Astelehenean, Donostiako Emakumeen Etxean egin dute agerraldia Mugimendu Feministako hainbat kidek, ostiraleko greba orokorraren balorazioa publiko egin asmoz. Grebak izandako arrakasta nabarmendu dute, eta era batera edo bestera lagundu dutenei zorionak eman. “Grebak jarraipen masiboa izan du, zenbatezina da herriak kalea hartzean duen indarra, horregatik ez dago zifrarik martxoaren 8an gertatutakoa jasoko duenik”, adierazi dute. Arrakasta, aipatu bezala, kuantitatibotik harago doala azpimarratui nahi izan dute, diskurtso politikoari dagokionez eman den jauzi kualitatiboa nabarmenduz.

Grebaren izaera internazionala azpimarratu dute, eta martxoaren 8ko grebara 140 herrialdetik gora batu direla jakinarazi. “Heteropatriarkatu kapitalista sistema globala da eta herrien burujabetza ezinbestekoa den bezala, behar-beharrezkoak ditugu elkartasun nahiz aliantza internazionalistak”, nabarmendu dute.

Mobilizazioek hiri, herri zein auzoetan izandako erantzun positiboaren aurrean, grebaren izaera deszentralizatua lehenesteko erabakian berretsi dira: “Euskal Herri mailan koordinatu gara, argi baitaukagu indarrak batzea eta aliatzea dela gure bidea, eta herri gisa eraiki nahi ditugula alternatibak. Horrela, eraldaketarako eragile nahiz subjektu anitzak batu gara (…) Elkarrekin ahaldundu eta politizatu gara, eta hori da gure garaipen nagusia”.

Bidea luzea egiteko

Grebak barnebildu dituen bost ardatzak aztertu dituzte –zaintza, kontsumoa, soldatapeko lana, pentsionistak, eta ikasleak–, eta ardatz orotan aintzat hartzeko lorpenak badirela jakinarazi. Hala ere, “urrats handia” eman arren, helburuak lortzera bidean egiteko asko dagoela adierazi dute. Besteak beste, emakumeek* dohainik egiten dituzten lanak sozializatzetik eta emakume* guztien greba eskubidea gauzatu ahal izatetik urruti garela aipatu dute. Nagusitzen den familia eredua ere jo-puntuan jarri dute: “Euskal Herrian dugun familia eredua logika patriarkaletan eraikitzen da, zaintza lanak feminizatuz eta pribatizatuz, eta bereziki emakume arrazializatu nahiz migranteon esplotazioan oinarrituz”. Erakunde nagusiek gauzatzen dituzten politikei ere egin zaie kritika, hauek “merkatuaren etekinen menean” jarraitzen dutelako eta “emakume* langileon esplotazioa indartzen” dutelako. Ez dute aipatzeke utzi indarrean jarraitzen duen indarkeria matxista. Guzti honen aurrean, “bizitzak erdigunean jarriko dituen paktu sozial berri” baten eskariari eutsi diote.

Salaketak

Balorazioarekin batera, zenbait salaketari ere eman zaio bide. Batetik, “emakumeon* bizi eta lan baldintza prekarioen arduradun zuzenak diren Nafar Gobernu eta Eusko Jaurlaritzaren, Iberdrola bezalako enpresa handien edota patronalen” grebara batzeko saiakerak salatu dituzte. Keinu sinboliko gehiagorik ez zaiela onartuko jakinarazi dute, eta Mugimendu Feministaren aldarrikapenak “arduraz entzun eta horiek gauzatzeko konpromisoak har ditzatela” exijitu: “Ekintza, politika eta aldaketa feminista errealak nahi ditugu, eta ez dugu onartuko kapitalaren edota gizon batzuen interesek jarri dezaketen inongo toperik”.

Bestetik, poliziak grebalarien kontra izandako jarrera oldarkorra ere salatu dute. Jakinarazi dutenez, Euskal Herri mailan 60 grebalaritik gora identifikatuak izan baitziren.