bakarrik langile berria, baita jubilatutakoa ere.
BERE HITZETAN
"Alabari beti esaten diot: bila ezazu enplegu bat, soldata duin bat emango dizuna. Ez zaitez gutxiagorekin konformatu, baina ez ezazu gehiago eska, askatasuna galduko duzu-eta bestela" (Elorrieta, Sindikalismoaren Berri Onak)
"Egoera politikoa aldatzeko bide bakarra botereari aurka egitea da, gure ustez, eta hori errazago egiten da gizartetik parlamentutik baino" (Elorrieta, Sindikalismoaren Berri Onak)
"Gatazkak dinamika dialektiko bat ezartzen du, eta hortik etorriko da, etortzekotan, aldaketa. Guretzat gatazkak ez dauka, berez, zentzu negatiborik. Kontsentsua, aldiz, helburu bihurtzen bada, guztiz negatiboa da gure iritziz" (Elorrieta, Sindikalismoaren Berri Onak)
"Kargua utzitakoan, gainkargarik gabeko herritar izatea da nire ardura nagusia. Iragana iragana da, baina nik ez nuke beti neure iraganaren zamapean bizi nahi" (Elorrieta, Sindikalismoaren Berri Onak)
"Zer aportatu dezakegu historikook? Batetik, esperientzia. Bestetik, nostalgia. Nostalgia ez da parte onekoa. Eta esperientzia, alde batera bai, baina bestera ez da balio positiboa. Esperientziak esaten dizu egoera jakin batzuetan nola jokatu, eta hori, zenbait unetan inertziaz jokatzea da" (Elorrieta, Sindikalismoaren Berri Onak)
"Egoera politikoa aldatzeko bide bakarra botereari aurka egitea da, gure ustez, eta hori errazago egiten da gizartetik parlamentutik baino" (Elorrieta, Sindikalismoaren Berri Onak)
"Gatazkak dinamika dialektiko bat ezartzen du, eta hortik etorriko da, etortzekotan, aldaketa. Guretzat gatazkak ez dauka, berez, zentzu negatiborik. Kontsentsua, aldiz, helburu bihurtzen bada, guztiz negatiboa da gure iritziz" (Elorrieta, Sindikalismoaren Berri Onak)
"Kargua utzitakoan, gainkargarik gabeko herritar izatea da nire ardura nagusia. Iragana iragana da, baina nik ez nuke beti neure iraganaren zamapean bizi nahi" (Elorrieta, Sindikalismoaren Berri Onak)
"Zer aportatu dezakegu historikook? Batetik, esperientzia. Bestetik, nostalgia. Nostalgia ez da parte onekoa. Eta esperientzia, alde batera bai, baina bestera ez da balio positiboa. Esperientziak esaten dizu egoera jakin batzuetan nola jokatu, eta hori, zenbait unetan inertziaz jokatzea da" (Elorrieta, Sindikalismoaren Berri Onak)
CURRICULUMA
Jaio:
Bizi:
Ikasketak:
Lana:
ELAn:
Loiuko Rafaeletxe baserrian, 1951n.
Bizi:
Algortan.
Ikasketak:
Deustuko Uniber-tsitatean Ekonomia ikasi zuen.
Lana:
Galletas Artiach eta Tubos Reunidos enpre-setan kontabilitate lanetan aritu zen.
ELAn:
1972an afiliatu zen. 1977an prentsa arduradun lanetan hasi zen Zuzen-daritza Batzordean. 1988tik idazkari nagusia da.
BERTSOA
Doinua: Mutil koxkor bat
Jexux Mari Irazu
Kolore batzuk ajatzen dira
ta beste batzuk horitu
Elorrietari ez zaio aspaldi
mitxelinikan loditu
dialektika ta batasuna
uztartzen baldin baditu
bere ordu extrak ezin litezke
sherpa lanean gelditu
sherpak mendia igo egiten du
ta Elorrietak mugitu
ta beste batzuk horitu
Elorrietari ez zaio aspaldi
mitxelinikan loditu
dialektika ta batasuna
uztartzen baldin baditu
bere ordu extrak ezin litezke
sherpa lanean gelditu
sherpak mendia igo egiten du
ta Elorrietak mugitu
Jexux Mari Irazu
BIZITZAREN PASARTEA
Niretzat Franco goizegi hil zen. Francoren diktadura oso luzea izan zen, baina nik karrera bukatu eta hurrengo urtean hil zen. Garai hartan Tubos Reunidosen nengoen, oso gustura, gaztea nintzen eta bizitza osoa nuen aurretik. Franco bizirik balego, ziurrenik enpresan jarraituko nuen. Baina hil egin zen eta oso erabaki garrantzitsua hartu behar izan genuen: gure lan profesionalean jarraitu edo sindikatuen munduan buru belarri sartu. Horregatik esaten dut Franco, niretzat eta zentzu horretan bakarrik, goizegi hil zela. Gure taldean denek erabaki genuen sindikatuan sartzea. Balore pertsonala bakarrik ez, kolektiboa ere bazen beraz. Pauso kolektibo hori izan zen garrantzitsuena, dena utzi genuelako: lana, askok herria...
ARGAZKI ZAHARRA
R. Diez eta J. Elorrieta 1994an: "Ikuspegi orokorragotik ere beharrezkoa litzateke ELA eta LAB elkartzea. Baina nahi izatea ez da nahikoa, baldintzak badauden ikusi behar da".
Irakurrienak
Matomo erabiliz
#1
Jon Fernández González
#2
#3
Ruwaida Amer Khan
|
+972 Magazine
|
CTXT
#4
#5
ARGIA
|
Bizi Baratzea
Azkenak
2025-07-29
Jon Fernández González
Uribarrin urperatutako herrietatik bota zituztenak omendu dituzte
Ur azpian utzitako herrietatik joan behar izan ziren 600 pertsonen omenez jarri dute oroigarria urtegiaren begiratokian, "ez ditugu inoiz ahaztuko urperatutako bizitzak", adierazi du Arabako ahaldun nagusiak.
