Errusiak Ukraina inbaditu duela-eta etengabe ari zaizkigu esaten inbaditzaileak eskarmentua jasoko dutela, eta hurrengo baterako bi bider pentsatuko dutela horrelako neurri zapaltzaileak hartu aurretik. AEBek sustatuta Errusia zigortu dute enbargo neurri gogorrak aplikatuz, mendebaldarrok ziur gaudelako Errusiako ekonomiak ezin izango duela egoera hau gainditzerik.
Egia aitortze aldera, enbargo politikek eragina izan dute Afrika edo Asiako herrialdeei aplikatu zaizkienean, hala nola Hego Afrika, Zimbawe, Irak edo Irani; baina herrialde horietako txiroenek pairatu dituzte bizi baliabideen endekapenen ondorioak. Oroitu behar dugu Nazio Batuek Iraki ipinitako enbargoen ondorioz 500 mila haur zendu zirela, pertsona zaurgarrienak horiexek baitira. Halere, berriki zendu den Madeleine Albright Bill Clintonen kanpo aferetako idazkariari galdetu zitzaionean nola baloratzen zituen Iraki ipinitako enbargo neurri hilgarriak, ihardetsi zuen egoera latza jasan zutela irakiarrek, baina han egindakoak merezi izan zuela.  

Herrialde txiroak zigortu nahi direnean, NBEko Segurtasun Kontseiluak ez du arazorik izaten enbargo neurriak onesteko. Alabaina kontseilu horretako kideetako bat edo beren hurbilekoa denean, kontseiluan beto eskubidea erabiltzen dute eta NBEren legeditik at garatzen dira neurriak. Orduan, estatuek banaka aplikatu ditzakete neurri horiek, orain gertatu den bezala. Beraz, AEBei, itsu-itsu, Europako Batasunak jarraitu die, nahiz bumeran efektua jasan, izugarrizko menpekotasuna baitugu Errusiatik ekartzen ditugun hainbat oinarrizko produkturekiko (petrolioa, gasa, garia,..). Gerra honen galtzaile nagusiak ukrainarrak dira, hilotzak beraiek ipintzen ari direlako, baina ondorio larriak pairatu behar ditugu europarrok ere, jadanik lau milioi pertsona guregana etorri direlako, horien senar eta semeak kontatzeke. Izan ere, haiek guztiek, oraingoz, etxebizitzak, eskolak, osasun zerbitzuak eta abar behar dituzte eta gure gain burutuko dira gastu publiko horiek.

Anartean, gerrari eusteko egunean 600 bat milioi dolar igortzen zaizkio Ukrainari, eta beste eskuarekin Errusiari 800 milioi dolar ematen dizkiogu gas, petrolio eta beste hainbat inportazioren truk. Beraz, negozio polita burutzen ari gara europarrok!
Bestalde, begi bistakoa da NATO ere gerra hau sustatzen eta xaxatzen aritu dela aspaldidanik, betiere AEBen maltzurkeriei jarraituta, azken finean Mendebaldeko estatuak berrarmatzea baitu xede NATOk; Trumpek EBko kideei eskatu zien gastu militarretan eskuzabalago izateko, BPGren %2ra hurbiltze aldera.

Trumpen ideia orain azaldu da, Ukrainako gerran murgilduta gaudenean. EBko kide oro prest dago gastu militarretan jauzia emateko BPGren %2ra heldu arte. Alemaniak 100 mila milioi euro erabiliko ditu berrarmatzen!

Horrek adierazten digu negozio oparoa aurreikusten duela industria militarrak, izan AEB zein EBkoa. Beste aldean, Txinak ere ez du galduko; Errusiak EBean salduko ez dituen petrolioa, gasa eta abar oso ongi etorriko zaizkio defizit nabarmenak dituzten sektoreak orekatzeko. Eta galtzaileak herritar xumeak izango gara, diru publiko gutxiago geratuko zaigulako zerbitzu publikoetan inbertitzeko, zergak igotzea “debekatuta” dagoela ematen baitu, eta ez dirudi mozkinak zergei ihes eginaz gordetzen dituzten paradisu fiskalak enbargatuko dituztenik.