É evidente que o conflito colectivo nos centros privados concertados da CAV é interminable; recentemente, os sindicatos que representamos ao 100% do persoal convocamos outras oito xornadas de folga nos meses de outubro e decembro. O motivo para chamar a estas folgas é claro: As patronais Kristau Eskola e AICE-IZEA teñen a negociación colectiva totalmente bloqueada desde a firma do último convenio en 2019 (non esquezamos que houbo 29 folgas para esa firma).

As nosas principais reivindicacións son a mellora das condicións laborais dos colectivos máis precarizados e feminizados, o alivio das cargas de traballo, o establecemento de medidas para o mantemento do emprego, a regulación da formación profesional e o incremento salarial que garanta o IPC (11,8% desde 2020). Ao mesmo tempo, os módulos económicos que reciben os centros privados concertados da CAPV aumentaron un 15% no Departamento de Educación e un 13,8% no caso do bacharelato. Non é lóxico, con todo, que o Departamento de Educación incremente o seu financiamento con diñeiro público a estes centros máis aló do IPC, e, con todo, non garanta o salario dos traballadores tal e como os sindicatos viñemos reclamando unha e outra vez, e o que é peor, que os salarios se mantivesen conxelados desde 2020. As convocatorias de folga teñen, por tanto, unha completa xustificación. Pero tamén hai unha gran razón.

Continuar incrementando o financiamento sen ningún mecanismo de control baixo a pretensión de vender unha utopía gratuíta para a rede privada, ten graves consecuencias como o desequilibrio entre redes, a vulneración do dereito á educación nas mesmas condicións e unha maior segregación escolar. Os partidos políticos que apoian o proxecto de Lei de Educación pretenden perpetuar o sistema dual, que non garante os dereitos fundamentais do alumnado. Como consecuencia da equiparación público-privada, este sistema dual promove, si é posible, un sistema máis competitivo e menos regularizado que o actual. Así mesmo, este sistema dual perpetúa o conflito laboral, xerado voluntariamente polas patronais e apoiado polo PNV.

Débese avanzar cun sistema educativo que amplíe o perímetro da escola pública. Para iso, existen dous instrumentos legais que serían complementarios: por unha banda, a planificación das prazas escolares, que priorice a escola pública e que reduza as concertacións educativas, ata que a escola pública sexa a única que se vai a ofertar; e por outro, a creación dun marco de publificación eficaz e real que integre os centros concertados e os seus traballadores.

Temos claro que negociamos coas patronais a renovación do convenio, que son as responsables do bloqueo. Pola contra, é urxente que o Departamento de Educación adopte medidas, sen esperar á lei, como a imposición de medidas drásticas de control e a limitación das competencias dos centros privados concertados, xa que as patronais están en todo o tempo neste marco educativo mercantilizado e non regularizado. As consecuencias son evidentes: un conflito laboral interminable e unha profunda desigualdade social.

Javi Kerexazu Gamazo e Nagore Iturrioz Lopez, Steilas.