Ultimamente fálase cada vez máis do fenómeno das casas de apostas. O xogo (apostas deportivas, un batit) parece cada vez máis popularizado, sobre todo entre os máis novos. Un estudo recente publicado polo Instituto para a Dependencia de Drogas da Universidade de Deusto arroxa datos significativos: Un de cada tres novos de entre 12-22 anos xogou algunha vez o diñeiro, e unha vintena ten o risco de desenvolver a súa adicción ao xogo.

Así mesmo, cada vez son máis numerosas as voces que se sitúan en contra deste tipo de negocios. No barrio burgalés de Gamonal e na madrileña Moratalaz desenvolvéronse diversas dinámicas contra este tipo de establecementos.

Tamén hai experiencias próximas. A Gazte Asanblada de Judizmendi, en Vitoria-Gasteiz, leva un ano traballando sobre a casa de apostas que se abriu no barrio e en Azpeitia tamén se levaron a cabo varias mobilizacións contra este tipo de establecementos.

Cada vez máis

En 2017 había 3.130 salóns de xogo no Estado español. Deles, 700 abríronse nos últimos tres anos, segundo a Asociación de Empresarios de Salóns de Xogo de España. En Aiaraldea, en cambio, hai dúas casas de apostas: Un está en Llodio e o outro en Amurrio.

Pero son moitos máis os establecementos que dispoñen de máquinas de boinas e/ou aparellos de apostas deportivas. Segundo os datos facilitados pola Ertzaintza, 138 bares e comercios da comarca dispoñen deste tipo de máquinas: 65 de Llodio, 37 de Amurrio, 13 de Orduña, 4 de Ayala, 11 de Artziniega, 2 de Arrankudiaga-Zollo e 6 de Orozko.

O maior risco, en Internet

Pero os expertos cren que Internet é o maior perigo. “En todas as casas de apostas hai un cartel no que se di que está prohibido o acceso a menores, pero sabemos que entran aínda que estean castigados. Con todo, os móbiles son a forma máis directa de acceder a calquera lugar. En moitas páxinas web de apostas pídese ser maior de 18 anos, pero só tes que dicir que tes esa idade para acceder, non hai máis control. Desde o punto de vista legal isto regulouse moito, pero non hai ninguén que se encargue de levar o control".

Así o explicaron Gotzon Minguez Ojembarrena e Mariola Miguel. Minguez e Miguel son os traballadores do servizo de atención psicolóxica dos Concellos de Amurrio e Llodio, respectivamente. Os mozos levan anos investigando a súa relación cos elementos que poden xerar adicción (drogas, videoxogos, apostas...).

Cada vez antes

Para iso, realizáronse diversos cuestionarios nos centros educativos de ambas as localidades. Os dous expertos coinciden en que os resultados mostran tendencias claras e distintas. “Os mozos comezan a consumir tecnoloxía cada vez antes e teñen á súa disposición páxinas web de apostas”.

Segundo subliñaron, tamén nas lonxas dos mozos a tecnoloxía está a aproveitarse cada vez máis de forma xeneralizada. “Trátase de espazos nos que se mesturan mozos de diferentes idades, o que facilita o acceso de menores aos sitios web de apostas”.

Homes novos

Definiuse o perfil habitual das persoas que realizan as apostas: “Homes de 15 a 40 anos”. Segundo explicaron, as apostas máis frecuentes son as pequenas: de 1 a 2 euros. Con todo, os dous psicólogos destacan que no caso dun adolescente este diñeiro pode ser moito: “Para un adulto, dous euros son moi pouco, pero para un mozo gastar 2 euros nunha aposta suporía destinar o 20% da súa paga da semana ao xogo. Imaxina esa porcentaxe extrapolado a un adulto”.

A prevención, máis difícil

Miguel e Minguez, pola súa banda, cren que a prevención no xogo é máis difícil. “É fácil que os mozos poidan facer apostas deportivas e non está tan mal visto como consumir drogas. Non é tan estraño ver a un menor cos seus pais nunha máquina de apostas deportivas, por exemplo”.

Tampouco axuda a presenza de publicidade das casas de apostas. Mentres estea prohibida a publicidade de tabaco e alcol de alta gradación, os patrocinios e anuncios das casas de apostas son cada vez máis numerosos e evidentes. “Rafa Nadal, por exemplo, é considerado un anunciante de xogos de póker. Isto dá a sensación de que o xogo é unha actividade 'sen consecuencias'”.

Miguel e Minguez explicaron que o xogo se considera unha enfermidade desde o ano 2013 e que a enfermidade se padece desde entón. “Até entón considerábase un problema, pero non unha adicción”. Os psicólogos estiman que se pode desenvolver a mesma adicción ao xogo que ás drogas. “Estamos a falar dunha dependencia psicolóxica”.

Segundo subliñaron, a tolerancia tamén se dá no xogo. “A xente empeza a xogar pequenas cantidades, nun momento moi puntual. Pero cada vez hai que investir máis tempo e diñeiro para sentirse a gusto. Tamén se crea a síndrome de abstinencia, cando se abandona. Moitos estudos relacionan a dependencia do xogo con problemas familiares, de aprendizaxe ou de relación”.

No fondo, ambos os expertos coinciden na necesidade dunha profunda reflexión sobre as adiccións. “Deberiamos pensar no papel que xoga o lecer nas nosas vidas”.

Esta reportaxe publicouno Aiaraldea e trouxémolo a ARGIA grazas a licénciaa CC-by-sa