2025-07-29
Gedar
609 langile kaleratuko dituzte Ezkirozko BSHn
Plantillak baiezkoa eman dio aurreakordioari, eta, printzipioz, urte hau amaitzean itxiko dute fabrika.
2025-07-29
Jon Fernández González
Gasteizko lorezainek lau hilabete bete dituzte greban, Jaurlaritza eta Enviser enpresa aurrean manifestazioa eginda
Gasteizko lorezainen grebak lau hilabete bete ditu, langileek salatu dute Enviser enpresak eta Gasteizko Udalak blokeatu dutela auzia, bilera berririk ez dutelako egin uztailaren 7tik.
2025-07-29
Eneko Imaz Galparsoro
Álvaro Uribe Kolonbiako presidente ohia errudun jo dute iruzurra eta eroskeriagatik
2002 eta 2010 artean Kolonbiako presidente izan zenari gutxienez lau eta zortzi urte arteko espetxe zigorra ezarri diezaiokete. Auzitegi Gorena 2018an hasi zen ikertzen Uribe, Ivan Cepeda senatari ezkertiarrak jarritako salaketa batean lekuko ziren hainbat paramilitarri... [+]
2025-07-29
Jon Fernández González
Israeldar kolono batek ‘No Other Land’ dokumentala grabatzen lagundu zuen aktibista palestinar bat hil du Zisjordanian
Yinon Levi izeneko kolonoak Odeh Hadalin aktibista hil du Zisjordania hegoaldean. 'No Other Land' dokumentala grabatzen lagundu zuen Hadalin, dokumental onenaren Oscar saria irabazi zuen martxoan. Kolono hiltzailea palestinar lurraldeak okupatzeagatik AEBetako zigor... [+]
2025-07-29
Mikel Aramendi
Analisia
Kanbodia eta Thailandia, gerra-plantak egiten?
Arma astunekin elkarri erasoka lau egun eman ondoren, baldintzarik gabeko su-etena adostu dute Kanbodiak eta Thailandiak, Malaysiaren bitartekaritzarekin, Kuala Lumpurren egin duten aurrez aurrekoan. Ezingo dute akabera hori ikusi bonbardaketetan, alde batean zein... [+]
2025-07-29
Gorka Peñagarikano Goikoetxea
Gurasotasun baimena 16 astetik 17ra luzatuko du Espainiako Gobernuak, eta 32 aste gurasobakarrentzat
Astearte honetako gobernu bileran onartuko dute PSOEk eta Sumarrek, akordioa iragarri baitute. Neurria "berehala" ipiniko dela indarrean jakinarazi dute.
2025-07-29
Ekologistak Martxan
Ekologistak Martxan-ek eskaerak erregistratu ditu udaletan eta Eusko Jaurlaritzan, airearen kalitateari buruzko informazio okerra zabaltzeari uzteko
2025-07-29
Jon Fernández González
Euskal diaspora elkartuko da Boisen, eta jendetsua izatea espero dute
AEBetako Idaho estutako Boise hiriburuan ospatuko dute euskal kultura ezagutarazteko, eta euskal diaspora batzeko. Hainbat ekitaldi egingo dituzte uztailaren 29tik abuztuaren 3ra arte.
2025-07-28
Eneko Imaz Galparsoro
Astebeteko liskarren ondoren, Thailandiak eta Kanbodiak su-eten akordio bat sinatu dute
Duela astebete, bien arteko mugan Thailandiako eta Kanbodiako tropak elkarri eraso egiten hasi ziren, Frantziaren kolonizazio aldian jatorria duen gatazka berpiztuta. Bi herrialdeek "berehalako eta baldintzarik gabeko" su-etena ezartzea adostu dute astelehenean, 35... [+]
2025-07-28
Eneko Imaz Galparsoro
Zuzenean eta zeharka 434.000 palestinar hil ditu Israelek 2023ko urritik, Gazako biztanleriaren %20, kalkulu baten arabera
The Lancet aldizkari ezagunak iazko uztailean eginiko "aurreikuspen zuhurraren" ondoren, zuzenean eta zeharka Gazan hilda egon daitezkeen palestinarren kopurua eguneratu du Steven Donziger abokatu entzutetsu estatubatuarrak, The Lancet-en formula... [+]
2025-07-28
Gorka Peñagarikano Goikoetxea
Europa makurrarazi du Trumpek
AEBek Europako produktuei %15eko muga-zergak ipiniko dizkie, eta alderantziz ezer ere ez
Horrez gain, Europa behartu egin du gasa AEBei erostera, 750.000 milioi euro xahutu beharko ditu horretan datozen hiru urteotan; beste 600.000 milioi euro gehiago inbertitu beharko ditu han, "inbertsio estrategikoetan"; eta, "ehunka milioi euro", zehaztapen... [+]
2025-07-28
Jon Fernández González
Agur esan du Hatortxu Rockek, baina segida izango du abenduan: Aske jaialdia
Lau egunez Lakuntza milaka lagunez bete du Hatortxu Rockek. Aurtengo edizioak presoen aldeko jaialdiaren bideari amaiera eman dio. Hala ere, abenduak 27rako jaialdi berria iragarri dute: Aske.
Gosez hiltzen ari gara
Nire gorputza erortzen ari da. Ama kolapsatzen ari da nekeak jota. Nire lehengusuak egunero jokatzen du bizitza laguntza pixka baten truke. Gazako haurrak gure begien aurrean hiltzen ari dira eta ezin diegu lagundu.
Eguneraketa berriak daude