A ita Santua hil... baino bi egun lehenago Pietro M.-k, Guardia Vatikanoko buruak, dei bat jaso zuen bere etxean. Erlojua begiratu eta gaueko ordu biak pasa zirela ohartzean, zimiko bat sentitu zuen bihotzean, alarmak eraginda; izan ere, bere emaztea mediku-taldeari laguntzen zion mediku-taldeko anestesistaren emaztearen adiskide mina zen, eta, haren ustez, Idazkari Nagusiak, Errepublikako Lehendakariaren ordezkariak, Erromako alkateak eta Seguritateko Buruak osatutako kontseiluak agindua eman arte ez zuten desentxufatuko, eta bere aurreikuspenen arabera, hori ez zen gertatuko hurrengo berrogeita zortzi orduak pasa baino lehen. Telefono dei eta aparteko lan askotako egunak izaten ari ziren, eta hala ere, telefonoaren hotsa, eta ordu horietan...

R. kardinalaren idazkari partikularra zen.

- Ez, oraindik ez.

Pietro M.-k sakon hartu zuen arnasa, lasaiturik. Egundoko antsiaz bizitzen ari zen egun horiek, bere bizitzako garrantzizkoenentzat jotzen zituenak, Aita Santuaren hilotza beilatzeko ohorea edukiko zuela jakinik. Asko ziren horrelako ohorerik eduki gabe erretiro hartutako Guardia Vatikanoko buruak. R. kardinalaren idazkariak prestaketak zer moduz zihoazen jakin nahi zuen. Pietro M.-k, gizon artatsua baitzen, dena prest zegoela jakinarazi zion: galazko txanbergo guztiak errepasatuta zeuden, denak lisatuta eta botoi guztiak bere tokian; kaskoek eta lantzek, produktu berezi batekin garbiturik, sekula ez bezala dir-dir egiten zuten; gizon guztiak alarma-egoeran zeuden, edozein aginduren zain... Hasperen eginez, Pietro M.-k pentsatu zuen ezen, erlatiboki erraza zen bere eginkizuna betetzeko horrenbeste lan behar bazen, zer ez ote zen beharko bestelakoak prestatzeko, heriotzaren albistea eman bezain pronto ehun milaka erromes etorriko zirela kontuan hartuta. Gogora etorri zitzaion R. kardinalak interesak zituela hotel-industrian. Baina R. kardinalaren idazkari partikularrak beste zerbaitengatik deitzen zion.

- Izan ere, garrantzi handiko mandatu oso delikatua da... San Pedroren artzain-makila edo bakulua falta da bere tokitik. Eskandalu bat litzateke Aita Santuaren hilotza bakulurik gabe agertuko balitz fededunen aurrean... Konturatzen al zara?
- Pietro M. konturatzen zen asuntoaren larriaz, noski. "Walesari galdetu al diozue?" galdetzeko tentazioa eduki zuen, baina garaiz isiltzeko gauza izan zen. Pietro M.-k gogoan zuen behin, Aita Santuaren agintaldiaren hasieran, Walesarekin egon zela, eta bere bibotetik, ustekabean bezala, langostino-azal bat ateratzen ikusi zuela; geroztik, beti pentsatu izan zuen Walesaren bibotetik edozer atera zitekeela: giltza ingeles bat, lanik gabeko obrero bat, fabrika itxi bat... zergatik ez San Pedroren bakulua?

- Baina lasai -zioen R. kardinalaren idazkariak-; uste dugu badakigula non egon daitekeen. Zu bertara joan eta jaso besterik ez duzu egin behar.

Eta hau esaten zuela, helbide bat xuxurlatu zuen.

Helbidea entzutean, Pietro M., ustekabean harrapatuta, asaldatu egin zen. Ezinezkoa zen! Izan ere, ongi aski ezagutzen zuen, berak ere, helbide hori... Baina ezer esan izan balu bere burua salduko zuen.

- Ez da uste duzuna »moztu zuen R. kardinalaren idazkari partikularrak, larderiaz, Pietroren pentsamenduak irakurri izan balitu bezala». Arrazoi estriktoki pastoralek baizik ez zuten pontifizea bultzatzen.

Beraz, Pietro M.-k, diskrezio osoz arituko zela zin eginez, hurrengo egunean bakuluaren bila joango zela agindu zuen. Laster izendatuko zuten Aita Santu berria. Hautagaietan, bazegoen austriar bat, brasildar bat, nigeriar bat... Aukera ia guztiak, toki gehienetan bezala.

Amaiera. Fedegabea naiz, baina ez diot fede askorik nire fedegabetasunari. Katolikoak eta kristauak errespetatzen ditut beraiek ere besteok errespetatzen gaituztenean -zeina ez baita beti kasua, ez horixe-. Hierarkiaren kezkak irrigarriak iruditzen zaizkit. Eta ezin eramana zait egunotan pairatu dugun bonbardaketa informatiboaren zenbatekoa, eta nolakoa.