Un estudo sobre especies invasoras foi realizado por 86 investigadores de 49 estados internacionais, que alertaron dalgunhas “ameazas”. O informe foi publicado pola Plataforma Intergobernamental para a Política Científica (IPBES) sobre a Biodiversidade e os Servizos dos Ecosistemas, dependente da Organización das Nacións Unidas, a primeira que se levou a cabo até a data neste tamaño.

Conclúen que o ser humano é o principal culpable e o causante da desaparición de especies vexetais e animais: “Moitas actividades humanas han permitido o desprazamento, a fixación e a expansión das especies invasoras”. Ao mesmo tempo, estas especies invasoras son a causa da extinción do 60% das especies xa extinguidas. As especies invasoras máis estendidas son: Plantas de hiazinto acuático común (Pontederia crassipes) e lantana (Lantana camara) e rata negra (Rattus rattus).

Das 37.000 especies invasoras estrañas asentadas, chegadas por culpa dos homes, 2.300 foron atopadas en terras dos pobos de orixe. Os investigadores determinaron que danan a biodiversidade autóctona modificando os ecosistemas e competindo ou alimentándose de especies autóctonas. Lembran que non son só unha ameaza local, senón que afectan a todo o planeta.

Danos na natureza e nos seres humanos

Segundo os seus autores, as especies invasoras non supoñen máis que un risco. Entre un 80% e un 85% do impacto sobre a natureza e os seres humanos é “negativo”: económico, alimentación e seguridade da auga, saúde humana e identidade cultural. “As especies invasoras poden afectar enormemente ás persoas máis dependentes da natureza, incluídas as persoas dos países de orixe”, subliñan. Estiman que estes danos deixan uns gastos anuais de 400.000 millóns de euros, cifra que vai multiplicándose desde a década de 1970.

Previuse que o clima empeore os efectos da emerxencia e os danos serán maiores, entre outras cousas, debido ás plantas invasoras os incendios serán máis frecuentes e graves, segundo o informe. Con todo, determinaron que os problemas promovidos polos seres humanos poden ser resoltos polos seres humanos, e que a prevención é a mellor e máis rendible, “pero tamén a eliminación, o mantemento e o control son eficaces en contextos específicos”. Aos que se opoñen a “erradicar” algúns animais, lembráronlles: “O non control dunha especie como o hipopótamo ou a rata implica a morte doutras especies”. Propoñen aos gobernos unha serie de medidas e lembran exemplos de países que deron bos resultados.