O veciño de Villabona, veciño de Donostia-San Sebastián, de 60 anos, conduciu ao seu compañeiro enfermo á macrobiótica. Apresurouse a seguir o mesmo sistema de alimentación co seu compañeiro.

Fixeches saber ao teu amigo e fixéchesche macrobiótico.

A un compañeiro de traballo detectáronlle cancro e eu díxenlle que había unha alternativa. Coñezo a Jexux [Larretxea] desde fai máis de 35 anos e expliqueille ao meu amigo como se escapou dunha enfermidade grave mediante a macrobiótica Jexux. Díxenlle a Jexux que iría ver ao seu amigo e que si. Díxolle o que era esa comida e a influencia que exercía sobre o seu corpo. O meu amigo quedou bastante convencido e fomos xuntos a Saint Gaudens en 1996-97. Permaneceu alí un mes ou máis e observou que progresara considerablemente na enfermidade.

Ao vela, pensei que esta comida sería boa tamén para o que non estaba enfermo. Decidín que ía probalo.

Como empezaches?

Empecei a seguir a dieta co meu amigo, en 1997. Durante un mes tamén fun a Saint Gaudens e alí estiven a estudar cociña, cociñando, experimentando. O experimento é o máis importante nestes mundos. Non serve escoitar, ver ou ler, hai que probar a súa influencia no corpo. Probeino e dixen: “Este é o meu camiño”.

Ao principio fíxolleme bastante duro, pero pensei “si fano outros tamén o farei eu”. O cambio é da noite para a mañá, sen azucre branco, sen café e sen alcol... pero notaba que me atopaba moito mellor. Nótase en dúas semanas. A primeira semana, como o cambio é grande, quedas debilitado. O corpo vaise adaptando aos poucos e séntesche moi ben.

Como chas arranxas cos que non son macrobióticos?

Fago o día a día macrobiótico, os fins de semana ando máis tranquilo ou ou máis libre. Vou cear cos meus amigos e por unha vez non pasa nada.

Entón, aconsellaría vostede este tipo de comida?

Si, si, cento por cento. Sentoume ben. Eu diríalle que experimente vostede un mes, e vostede dirá: “Bo, isto si inflúe”. En Intxaurrondo, aí tes o restaurante que abrimos en 1999.

É fácil cociñar?

Eu creo que facer o básico é fácil e non é caro. Quizá se tarda un pouco en cociñar.

Tenta conciliar a teoría e a práctica da macrobiótica.

A macrobiótica fíxose coñecida, pero hai que aprender máis sobre a teoría, porque non se trata para comer arroz e basta. Recentemente, por exemplo, lemos e analizado un libro de Ohsawa [George Ohsawa, mestre de macrobiótica xaponés] no grupo.