Alardeen gatazka sortu zenetik hamar urte pasa dira. Egia da egoera lasaitu eta hobetu egin dela, baina ezin esan arazoa soluzionatu egin denik. Bi Alarde egotea ez da konponbidea, AEBetan beltzentzako eskolak egitea soluzioa ez zen bezala; txuri eta beltzentzako eskola bakarra izatea zen helburua, eta gure kasu honetan ere Alarde bakarra eta guztiona da lortu beharrekoa. Eta printzipio aldarrikapen honen ostean gatazka honen iraupenean eragin zuzena izan duen eragile garrantzitsu bati buruz hitz egin nahiko nuke: Irungo alkateari buruz, alegia.

Politikarien lana eta ardura gatazka sozialak konpontzea edo konponbidean jartzea izan beharko litzateke unibertsitateko eskuliburuetan agertzen denaren arabera. Baina, Irungo Alardearen kasuan, eta kostu elektorala neurgailu bakartzat hartuz, politikariek euren rola ahaztu dute. Ez dira gatazkan inplikatu, edo ez gutxienez era argi batean. Inplikazio falta honen atzean alde baten aldeko apustu nabaria egin da, jarrera tradizionalisten aldekoa, hain zuzen ere. "Neoliberalismo alardistiko" honen bidez diskriminazioa ahalbidetu eta legitimatu egin da era nabari batean. Horrela bada, herriko alkateak ez badu legea errespetatzen eta behin eta berriz trikimailu juridikoez baliatzen bada atera diren epaiak ekiditeko, zein da herritarrei ematen zaien mezua? Ba, egia esateko, oso pedagogikoa ez den bat. Baina ez hori bakarrik, laisser passer, laissez alardez honen atzean helburu jakin bat ezkutatu egin da: tradizionalistei hegoak ematea eta berdinzaleak itotzea, gehiengo-gutxiengoaren lege naturalen printzipioetan oinarrituz. Azken finean, ahaltsuaren aldeko apustua egin da, neoliberalismoak egiten duen bezala. Eta gure kasuan alkatearen ekidistantzia faltsu horren atzean ere ahaltsuen alde egin da, Alarde tradizionalaren alde, alegia. Batzuetan zeharka eta beste zenbaitetan era zuzen eta lotsagabe batean.

Donostian San Sebastian Egunean Neoliberalismo alardistiko honen kontrakoa ikusi genuen. Odon Elorzak hasieratik danborradaren auzian jarrera garbia izan du Berdintasun Legea aplikatzerako momentuan. Irunen, aldiz, alkatea den Jose Antonio Santanok -sozialista?- alegalitatea eta populismoaren alde egin du eta jokaera honen bidez auzia usteltzen lagundu du. Lagun batek esaten zidan aurreko batean: "jarri ezazu Odon bat zure bizitzan", arrazoi apur bat ez zaio falta, ez gutxienez afera honetan... Eta aurten zer? Bere horretan jarraituko al du Santano jaunak? Argi dago Alarde tradizionala ikusiko duela, baina "ausartuko" al da Alarde berdinzalea ikusten? Irungo ordezkari instituzional gorenak bizkarra emango al dio bere herritarren parte bati? Ekainak 30ean ikusi beharko.