1-
Olibondo sakratua,
bakearen legatua,
beraz, madarikatua…
Egur gogorra izanagatik,
hain zara delikatua…
Aroz aro kolpatua,
adar ezin kokatua,
minez bihurrikatua.

2-
Bizi irauteko grinez,
zailtasunetan ekinez,
eredugarria zinez!
Uda azkena heltzean ere
beti hostaje berdinez…
Nahiz ta egon negar minez,
askatu nahi ta ezinez,
zu gogor plantak eginez!

3-
Lehorgune ta zartada,
zure hosto zilarkara
dotorezia marka da.
Bizitzan sarri beheko aldeaz
ahaztu egiten gara,
ta zu edozein gisara,
aurpegia ta islada,
ezin ederrago zara.

4-
Udazkenean fruitua,
altxor txiki ezkutua,
zanpatua, estutua…
Nork aterako probetxu gehien,
nork aterako zukua…
Zure ale lapurtua,
preziatua, gurtua
ura urre bihurtua.

5-
Mundu bortitz zabalean,
denbora eternalean,
irmo, eginahalean,
Palestinarren herria zaintzen
duzu zure magalean.
Nahiz zauriak azalean,
nahiz hormak lurrazalean,
zuk esperantza alean.

6-
Bonba, metraila, tiroa,
ez ote duzu giroa
tenperaturaz igoa?
Ez dakit zaren biktima soila
ala zaren motiboa…
Ondo al zaude oliboa?
Ala zure olioa
odol bihurturik doa?

7-
Amildegi muturrean,
erortzeko beldurrean,
egon arren hil hurrean,
etorkizuna irakurtzen da
zure azal zimurrean.
Badakizu malurrean,
haize gogorren aurrean,
nola sustraitu lurrean.

8-
Bere labar, bere malkor,
bizitza horren da galkor,
eta gizakia elkor…
Zu aldiz beti ixil-ixila,
hain umil ta hain moldakor.
Desagerpena badator,
gu ez gara izango nor
ta zu egongo zara hor.  

Doinua: Ai, hori begi ederra A