Maxim Gunjia elkarrizketatu dugun egunean bertan, Georgiako tropek erasoa jo dute Abkhaziako ipar-ekialdean. Ministerioan urduritasuna nagusi den arren, 30 urteko gazteak unetxo bat eskaini digu bere bulegoan.
Nola bizirauten du Abkhaziak blokeopean?
Turkiatik kargaontziak datoz baina baliabide gehienak Errusiako mugatik sartzen dira. Abkhazia turismo eta nekazaritza produktuak Errusiara esportatzeaz bizi da.
Errusia lagun izan duzue beti. Batzuk diote Errusian sartu nahi duzuela.
Abkhaziako Gobernuak erabateko independentzia nahi duela adierazi du behin eta berriz. Gerra nahiz gerraostean asko lagundu digu Moskuk baina horrek ez du esan nahi errusiar izan nahi dugunik.
Georgiako errefuxiatuek bueltatzeko aukera izango dute inoiz?
Georgiak ez du nahi errefuxiatuak pixkanaka bueltatzea, denak batera baizik. Errefuxiatuek Georgian integratu behar dute. Batzuk gerra kriminalak dira eta hemen ez dago haientzako tokirik.
Abkhaziar diaspora oso handia da. Zer dela-eta?
Errusiar tsarrek Kaukasoa XIX. mendean menderatu zutenean, abkhaziar musulman orok alde egin zuen. Egun, Turkian soilik 500.000 abkhaziar daudela kalkulatzen da eta horietatik, 5.000 inguru bueltatu dira 1993tik aurrera.
Georgiarrek alde egin dute baina abkhaziarrak gutxiengo bat dira oraindik ere. Herri honen kultura eta hizkuntza bermaturik al daude?
Abkhazian hiru eskola mota daude: errusiarra, armeniarra eta abkhaziarra. Zoritxarrez, oso gutxi argitaratu da abkhazieraz. Eskola liburuak oso urriak dira eta errusierazkoak erabiltzea nahitaezkoa dugu.
Noiz lortuko du Abkhaziaren independentziak nazioarteko onespena?
Jakin badakigu horrek luze joko duela, agian 20 urte baino gehiago. Dena den, independentzia lortu eta gero, Europar Batasunean sartzea dugu helburu.