Esposa, ao norte, arremetida; e con todo, no canon da literatura vasca.

Recollo todos os cacharros para que sexan do todo plantones, ademais dos que reteño nun segredo medio: soñador, de ideas décroissant, bling bling... As mulleres de idade canónica entran no canon da literatura vasca e estou a chegar a esa idade.

Pensaba que o canon o establecían as obras literarias.

As obras literarias propoñen posibles interpretacións da dor que desolla as entrañas da sociedade. O canon, en cambio, é un recurso para canalizar e satisfacer os mercados. Non podo escribir con canon ou segundo canon.

Non e politicamente correcto: marxinarse politicamente, abandonar sexualmente...

Aínda non... Por iso, pronto, si xa non o é, trataranse estes temas en eúscaro de maneira diversa e plural. Usando unha noka preciosa. Lonxe do medo, á linguaxe debémoslle a liberdade de redondear o pensamento.

Vostede escribiu moito, demasiados para algúns.

Sempre é así! Gústame escribir todos os días sen preocuparme do que se di. Ademais, non teño vergoña nin arrepentimento. Prefiro a solidariedade cos personaxes que creo. Escribir é vivir para min, e viceversa.

Non se pasa moito tempo traballando como muller normal.

Hai traballo de muller normal no fondo? Unha muller normal? Aseguro o mínimo sindical. Encántame cociñar caldos bioenergéticos e lávome cando estou no cárcere.

De modo que vostede non está entre o cinco magníficos.

Non estou máis que para ser un dos magníficos, para escribir e para dar aos lectores un pracer provisional con poesía, artigos e novelas.

Faremos a proposta: que na próxima edición sexan seis os deuses.

Ser divino non interesa. En Euskal Herria, como nas igrexas de antonte, os homes están nas galerías superiores e as mulleres na parte baixa coas frontes baixas, á parte, en nome da santa moral.

Pero estaría ben, moi postmoderna: a que está á marxe, en pleno centro.

Quizais estaría ben, pero parece que neste país o valor engadido da reflexión vén da man dos homes e quizá sexa o máis postmoderno. O centro das súas esposas volve coa cociña e a cama. Recoñezo que non é tan mal observar o mundo a través das orellas.