Tendo en conta o encarecemento da vida como dinámica xeral do curso, na Rede de Solidariedade de Judimendi (Vitoria-Gasteiz) realizamos un traballo sobre o encarecemento da enerxía durante o tres primeiros meses do curso. Tras as numerosas accións levadas a cabo no marco deste traballo, vimos a necesidade de convocar unha mobilización veciñal que partirá da praza Médico Tornay o día 12 de xaneiro ás 19:30.

De feito, as consecuencias dunha recente enquisa realizada en Judimendi son graves: un terzo dos veciños está a ter problemas para pagar enerxía este inverno e máis do 90% vese obrigado a cambiar os seus hábitos de consumo polo aumento do prezo da enerxía. Mentres tanto, os beneficios das grandes empresas enerxéticas crecen constantemente. Isto deixa claro que a raíz do problema non está nun aumento do prezo orixinal da enerxía, senón nas marxes económicas das empresas enerxéticas. É dicir, o encarecemento da vida, e en concreto da enerxía, non o explican os feitos conxunturais, senón que é consecuencia directa do capitalismo.

É certo que a extraordinaria xeración de enerxía eólica dos últimos días do ano e a caída da demanda enerxética nas vacacións de inverno tropicais que tivemos, ha difuminado o golpe en moitos fogares, pero nos últimos días os prezos volven subir. E é que non parece demasiado razoable deixar en mans dun mercado que fluctúa o prezo da enerxía ante a precariedade meteorolóxica do cambio climático, nin someter a produción de bens básicos, neste caso a enerxía, ás empresas que buscan beneficios económicos.

Con todo, o encarecemento da vida non é só unha cuestión de subida de prezos. As condicións actuais non garanten as taxas de crecemento do capital unha vez, polo que para garantir a acumulación agrediuse contra a vida. O capital está a estreitar máis que nunca o traballo asalariado, aumentando as periferias do mercado laboral, onde predominan os salarios baixos, a parcialidad, a temporalidade e a inestabilidade. Desta maneira, mentres soben os prezos, baixan os salarios reais, é dicir, a nosa capacidade de consumo diminúe. E, por tanto, ponse de manifesto a debilidade estrutural do sistema capitalista para garantir as condicións materiais das clases populares, como se pon de manifesto que o mercado non é o mecanismo idóneo para a asignación de recursos.

Por todo iso, chamamos a mobilizarse para denunciar que, mentres teñamos dificultades para pagar un ben básico como a enerxía, as grandes empresas enerxéticas acumularon enormes beneficios. Ou devandito doutro xeito, para denunciar que os beneficios destas empresas obtéñense sobre a nosa miseria. Doutra banda, non poder facer fronte á factura enerxética para facer ver que non é un problema individual e reforzar a comunidade ante esta problemática. Ou o que é o mesmo, para fomentar a solidariedade entre os oprimidos.

Para terminar, sinalar que ante esta situación, a autoridade política ten dúas opcións. Obedecer ao oligopolio enerxético ou arrimar o común, intereses comúns e necesidades comúns. Até agora, ao amparo das políticas neoliberais, déronse mercantilizaciones, privatizacións, financiamentos e desregulaciones de actividades que non estaban sometidas á lóxica do mercado. Implicando así a expropiación de bens e servizos imprescindibles para o sostemento da vida, en beneficio da reprodución do capital. A consideración da comunidade como base esixe, ademais da filosofía xeral, unha transformación das formas de facer. Supón unha transformación nos modos de participación e no papel da comunidade. Sabemos que as solucións á problemática enerxética non son fáciles, pero somos partidarios de pensar e pór en marcha xuntos. O control comunitario sobre un ben básico como é a enerxía é a única forma de dar un cambio de rumbo.

Con todo, non imos ser inxenuos, desde a UNIÓN sabemos que non imos atopar solucións (só) a nivel de barrio. O barrio é un espazo onde se produce a cotidianeidad, onde se producen as relacións máis estreitas de cada día. O barrio permítenos desenvolver relacións entre quen padecemos as mesmas problemáticas e estamos convencidos de que desas relacións poden xurdir diferentes dinámicas de colaboración. En definitiva, si o barrio é o espazo de referencia do noso día a día, é lóxico querer convertelo nun espazo habitable. Do mesmo xeito, somos conscientes de que para conseguir estes obxectivos teremos que incidir con outros axentes e noutros marcos. Por iso mostramos a nosa total disposición en colaboración con outros axentes.

UNIDOS, Rede de Solidariedade de Judimendi