Topikoetatik tiraka ezin ukatu nafarrak burugogorrak direla, eta horien artean hala behar dute izan Kaskezur taldekoek. Aspaldi da zakur bat espaziora bidali zutela hark bizi hobea ezagutu eta bueltan beraiei kontatu ziezaien. Gerora, 2011n, zakurra noiz bueltatu itxaron bitartean, trebatuz eta irudimenari hesiak zabalduz, Gure jokua kaleratu zuten: irekia erabat, estiloz estilo salto egin eta patroiei entzungor egiten ziena, lotura eza eta dibertimendua ereinez. Bi urte geroago, aldarte serioagoarekin bueltatu ziren gure orriotara eta ilgorak behar duen errespetuarekin izen bereko diskoa kaleratu zuten. Serioago eta irmoago, pop-rockari post-hardcorearen sendotasuna itsatsi zioten, ilunago batzuetan eta umore finarekin beste batzuetan.

Eta zenbait urte pasata bueltan dira baztandarrak mimoz eta lan handiz prestatutako Azpisugeak diskoa jendaurrean plazaratzera. Mimoz diot, emaitza eta kantuen ñabardurak azpimarratzekoak direlako. Berako Atala estudioetan grabatua izan da Iñigo Irazokirekin eta ekoizlea Ibai Gogortza (Borrokan) izan da. Zinez lan eskerga egin dute guztiek.

Laukotea erabat barneratu da 90eko hamarkadan sona eta arrasto nabaria utzi zuen noise-pop edo indie delakoan, ez edonola gainera. Gerora, beste askok bezala, etiketa horiek sena galdu badute ere, gutako batzuen iruditerian zizelkatuta daude distortsio, melodia bihurri, intentsitate eta energiaz betetako kantu melodiko eta bizi haiek. Eta hala egin dute, barrenak askatuz, mugak bilatuz eta batez ere disfrutatuz. Hala transmititzen dute.

Itsasoen norabidea aldaraziko duen Olatua-k malenkonia, energia eta kiloko pop-rock oparia ditu bere baitan; giza-lege aldaketen salbu ez dagoen Beti berdin Ama Sayren ahaide da eta, jostari, gai da in crescendo distortsioan amiltzeko. Azpisugeak gurutzatua minimal-osoa da: Fugaziren tankerako bihozkadak zelatan irudimen handiko pop-rocka du segida. Sonik II-k guztia eman nahi du bidegabekerien kontra: psikodelia, power-popa, noisea eta kaos kontrolatua. Ederra! Lore sorta arnasa mozten duen noise-pop bizi eta kiribilkaria da. Dena argi ikusi nahi nuen rockeroena, zuzena. Uhin ertzak irlarako bidaia-laguna da, ez zaio ezer falta: askatasunean hazi eta erabat basati bihurtutako power-pop perla energetikoa. Arantzez josita gaudelako berau hauskorra da, pop malenkoniatsua. Eten zen denbora-k pop-rock jostari eta alaietatik noisearen erraietara bidea egiten du. Eta, azkenik, akustikoan interpretatutako Lumik gabeko oiloak sarkorra da.